CMO vs CDO: to samo na zewnątrz, inne w środku
Jedną z najważniejszych innowacji z Wall Street był akt łączenia pożyczek, aby następnie podzielić je na oddzielne oprocentowane instrumenty. Ta koncepcja zabezpieczenia i finansowania strukturyzowanego wyprzedza rynek zabezpieczonych zobowiązań hipotecznych (OZM) i zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (CDO). Dopiero na początku lat 80. koncepcja została sformalizowana poprzez przepakowanie kredytów hipotecznych w celu stworzenia branży zabezpieczeń zabezpieczonych hipoteką (MBS).
MBS są zabezpieczone pulą kredytów hipotecznych, w których wszystkie odsetki i kapitał po prostu przechodzą na inwestorów. WOR zostały stworzone, aby zapewnić inwestorom określone przepływy pieniężne, a nie tylko przepuszczanie odsetek i kapitału. CMO zostały po raz pierwszy wydane w 1983 r. Dla Federal Home Loan Mortgage Corp (Freddie Mac) przez banki inwestycyjne First Boston i Salomon Brothers, które wzięły pulę kredytów hipotecznych, podzieliły je na transze o różnych stopach procentowych i terminach zapadalności oraz wyemitowały papiery wartościowe na podstawie te transze. Powstałe hipoteki służyły jako zabezpieczenie.
W przeciwieństwie do OZZ, instrumenty CDO, które pojawiły się później w latach 80., obejmują znacznie szersze spektrum pożyczek poza hipoteką. Chociaż istnieje wiele podobieństw między tymi dwoma, istnieją pewne wyraźne różnice w ich konstrukcji, typach posiadanych pożyczek łącznie i typach inwestorów poszukujących jednego z nich.
CMO – zrodzony z potrzeby
Zabezpieczone zobowiązania hipoteczne (CMO), rodzaj papieru wartościowego zabezpieczonego hipoteką (MBS), są emitowane przez osobę trzecią zajmującą się hipoteką mieszkaniową. Emitent WOR zbiera kredytów hipotecznych i przepakowuje je do puli kredytu, który jest używany jako zabezpieczenie dla wydania nowego zestawu papierów wartościowych. Emitent następnie przekierowuje spłaty pożyczki z kredytów hipotecznych i rozdziela zarówno odsetki, jak i kapitał na inwestorów z puli. Po drodze emitent pobiera opłatę lub spread. W przypadku OZZ emitenci mogą podzielić przewidywalne źródła dochodu z kredytów hipotecznych za pomocą transz, ale podobnie jak wszystkie produkty MBS, OZZ nadal narażeni są na pewne ryzyko przedpłaty dla inwestorów. Jest to ryzyko, że kredyty hipoteczne w puli zostaną wcześniej spłacone, refinansowane i / lub zaległe w spłacie. W przeciwieństwie do MBS, inwestor może wybrać, jakie ryzyko reinwestycji jest skłonny podjąć w ramach CMO.
Poniżej znajduje się przykład uproszczonej wersji trzech transz o różnych terminach zapadalności z zastosowaniem sekwencyjnej struktury wypłat. Wszystkie transze A, B i C będą otrzymywały płatności odsetkowe przez cały okres ich obowiązywania, ale spłata kapitału następuje sekwencyjnie, aż każda OZZ zostanie wycofana. Na przykład: Transza C nie otrzyma żadnych spłat kwoty głównej, dopóki Transza B nie zostanie wycofana, a Transza B nie otrzyma żadnych spłat kwoty głównej, dopóki Transza A nie zostanie wycofana.
Podczas gdy same papiery wartościowe mogą wydawać się skomplikowane i łatwo jest się pogubić we wszystkich akronimach, proces zabezpieczenia pożyczek jest dość prosty.
Emitent WOR, jako osoba prawna, jest prawnym właścicielem puli kredytów hipotecznych, które są nabywane od banków i firm hipotecznych. Przed pojawieniem się przepakowywania kredytów hipotecznych pożyczkobiorca odwiedzał swój lokalny bank, który pożyczał pieniądze na zakup domu. Bank zatrzymałby wówczas hipotekę, wykorzystując dom jako zabezpieczenie do czasu jego spłaty lub sprzedaży domu. Podczas gdy niektóre banki nadal trzymają kredyty hipoteczne w swoich księgach, większość kredytów hipotecznych jest sprzedawana wkrótce po zamknięciu, a osoby trzecie, które je przepakowują. Dla pierwotnego pożyczkodawcy daje to pewną ulgę, ponieważ nie są już właścicielami pożyczki ani nie muszą jej obsługiwać. Te kredyty hipoteczne stają się następnie zabezpieczeniem i są grupowane razem z pożyczkami o podobnej jakości w transze (które są po prostu wycinkami puli kredytów). Tworząc CMO z puli kredytów hipotecznych, emitenci mogą projektować konkretne, oddzielne strumienie odsetek i kapitału o różnych okresach zapadalności, aby dopasować potrzeby inwestorów do pożądanych przez nich przepływów pieniężnych i terminów zapadalności. Ze względów prawnych i podatkowych OZZ są utrzymywane wewnątrz kanału inwestycyjnego hipotecznego (REMIC) jako oddzielny podmiot prawny. REMIC jest zwolniony z podatku federalnego od dochodu uzyskanego z hipotek bazowych na poziomie korporacyjnym, ale dochód wypłacany inwestorom jest uważany za podlegający opodatkowaniu.
CDO – Niektóre dobre, inne złe
Zabezpieczane obowiązek długu (CDO) powstał w latach 1980-tych i wykazuje wiele cech WOR: kredyty są łączone razem, przepakowane w nowe papiery wartościowe, inwestorzy są wypłacane odsetki i główny jako przychód i baseny są krojone na transze ze różne stopnie ryzyka i zapadalności. Instrument CDO należy do kategorii znanej jako papier wartościowy zabezpieczony aktywami (ABS) i podobnie jak MBS wykorzystuje pożyczki bazowe jako aktywa lub zabezpieczenie. Rozwój CDO wypełnił lukę i zapewnił instytucjom pożyczkowym ważny sposób na przeniesienie długu na inwestycje poprzez sekurytyzację, w ten sam sposób, w jaki kredyty hipoteczne były sekurytyzowane w ramach WOR. Podobnie jak w przypadku CMO emitowanych przez REMIC, CDO wykorzystują podmioty specjalnego przeznaczenia (SPE) do sekurytyzacji swoich pożyczek, ich obsługi i dopasowywania inwestorów do inwestycyjnych papierów wartościowych. Piękno CDO polega na tym, że może utrzymywać prawie każdy dochód generujący dług, taki jak karty kredytowe, pożyczki samochodowe, pożyczki studenckie, pożyczki lotnicze i zadłużenie korporacyjne. Podobnie jak w przypadku CMO, podział części pożyczki jest podzielony na kategorie od starszych do młodszych, z pewnym nadzorem ze strony agencji ratingowych, które przypisują oceny tak jak pojedyncza obligacja emisyjna, np. AAA, AA +, AA itp.
Poniżej znajduje się przykład struktury CDO. Każdy CDO ma bilans, tak jak każda firma. Aktywa składają się z komponentów generujących dochód, takich jak pożyczki, obligacje itp. Każda obligacja wyemitowana po lewej stronie jest powiązana z określoną pulą aktywów po prawej stronie. Obligacje są następnie oceniane przez strony trzecie na podstawie uprzywilejowania ich roszczeń w puli oraz postrzeganej jakości aktywów bazowych. Teoretycznie obligacje o niższej jakości i uprzywilejowaniu przyniosłyby inwestorom wyższe stopy zwrotu.
CMO a CDO
Istnieje wiele podobieństw między CMO i CDO, ponieważ te ostatnie zostały zaprojektowane na wzór tych pierwszych. CMO mogą być emitowane przez podmioty prywatne lub wspierane przez quasi-rządowe agencje pożyczkowe (Federal National Mortgage Association, Government National Mortgage Association, Federal Home Loan Mortgage Corp., itp.), Podczas gdy instrumenty CDO mają markę prywatną.
Podczas gdy CMO i CDO mają podobne opakowania na zewnątrz, różnią się od wewnątrz. CMO jest nieco łatwiejsze do zrozumienia, ponieważ zapewnia przepływy pieniężne z określonej puli kredytów hipotecznych, podczas gdy przepływy pieniężne CDO mogą być zabezpieczone pożyczkami samochodowymi, pożyczkami z kart kredytowych, pożyczkami komercyjnymi, a nawet niektórymi transzami z CMO. Podczas gdy rynek CMO odczuł pewien wpływ podstawowe udziały. Instrumenty CDO, które nabyły najniższe sklasyfikowane, najbardziej ryzykowne transze CMO, mieszając je z innymi aktywami ABS, bardzo ucierpiały, gdy transze sub-prime poszły na południe. Jest mało prawdopodobne, aby błędy z przeszłości powtórzyły się, ponieważ SEC nadzoruje znacznie więcej niż wcześniej, ale czasami historia się powtarza. Oba produkty odgrywają tę samą rolę polegającą na łączeniu pożyczek i aktywów, a następnie dopasowywaniu inwestorów do przepływów pieniężnych, więc inwestor decyduje, jakie ryzyko chce podjąć.
Instrumenty CDO stanowiły stosunkowo niewielki segment rynku ABS, w którym w 2002 r. Pozostało tylko 340 mln USD pozostających do spłaty, w porównaniu z łącznym rynkiem CMO wynoszącym 4,7 bln USD. Rynek CDO gwałtownie wzrósł po 2002 r., Ponieważ bańki na rynku nieruchomości, zmniejszając rynek CDO do około 850 mln USD w 2013.
Chociaż na papierze dobrze wyglądało kupowanie bardziej ryzykownych transz CMO, na które nie było popytu, i łączenie ich w instrumenty CDO, jakość tych transz, które uznawano za sub-prime, okazała się znacznie wyższa niż początkowo sądzono. Agencje ratingowe i emitenci CDO nadal są pociągani do odpowiedzialności, płacąc grzywny i dokonując restytucji po załamaniu rynku mieszkaniowego w 2007 r., Które doprowadziło do miliardowych strat w instrumentach CDO. Wiele z nich stało się bezwartościowych z dnia na dzień, spadło z AAA do śmieci. Ci, którzy zainwestowali dużo w najbardziej ryzykowne instrumenty CDO, ponieśli ogromne straty, gdy te kwestie ostatecznie zawiodły. Szereg emitentów CDO zostało obciążonych i / lub ukaranych grzywną za ich rolę w pakowaniu ryzykownych aktywów, które zawiodły. Jedna z największych i najbardziej nagłośnionych spraw Papierów Wartościowych i Giełd inwestorzy stracili ponad 1 miliard dolarów po opadnięciu kurzu w 2010 roku.
CDO nadal istnieją dzisiaj, ale na zawsze będą nosić blizny po dobrych decyzjach, które poszły źle.
Inwestorzy na całym świecie wyciągnęli cenną lekcję z pierwszych dni zabezpieczania. Znalezienie sposobu na zaciągnięcie dużej puli pożyczek i stworzenie bezpiecznych inwestycji dla inwestorów wymagało kreatywnego myślenia. To uwolniło kapitał dla pożyczkodawców, stworzyło wiele miejsc pracy dla emitentów, stworzyło płynność na niezbyt płynnym rynku i pomogło zasilić własność domów. Ten sam proces, który napędzał posiadanie domów, ostatecznie doprowadził do bańki na rynku nieruchomości i późniejszego upadku. Proces kolateralizacji pobudził się, ale ostatecznie spowodował własny upadek.