Bezpieczeństwo

---

Chociaż akcje uprzywilejowane są technicznie klasyfikowane jako papiery wartościowe kapitałowe, często są traktowane jako papiery dłużne, ponieważ „zachowują się jak obligacja”. Akcje uprzywilejowane oferują stałą stopę dywidendy i są popularnym instrumentem dla inwestorów poszukujących dochodu. Zasadniczo jest to zabezpieczenie o stałym dochodzie.

Jak obrót papierami wartościowymi

Papiery wartościowe notowane na giełdzie są notowane na  giełdach, gdzie emitenci mogą szukać notowań papierów wartościowych i przyciągać inwestorów, zapewniając płynny i regulowany rynek, na którym można handlować. Nieformalne elektroniczne systemy handlu stały się bardziej powszechne w ostatnich latach, a papiery wartościowe są obecnie często notowane „ over-the-counter ”, albo bezpośrednio wśród inwestorów w trybie online lub przez telefon.

Pierwsza oferta publiczna (IPO) jest pierwszą dużą sprzedażą kapitałowych papierów wartościowych przez spółkę na rynku publicznym. Po pierwszej ofercie publicznej wszystkie nowo wyemitowane akcje, które są nadal sprzedawane na rynku pierwotnym, są określane jako oferta wtórna. Alternatywnie, papiery wartościowe mogą być oferowane prywatnie do ograniczonego i wykwalifikowanej grupie, co jest znane jako  private placement -an istotna różnica zarówno w zakresie regulacji prawa spółek i papierów wartościowych. Czasami firmy sprzedają akcje w ramach oferty publicznej i prywatnej.

Na rynku wtórnym, znanym również jako rynek wtórny, papiery wartościowe są po prostu przenoszone jako aktywa  od jednego inwestora do drugiego: akcjonariusze mogą sprzedawać swoje papiery innym inwestorom za gotówkę i / lub zysk kapitałowy. W ten sposób rynek wtórny uzupełnia rynek pierwotny. Rynek wtórny jest mniej płynny w przypadku papierów wartościowych umieszczanych prywatnie, ponieważ nie są one przedmiotem publicznego obrotu i mogą być przenoszone jedynie między inwestorami kwalifikowanymi.

Inwestowanie w papiery wartościowe

Podmiot, który tworzy papiery do sprzedaży, jest znany jako emitent, a kupujący to oczywiście inwestorzy. Ogólnie rzecz biorąc, papiery wartościowe stanowią inwestycję i sposób, za pomocą którego gminy, firmy i inne przedsiębiorstwa komercyjne mogą pozyskać nowy kapitał. Firmy mogą generować dużo pieniędzy, gdy wchodzą na giełdę, na przykład sprzedając akcje w ramach pierwszej oferty publicznej (IPO).

Władze miejskie, stanowe lub powiatowe mogą zbierać fundusze na określony projekt, przeprowadzając emisję obligacji komunalnych. W zależności od popytu rynkowego lub struktury cenowej instytucji pozyskiwanie kapitału za pomocą papierów wartościowych może być preferowaną alternatywą dla finansowania pożyczką bankową.

Z drugiej strony, kupowanie papierów wartościowych za pożyczone pieniądze, czyli czynność zwana kupnem na marżę, jest popularną techniką inwestycyjną. Zasadniczo spółka może przekazać prawa majątkowe w postaci gotówki lub innych papierów wartościowych w momencie zawiązania lub spłaty, aby spłacić swoje zadłużenie lub inne zobowiązanie innemu podmiotowi. Te uzgodnienia dotyczące zabezpieczeń ostatnio rosły, zwłaszcza wśród inwestorów instytucjonalnych.

Regulacja papierów wartościowych

W Stanach Zjednoczonych amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) reguluje ofertę publiczną i sprzedaż papierów wartościowych.

Oferty publiczne, sprzedaż i transakcje na amerykańskich papierach wartościowych muszą być zarejestrowane i złożone w stanowych departamentach papierów wartościowych SEC. Organizacje samoregulujące (SRO) w branży brokerskiej często zajmują również stanowiska regulacyjne. Przykłady podmiotów zajmujących się samorządem obejmują National Association of Securities Dealers (NASD) i  Financial Industry Regulatory Authority (FINRA).

Definicja oferty zabezpieczenia została ustalona przez Sąd Najwyższy w sprawie z 1946 r. W swoim wyroku sąd wyprowadza definicję zabezpieczenia na podstawie czterech kryteriów – istnienia umowy inwestycyjnej, utworzenia wspólnego przedsiębiorstwa, przyrzeczenia zysków przez emitenta oraz wykorzystania strony trzeciej do promocji oferty.

Pozostałe papiery wartościowe

Pozostałe papiery wartościowe są rodzajem zamiennego papieru wartościowego – to znaczy można je zamienić na inną formę, zwykle na akcje zwykłe. Na przykład obligacja zamienne jest pozostałym papierem wartościowym, ponieważ umożliwia posiadaczowi obligacji zamianę papieru wartościowego na akcje zwykłe. Preferowane akcje mogą mieć również funkcję zamienną. Korporacje mogą oferować pozostałe papiery wartościowe, aby przyciągnąć kapitał inwestycyjny, gdy konkurencja o fundusze jest intensywna.

W przypadku zamiany lub wykonania rezydualnego zabezpieczenia zwiększa się liczba aktualnie pozostających w obrocie akcji zwykłych. Może to osłabić całkowitą pulę udziałów, a także ich cenę. Rozwodnienie wpływa również na wskaźniki analizy finansowej, takie jak zysk na akcję, ponieważ dochody firmy muszą być podzielone przez większą liczbę akcji.

W przeciwieństwie do tego, jeśli spółka notowana na giełdzie podejmuje działania w celu zmniejszenia całkowitej liczby wyemitowanych akcji, mówi się, że spółka je skonsolidowała. Efektem netto tego działania jest zwiększenie wartości każdego udziału. Często ma to na celu przyciągnięcie większej lub większej liczby inwestorów, takich jak fundusze wspólnego inwestowania.

Inne rodzaje papierów wartościowych

Certyfikowane papiery wartościowe to papiery reprezentowane w postaci fizycznej, papierowej. Papiery wartościowe mogą być również przechowywane w systemie rejestracji bezpośredniej, w którym akcje są rejestrowane w formie zdematerializowanej. Innymi słowy, agent transferowy przechowuje akcje w imieniu spółki bez konieczności posiadania fizycznych zaświadczeń.

Nowoczesne technologie i polityki w większości przypadków wyeliminowały potrzebę posiadania certyfikatów i prowadzenia przez wystawcę pełnego rejestru bezpieczeństwa. Opracowano system, w którym emitenci mogą zdeponować pojedynczy certyfikat globalny reprezentujący wszystkie wyemitowane papiery wartościowe w uniwersalnym depozycie znanym jako Depository Trust Company (DTC). Wszystkie papiery wartościowe będące przedmiotem obrotu za pośrednictwem DTC są przechowywane w formie elektronicznej. Należy zauważyć, że papiery wartościowe certyfikowane i niecertyfikowane nie różnią się prawami ani przywilejami akcjonariusza lub emitenta.

Papiery wartościowe na okaziciela to papiery wartościowe zbywalne i uprawniające akcjonariusza do praw z tego papieru wartościowego. Są one przekazywane od inwestora do inwestora, w niektórych przypadkach poprzez indos i dostawę. Z punktu widzenia własności, przedelektroniczne papiery wartościowe na okaziciela zawsze były podzielone, co oznacza, że ​​każdy papier wartościowy stanowił odrębny składnik aktywów, prawnie odrębny od innych w tej samej emisji.

W zależności od praktyki rynkowej podzielone aktywa zabezpieczające mogą być zamienne lub (rzadziej) niezamienne, co oznacza, że ​​po udzieleniu pożyczki pożyczkobiorca może zwrócić aktywa równoważne pierwotnemu aktywowi lub konkretnemu identycznemu składnikowi aktywów na koniec pożyczki. W niektórych przypadkach papiery wartościowe na okaziciela mogą być wykorzystywane w celu ułatwienia uchylania się od opodatkowania, a zatem mogą być czasami postrzegane negatywnie zarówno przez emitentów, akcjonariuszy, jak i organy regulacyjne. Są rzadkie w Stanach Zjednoczonych.

Zarejestrowane papiery wartościowe są opatrzone nazwiskiem posiadacza oraz innymi niezbędnymi danymi, które emitent prowadzi w rejestrze. Przeniesienia zarejestrowanych papierów wartościowych następują poprzez zmiany w rejestrze. Zarejestrowane dłużne papiery wartościowe są zawsze niepodzielne, co oznacza, że ​​cała emisja stanowi jeden składnik aktywów, a każdy papier wartościowy jest częścią całości. Niepodzielone papiery wartościowe są z natury zamienne. Udziały w rynku wtórnym również są zawsze niepodzielne.

Papiery listowe nie są zarejestrowane w SEC i nie mogą być sprzedawane publicznie na rynku. Papiery wartościowe listowe – znane również jako papiery wartościowe zastrzeżone, akcje listowe lub obligacje listowe – są sprzedawane bezpośrednio przez emitenta inwestorowi. Termin ten wywodzi się z wymogu SEC dotyczącego „listu inwestycyjnego” od nabywcy, stwierdzającego, że zakup jest przeznaczony do celów inwestycyjnych i nie jest przeznaczony do odsprzedaży. Podczas zmiany rąk te litery często wymagają formularza 4.

Gabinetowe papiery wartościowe są notowane na głównych giełdach finansowych, takich jak NYSE, ale nie są przedmiotem aktywnego obrotu. Trzymane przez nieaktywnych inwestorów, są bardziej prawdopodobne, że będą obligacjami niż akcjami. „Gabinet” odnosi się do fizycznego miejsca, w którym zlecenia obligacji były w przeszłości składowane poza parkietem. W szafach były zwykle przechowywane zlecenia z limitem, a zlecenia były trzymane pod ręką do czasu ich wygaśnięcia lub wykonania.

Emisja papierów wartościowych: przykłady

Rozważmy przypadek XYZ, odnoszącego sukcesy startupu zainteresowanego pozyskiwaniem kapitału, aby przyspieszyć kolejny etap rozwoju. Do tej pory własność startupu była podzielona między dwóch jego założycieli. Ma kilka opcji dostępu do kapitału. Może wejść na rynki publiczne, przeprowadzając pierwszą ofertę publiczną, lub może zebrać pieniądze, oferując swoje akcje inwestorom w ofercie prywatnej.

Pierwsza metoda umożliwia firmie generowanie większego kapitału, ale wiąże się z wysokimi opłatami i obowiązkami informacyjnymi. W tej drugiej metodzie akcje są przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych i nie podlegają kontroli publicznej. W obu przypadkach chodzi jednak o dystrybucję akcji, które osłabiają udział założycieli i przyznają inwestorom prawa własności. To jest przykład zabezpieczenia kapitałowego.

Następnie rozważ rząd zainteresowany zebraniem pieniędzy na ożywienie gospodarki. Wykorzystuje obligacje lub dłużne papiery wartościowe, aby zwiększyć tę kwotę, obiecując regularne płatności posiadaczom kuponu.

Na koniec spójrz na przypadek startupu ABC. Zbiera pieniądze od prywatnych inwestorów, w tym rodziny i przyjaciół. Założyciele startupu oferują swoim inwestorom wymienialny banknot, który później zamienia się na akcje startupu. Większość takich wydarzeń to imprezy finansujące. Notatka jest w istocie zabezpieczeniem dłużnym, ponieważ jest to pożyczka udzielona przez inwestorów założycielom startupu.

Na późniejszym etapie obligacja zamienia się w kapitał własny w postaci z góry określonej liczby udziałów, które dają inwestorom część spółki. To jest przykład zabezpieczenia hybrydowego.