Podstawa kosztów 101: Jak to zrozumieć

Co to jest podstawa kosztów?

Podstawą kosztu jest pierwotna wartość lub cena zakupu składnika aktywów lub inwestycji do celów podatkowych. Wartość bazowa kosztu jest wykorzystywana przy obliczaniu zysków lub strat kapitałowych, które stanowią różnicę między ceną sprzedaży a ceną zakupu.

Obliczenie podstawy kosztu całkowitego ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia, czy inwestycja jest opłacalna, czy nie, oraz wszelkich możliwych konsekwencji podatkowych. Jeśli inwestorzy chcą wiedzieć, czy inwestycja przyniosła upragnione zyski, muszą śledzić jej wyniki.

Zrozumienie podstawy kosztów

Podstawa kosztowa zaczyna się od pierwotnego kosztu składnika aktywów do celów podatkowych, który jest początkowo pierwszą ceną zakupu. Ale początkowa cena zakupu to tylko część całkowitego kosztu inwestycji. W miarę upływu czasu ta podstawa kosztów będzie dostosowywana do zmian finansowych i korporacyjnych, takich jak podział akcji, dywidendy i zwrot z dystrybucji kapitału. To ostatnie jest powszechne w przypadku niektórych inwestycji, takich jak Master Limited Partnerships (MLP).

Podstawa kosztowa służy do określeniastawki podatku od zysków kapitałowych, która jest równa różnicy między podstawą kosztową składnika aktywów a bieżącą wartością rynkową. Oczywiście kurs ten jest uruchamiany, gdy składnik aktywów zostaje sprzedany lub zrealizowany zostaje zysk lub strata. Podstawa podatkowa nadal obowiązuje dla niezrealizowanych zysków lub strat, gdy papiery wartościowe są w posiadaniu, ale nie zostały oficjalnie sprzedane, ale organy podatkowe będą wymagać określeniastopy zysków kapitałowych, która może być krótkoterminowa lub długoterminowa.

Podstawa kosztów sprawozdawczości podatkowej

Chociaż firmy maklerskie są zobowiązane do zgłaszania ceny zapłaconej za papiery wartościowe podlegające opodatkowaniu do IRS, w przypadku niektórych papierów wartościowych, takich jak papiery przechowywane przez długi okres lub przeniesione z innego biura maklerskiego, koszt historyczny będzie musiał zostać dostarczony przez inwestor. Wszystko to nakłada na inwestorów obowiązek dokładnego raportowania kosztów.

Określenie początkowej podstawy kosztu papierów wartościowych i aktywów finansowych dla tylko jednego początkowego zakupu jest bardzo proste. W rzeczywistości mogą nastąpić późniejsze zakupy i sprzedaże, gdy inwestor podejmuje decyzje o wdrożeniu określonych strategii handlowych i maksymalizacji potencjału zysków, aby wpłynąć na ogólny portfel. Przy wszystkich różnych typach inwestycji, w tym w akcjach, obligacjach i opcjach, dokładne obliczenie podstawy kosztów do celów podatkowych może być skomplikowane.

W każdej transakcji między kupującym a sprzedającym cena początkowa zapłacona w zamian za produkt lub usługę będzie się kwalifikować jako podstawa kosztów. Podstawą kosztu kapitału własnego jest całkowity koszt inwestora; kwota ta obejmuje cenę zakupu jednej akcji powiększoną o reinwestowane dywidendy i prowizje. Podstawa kosztu kapitału własnego jest wymagana nie tylko do określenia, ile, jeśli w ogóle, podatków należy zapłacić od inwestycji, ale ma kluczowe znaczenie dla śledzenia zysków lub strat z inwestycji w celu podejmowania świadomych decyzji dotyczących kupna lub sprzedaży.

Obliczanie podstawy kosztów

Jak wspomniano wcześniej, podstawa kosztowa każdej inwestycji jest równa pierwotnej cenie zakupu składnika aktywów. Każda inwestycja będzie rozpoczynać się z tym statusem, a jeśli okaże się jedynym zakupem, koszt określania jest jedynie pierwotną ceną zakupu. Należy pamiętać, że dopuszczalne jest uwzględnienie kosztu transakcji, takiego jak prowizja od obrotu akcjami, która może być również wykorzystana do obniżenia ostatecznej ceny sprzedaży.

Po dokonaniu kolejnych zakupów pojawia się potrzeba śledzenia każdej daty i wartości zakupu. Do celów podatkowych metoda stosowana przez Internal Revenue Service (IRS) tometoda FIFO (First In, First -Out ) dla osób zaznajomionych z metodą śledzenia zapasów dla firm. Innymi słowy, po dokonaniu sprzedaży w pierwszej kolejności zostanie zastosowana podstawa kosztu pierwotnego zakupu, która będzie następować zgodnie z postępem w historii zakupów.

Na przykład załóżmy, że Lawrence kupił w czerwcu 100 akcji XYZ po 20 USD za akcję, a następnie dokona dodatkowego zakupu 50 akcji XYZ we wrześniu po 15 USD za akcję.

Gdyby sprzedał 120 udziałów, jego koszt według metody FIFO wyniósłby (100 x 20 USD na akcję) + (20 x 15 USD na akcję) = 2300 USD. Średni koszt metoda może być również stosowane i reprezentuje łączną kwotę w dolarach nabytych akcji, podzielona przez całkowitą liczbę akcji nabytych. Gdyby Lawrence sprzedał 120 udziałów, jego średni koszt wyniósłby 120 x [(100 x 20 USD na akcję) + (50 x 15 USD na akcję)] / 150 = 2200 USD.

Publikacje IRS, takie jak Publikacja 550, mogą pomóc inwestorowi dowiedzieć się, która metoda ma zastosowanie w przypadku niektórych papierów wartościowych. W przeciwnym razie księgowy może pomóc w określeniu najlepszego sposobu postępowania. Istnieją również różnice między papierami wartościowymi, ale stosuje się podstawową koncepcję ceny zakupu. Zazwyczaj większość przykładów dotyczy zapasów. Jednak obligacje są nieco wyjątkowe, ponieważ cena zakupu powyżej lub poniżej wartości nominalnej musi być amortyzowana do terminu zapadalności. W przypadku funduszy wspólnego inwestowania zyski muszą być corocznie wypłacane udziałowcom, co wywołuje zdarzenie podatkowe na rachunkach podlegających opodatkowaniu (niekwalifikowanych). Wszystkie kwoty będą monitorowane przez depozytariusza lub dostarczone zostaną wytyczne przez firmę funduszu wspólnego inwestowania.

Dlaczego podstawa kosztów jest ważna?

Konieczność śledzenia podstawy kosztowej inwestycji jest potrzebna głównie ze względów podatkowych. Bez tego wymogu można stwierdzić, że większość inwestorów nie zawracałaby sobie głowy prowadzeniem tak szczegółowych zapisów. A ponieważ podatki od zysków kapitałowych mogą być tak wysokie, jak zwykłe stawki dochodowe (w przypadku krótkoterminowej stawki podatku od zysków kapitałowych), opłaca się je minimalizować, jeśli to w ogóle możliwe. Posiadanie papierów wartościowych przez okres dłuższy niż jeden rok kwalifikuje inwestycję jako inwestycję długoterminową, która jest obciążona znacznie niższą stawką podatkową niż zwykłe stopy dochodu i spada w zależności od poziomu dochodu.

Oprócz wymogu zgłaszania zysków kapitałowych przez IRS, ważne jest, aby wiedzieć, jak inwestycja radziła sobie w czasie. Doświadczeni inwestorzy wiedzą, ile zapłacili za papier wartościowy i ile podatków będą musieli zapłacić, jeśli go sprzedają. Śledzenie zysków i strat w czasie służy również jako karta wyników dla inwestorów i pozwala im wiedzieć, czy ich strategie handlowe generują zyski, czy straty. Stały ciąg strat może wskazywać na potrzebę przewartościowania strategii inwestycyjnej.

Dywidendy

Podstawę kosztu kapitału własnego dla akcji niebędących dywidendą oblicza się poprzez dodanie ceny nabycia jednej akcji plus opłaty za akcję. Ponowne inwestowanie dywidend zwiększa podstawę kosztów posiadania, ponieważ dywidendy są wykorzystywane do zakupu większej liczby akcji.

Na przykład, załóżmy, że inwestor kupił 10 akcji spółki ABC za całkowitą inwestycję w wysokości 1000 USD plus 10 USD opłaty transakcyjnej. Inwestorowi wypłacono 200 USD dywidendy w pierwszym roku i 400 USD w drugim roku. Podstawa kosztów wynosiłaby 1610 USD (1000 USD + 10 USD opłaty + 600 USD dywidendy). Gdyby inwestor sprzedał akcje w trzecim roku za 2000 USD, dochód podlegający opodatkowaniu wyniósłby 390 USD.

Jednym z powodów, dla których inwestorzy muszą uwzględniać reinwestowane dywidendy w łącznej podstawie kosztów, jest fakt, że dywidendy są opodatkowane w roku, w którym zostały one otrzymane. Jeżeli otrzymane dywidendy nie zostaną uwzględnione w kosztach, inwestor zapłaci od nich podatki dwukrotnie. Na przykład w powyższym przykładzie, jeśli wykluczono dywidendy, podstawa kosztów wyniosłaby 1010 USD (1000 USD + 10 USD opłaty). W rezultacie dochód podlegający opodatkowaniu wyniósłby 990 USD (koszt 2 000 USD – 1010 USD) w porównaniu z 390 USD, gdyby dochód z dywidend został uwzględniony w podstawie kosztów.

Innymi słowy, sprzedając inwestycję, inwestorzy płacą podatki od zysków kapitałowych na podstawie ceny sprzedaży i kosztu. Jednak dywidendy są opodatkowane jako dochód w roku, w którym są wypłacane inwestorowi, niezależnie od tego, czy dywidendy zostały ponownie zainwestowane, czy wypłacone w formie gotówki.

Przykłady podstawy kosztów

Obliczanie podstawy kosztowej staje się bardziej skomplikowane w wyniku działań korporacyjnych. Działania korporacyjne obejmują takie pozycje, jak korekta z tytułu podziału akcji i rozliczanie specjalnych dywidend, upadłości i dystrybucji kapitału, a także działania związane z fuzjami i przejęciami oraz wydzieleniami przedsiębiorstw. Podziału akcji, takich jak ułamku dwie za jednym gdzie firma wystawia dodatkowy udział za każdą akcję inwestor jest właścicielem, nie zmienia ogólną podstawę kosztową. Ale oznacza to, że koszt na akcję zostaje podzielony na dwa, czy jakikolwiek inny stosunek wymiany akcji zostanie ustalony po podziale.

Według CCH Capital Changes, wiodącego organu pomagającego IRS i inwestorom w śledzeniu kosztów działań korporacyjnych,każdego rokudokonuje się ponad milion działań korporacyjnych. Określenie wpływu działań korporacyjnych nie jest zbyt skomplikowane, ale może wymagać umiejętności śledzenia, takich jak znalezienie instrukcji CCH z lokalnej biblioteki lub przejście do sekcji relacji inwestorskich na stronie internetowej firmy. Źródła te zwykle zawierają wiele szczegółowych informacji na temat fuzji i przejęć lub spin-offów.