Jak działa wycena na rynku obligacji

Amerykański rynek obligacji jest jak baseball – trzeba zrozumieć i docenić zasady i strategie, bo inaczej wyda się nudny. Jest to również jak baseball, ponieważ jego zasady i konwencje cenowe ewoluowały i czasami mogą wydawać się ezoteryczne.

W „Oficjalnym zbiorze zasad Major League” potrzeba ponad 3600 słów, aby opisać zasady dotyczące tego, co miotacz może, a czego nie może zrobić. W tym artykule zamierzamy opisać konwencje cenowe na rynku obligacji w mniej niż 1800 słowach. Omówiono pokrótce klasyfikacje rynków obligacji, a następnie obliczenia rentowności, wzorce cenowe i spready cenowe.

Podstawowa znajomość tych konwencji cenowych sprawi, że rynek obligacji będzie wydawał się równie ekscytujący, jak najlepsza gra w baseball World Series.

Klasyfikacje rynku obligacji

Rynek obligacji składa się z wielu emitentów i rodzajów papierów wartościowych. Mówienie o każdym konkretnym typie może wypełnić cały podręcznik; Dlatego w celu omówienia sposobu działania różnych konwencji cenowych na rynku obligacji dokonujemy następujących głównych klasyfikacji obligacji:

• Amerykańskie obligacje skarbowe : obligacje emitowane przez Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych
• Obligacje korporacyjne : obligacje emitowane przez korporacje, które mająrating na poziomie inwestycyjnym
• Obligacje wysokodochodowe : obligacje o ratingu poniżej oceny inwestycyjnej – znane również jako obligacje o ratingu nieinwestycyjnym lub obligacje śmieciowe
• Papiery wartościowe zabezpieczone hipotecznie (MBS) : obligacja zabezpieczona przepływami pieniężnymi spłaty kapitału i odsetek z bazowej puli jednorodzinnych hipotek mieszkaniowych
• Aktywami papiery wartościowe (ABS) : wiązanie zabezpieczonej przez przepływy pieniężne z bazowej puli aktywów, takich jak kredyty samochodowe, karty kredytowe, należności domu kapitałowych pożyczki, leasingu samolotów itp listy aktywów, które zostały poddane sekurytyzacji w ABSs jest prawie nieskończone.
• Obligacje agencyjne : dług wyemitowany przez przedsiębiorstwa sponsorowane przez rząd (GSE), w tym Fannie Mae, Freddie Mac i Federalne Banki Kredytów Domowych
• Obligacje komunalne (Munis) : obligacja wyemitowana przez władze stanowe, miejskie lub lokalne lub ich agencje
• Zabezpieczone obligacje dłużne (CDO) : rodzaj papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami zabezpieczonego jednym lub kilkoma innymi ABS, MBS, obligacjami lub pożyczkami

Oczekiwany zwrot obligacji

Rentowność jest miarą używaną najczęściej do szacowania lub określania oczekiwanego zwrotu z obligacji. Rentowność jest również używana jako miara względnej wartości między obligacjami. Istnieją dwie podstawowe miary rentowności, które należy zrozumieć, aby zrozumieć, jak działają różne konwencje cenowe na rynku obligacji: rentowność do terminu zapadalności i kursy spot.

Rentowność do terminu wykupu oblicza się poprzez ustalenie stopy procentowej (stopy dyskontowej ), która sprawi, że suma przepływów pieniężnych z obligacji powiększona o narosłe odsetki będzie równa bieżącej cenie obligacji. Kalkulacja ta opiera się na dwóch ważnych założeniach: po pierwsze, że obligacja będzie utrzymywana do terminu zapadalności, a po drugie, że przepływy pieniężne z obligacji mogą być ponownie inwestowane z zyskiem do terminu zapadalności.

Obliczenie stopy kasowej odbywa się poprzez określenie stopy procentowej (stopy dyskontowej), która powoduje, że wartość bieżąca obligacji zerokuponowej jest równa jej cenie. Aby wycenić obligację płacącą kupon, należy obliczyć serię kursów kasowych – każdy przepływ pieniężny należy zdyskontować przy użyciu odpowiedniego kursu kasowego, tak aby suma wartości bieżących każdego przepływu pieniężnego była równa cenie.

Jak omówimy poniżej, kursy spot są najczęściej używane jako element składowy w porównaniach wartości względnych dla niektórych rodzajów obligacji.

Benchmarki dla obligacji

Większość obligacji jest wyceniana w stosunku do wskaźnika referencyjnego. W tym miejscu wycena na rynku obligacji staje się trochę skomplikowana. Różne klasyfikacje obligacji, tak jak zdefiniowaliśmy je powyżej, wykorzystują różne wzorce cenowe.

Niektóre z najczęstszych wzorców cenowych to bieżące amerykańskie obligacje skarbowe (najbardziej aktualne serie). Wiele obligacji jest wycenianych w stosunku do określonej obligacji skarbowej. Na przykład bieżący 10-letni Skarb Państwa może posłużyć jako punkt odniesienia dla wyceny 10-letnich obligacji korporacyjnych.

Kiedy termin zapadalności obligacji nie może być dokładnie określony ze względu na cechy opcji kupna lub sprzedaży, często wycenia się ją zgodnie z krzywą wzorcową. Dzieje się tak, ponieważ szacowany termin zapadalności obligacji na żądanie lub z możliwością sprzedaży najprawdopodobniej nie pokrywa się dokładnie z terminem zapadalności określonego Skarbu Państwa.

Benchmarkowe krzywe cenowe są konstruowane na podstawie rentowności bazowych papierów wartościowych o terminie zapadalności od trzech miesięcy do 30 lat. Do konstruowania wzorcowych krzywych cenowych wykorzystuje się kilka różnych referencyjnych stóp procentowych lub papierów wartościowych. Ponieważ istnieją luki w terminach zapadalności papierów wartościowych użytych do skonstruowania krzywej, rentowności należy interpolować między możliwymi do zaobserwowania dochodami.

Na przykład jedną z interpolowana krzywa dochodowości (lub krzywa I) przez uczestników rynku obligacji.

Spready rentowności obligacji

Rentowność obligacji w stosunku do rentowności jej wskaźnika referencyjnego nazywana jest spreadem. Spread jest wykorzystywany zarówno jako mechanizm ustalania cen i jako porównanie wartości względnej od obligacji. Na przykład trader może powiedzieć, że pewna obligacja korporacyjna jest sprzedawana ze spreadem 75 punktów bazowych powyżej 10-letniego Departamentu Skarbu. Oznacza to, że rentowność tej obligacji do wykupu jest o 0,75% wyższa niż rentowność do wykupu 10-letniego Skarbu Państwa w biegu.

W szczególności, gdyby inna obligacja korporacyjna o tym samym ratingu kredytowym, perspektywie i czasie trwania była sprzedawana ze spreadem 90 punktów bazowych na podstawie wartości względnej, lepszym zakupem byłaby druga obligacja.

Istnieją różne typy obliczeń spreadów stosowane dla różnych wzorców cenowych. Cztery podstawowe obliczenia spreadu rentowności to:

1. Nominalny spread rentowności : różnica między rentownością do terminu zapadalności obligacji a rentownością do terminu zapadalności jej wskaźnika referencyjnego
2. Spread z zerową zmiennością (spread Z) : stały spread, który po dodaniu do rentowności w każdym punkcie krzywej stopy procentowej kursu kasowego (gdzie otrzymywany jest przepływ pieniężny z obligacji), sprawi, że cena papieru wartościowego będzie równa teraźniejszości wartość jego przepływów pieniężnych
3. Spread skorygowany o opcje (OAS) : OAS służy do wyceny obligacji z wbudowanymi opcjami (takimi jak obligacja na żądanie lubobligacja z opcją sprzedaży ). Jest to stały spread, który po dodaniu do rentowności w każdym punkcie krzywej kursu kasowego (zwykle jest to krzywa stóp kasowych Skarbu USA), w którym otrzymywany jest przepływ pieniężny z obligacji, spowoduje, że cena obligacji będzie równa wartości bieżącej przepływy pieniężne. Jednak aby obliczyć OAS, krzywa kursu kasowego ma wiele ścieżek stóp procentowych. Innymi słowy, obliczanych jest wiele różnych krzywych stóp procentowych i uśredniane różne ścieżki stóp procentowych. OAS uwzględnia zmienność stóp procentowych i prawdopodobieństwo wcześniejszej spłaty kwoty głównej obligacji.
4. Marża dyskontowa (DM) : Obligacje o zmiennym oprocentowaniu są zwykle wyceniane w pobliżu ich wartości nominalnej. Dzieje się tak, ponieważ oprocentowanie (kupon) obligacji o zmiennej stopie procentowej dostosowuje się do bieżących stóp procentowych w oparciu o zmiany stopy referencyjnej obligacji. DM to spread, który po dodaniu do bieżącej stopy referencyjnej obligacji zrówna przepływy pieniężne obligacji z jej bieżącą ceną.

Rodzaje Obligacji i Obliczanie ich Benchmarkowego Spreadu