Ewolucja bankowości w czasie

Jaka jest historia bankowości?

Bankowość istnieje od momentu wybicia pierwszych walut – być może nawet wcześniej, w takiej czy innej formie. Pieniądze, zwłaszcza monety, wyrosły z podatków. W początkach starożytnych imperiów coroczne opodatkowanie jednej świni mogło być rozsądne, ale wraz z rozwojem imperiów ten rodzaj płatności stał się mniej pożądany.

Zrozumieć historię bankowości

Historia bankowości zaczęła się, gdy imperia potrzebowały sposobu płacenia za zagraniczne towary i usługi, które można by było łatwiej wymienić. Monety różnych rozmiarów i metali służyły w miejsce kruchych, nietrwałych banknotów papierowych.

Te monety musiały być jednak przechowywane w bezpiecznym miejscu. Starożytne domy nie miały zalet stalowego sejfu, dlatego większość zamożnych ludzi prowadziła rachunki w swoich świątyniach. Wielu ludzi, jak księża lub pracownicy świątyń, którzy mieli nadzieję, że są zarówno pobożni, jak i uczciwi, zawsze zajmowali świątynie, dodając poczucie bezpieczeństwa.

Historyczne zapiski z Grecji, Rzymu, Egiptu i starożytnego Babilonu sugerowały, że świątynie oprócz bezpiecznego przechowywania pożyczały pieniądze. Fakt, że większość świątyń była także centrami finansowymi ich miast, jest głównym powodem, dla którego zostały splądrowane podczas wojen.

Monety mogą być gromadzony łatwiej niż w przypadku innych towarów, takich jak świnie 300-funtowych, więc pojawiła klasę bogatych kupców, które miały do kredytowania tych monet, z zainteresowaniem, do ludzi w potrzebie. Świątynie zazwyczaj obsługiwały duże pożyczki, a także pożyczki dla różnych władców, a ci nowi pożyczkodawcy zajęli się resztą.

Pierwszy rzeczywisty bank

Rzymianie, wielcy budowniczowie i administratorzy na swoich własnych prawach wyjęli banki ze świątyń i sformalizowali je w odrębnych budynkach. W tym czasie nadal lichwiarze skorzystał, jak lichwiarzy zrobić dzisiaj, ale najbardziej uzasadniony-commerce i prawie wszystkie wydatki rządowe-wykorzystywała banku instytucjonalnych.

Juliusz Cezar w jednym z edyktów zmieniających prawo rzymskie po jego przejęciu podaje pierwszy przykład zezwalania bankierom na konfiskatę ziemi zamiast spłaty kredytu. Było to monumentalne przesunięcie władzy w stosunkach wierzyciela i dłużnika, ponieważ ziemiańska szlachta była nietykalna przez większość historii, przenosząc długi na potomków, dopóki nie wygasła linia rodowa wierzyciela lub dłużnika.

Cesarstwo Rzymskie w końcu się rozpadło, ale niektóre z jego instytucji bankowych przetrwały w formie papieskich bankierów, którzy pojawili się w Świętym Cesarstwie Rzymskim, oraz wraz z Rycerzami Templariuszy podczas wypraw krzyżowych. Drobni pożyczkodawcy konkurujący z kościołem często byli potępiani za lichwę.

Visa Royal

W końcu różni monarchowie, którzy panowali w Europie, zauważyli mocne strony instytucji bankowych. Ponieważ banki istniały dzięki łasce, a niekiedy wyraźnym statutom i umowom, rządzącej suwerenności, mocarstwa królewskie zaczęły zaciągać pożyczki, aby nadrobić trudne chwile w królewskim skarbcu, często na warunkach królewskich. Ci łatwo finansowani królowie doprowadzili do niepotrzebnych ekstrawagancji, kosztownych wojen i wyścigu zbrojeń z sąsiednimi królestwami, który często prowadził do druzgocącego zadłużenia.

W 1557 roku Filip II Hiszpanii zdołał obciążyć swoje królestwo tak dużym długiem (w wyniku kilku bezsensownych wojen), że spowodował pierwsze na świecie bankructwo narodowe- a także drugie, trzecie i czwarte na świecie, w krótkich odstępach czasu. Stało się tak, ponieważ 40% produktu narodowego brutto (PNB) kraju przeznaczało na obsługę zadłużenia. Trend przymykania oczu na zdolność kredytową dużych klientów nadal prześladuje banki do dziś.

Adam Smith i nowoczesna bankowość

Bankowość była już dobrze ugruntowana w Imperium Brytyjskim, kiedyw 1776 roku pojawił się niewidzialnej ręki ”. Dzięki poglądom na samoregulującą się gospodarkę lichwiarzom i bankierom udało się ograniczyć zaangażowanie państwa w sektor bankowy i całą gospodarkę. Ten wolnorynkowy kapitalizm i konkurencyjna bankowość znalazły podatny grunt w Nowym Świecie, gdzie Stany Zjednoczone przygotowywały się do pojawienia się.

Na początku pomysły Smitha nie przyniosły korzyści amerykańskiej branży bankowej. Średni czas życia banku amerykańskiego wynosił pięć lat, po których większość banknotów z banków, które nie wywiązały się ze zobowiązań, straciła na wartości. Te banki państwowe mogły przecież emitować tylko banknoty na złote i srebrne monety, które miały w rezerwie.

Napad na bank znaczył wtedy o wiele więcej niż teraz, w naszych czasach ubezpieczenia depozytów i Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów (FDIC). Ryzyko to potęgowało cykliczny kryzys gotówkowy w Ameryce.

Alexander Hamilton, były sekretarz skarbu, założył krajowy bank, który akceptowałby banknoty członków po równorzędnej wartości, tym samym przechodząc przez trudne czasy. Ten bank narodowy, po kilku postojach, uruchamia, anuluje i wskrzesza, stworzył jednolitą walutę krajową i ustanowił system, w którym banki narodowe zabezpieczały swoje banknoty, płynny rynek. Poprzez nałożenie podatków na stosunkowo bezprawne banki państwowe, banki narodowe wyparły konkurencję.

Jednak szkoda już została wyrządzona, ponieważ przeciętny Amerykanin zaczął już nie ufać bankom i bankierom w ogóle. To uczucie doprowadziłoby stan Teksas do faktycznego zdelegalizowania banków korporacyjnych – prawo, które obowiązywało do 1904 r.

Banki kupieckie

Większość obowiązków gospodarczych, które byłyby obsługiwane przez krajowy system bankowy, oprócz zwykłej działalności bankowej, takiej jak pożyczki i finanse przedsiębiorstw, wpadła w ręce dużych banków kupieckich, ponieważ krajowy system bankowy był tak sporadyczny. W tym okresie niepokojów, który trwał do lat dwudziestych XX wieku, te banki kupieckie przekształciły swoje międzynarodowe powiązania w potęgę polityczną i finansową.

Do banków tych należały Goldman and Sachs, Kuhn, Loeb oraz zagranicznych obligacji z Europy, przy niewielkim przepływie zwrotnym w handlu amerykańskimi obligacjami w Europie. To pozwoliło im zbudować swój kapitał.

W tym czasie bank nie był prawnie zobowiązany do ujawniania kwoty rezerwy kapitałowej, co świadczy o jego zdolności do przetrwania dużych, ponadprzeciętnych strat kredytowych. Ta tajemnicza praktyka oznaczała, że ​​reputacja i historia banku były ważniejsze niż cokolwiek innego. Choć dorobkiewicz banków przychodzili i odchodzili, te banki kupieckich rodzin w ręku miał długie historie udanych transakcji. Gdy pojawił się duży przemysł i stworzył potrzebę finansowania przedsiębiorstw, żaden bank nie mógł zapewnić wymaganego kapitału, a więc pierwsze oferty publiczne (IPO) i publiczne oferty obligacji stały się jedynym sposobem na pozyskanie potrzebnego kapitału.

Opinia publiczna w USA i zagraniczni inwestorzy w Europie wiedzieli bardzo niewiele o inwestowaniu, ponieważ ujawnienie informacji nie było prawnie egzekwowane. Z tego powodu kwestie te zostały w dużej mierze zignorowane, zgodnie z percepcją banków ubezpieczycieli przez opinię publiczną. W związku z tym udane oferty zwiększyły reputację banku i umożliwiły mu zwrócenie się o więcej w celu zagwarantowania oferty. Pod koniec XIX wieku wiele banków domagało się zasiadania w zarządach spółek poszukujących kapitału, a jeśli brakowało kierownictwa, to one same prowadziły firmy.

Morgan i Monopoly

JP Morgan and Company pojawiła się na czele banków kupieckich pod koniec XIX wieku. Był bezpośrednio połączony z Londynem, wówczas finansowym centrum świata, i miał znaczną siłę polityczną w Stanach Zjednoczonych. Morgan and Co. stworzyło US Steel, AT&T i International Harvester, a także duopole i prawie monopole w przemyśle kolejowym i morskim, poprzez rewolucyjne wykorzystanie trustów i pogardę dla Sherman Anti-Trust Act.

Chociaż początek XX wieku miał dobrze ugruntowane banki kupieckie, przeciętnemu Amerykaninowi trudno było uzyskać od nich pożyczki. Banki te nie reklamowały się i rzadko udzielały kredytów „zwykłym” ludziom. Rasizm był również szeroko rozpowszechniony i chociaż bankierzy żydowscy i anglo-amerykańscy musieli współpracować w dużych sprawach, ich klienci byli podzieleni według jasnych linii klasowych i rasowych. Banki te pozostawiły kredyty konsumenckie mniejszym bankom, które nadal traciły w zastraszającym tempie.

Panika 1907 roku

Upadek udziałów w miedzianym funduszu powierniczym wywołał panikę, która zmusiła ludzi do pośpiesznego wyciągania pieniędzy z banków i inwestycji, co spowodowało gwałtowny spadek akcji. Bez Banku Rezerw Federalnych, który nie podjął działań w celu uspokojenia ludzi, zadaniem JP Morgana było powstrzymanie paniki, wykorzystując swoją znaczną siłę do zebrania wszystkich głównych graczy na Wall Street do manewrowania kredytem i kapitałem, które kontrolowali, tak jak Fed zrobiłby to dzisiaj.

Koniec ery

Jak na ironię, ten pokaz najwyższej władzy w ratowaniu amerykańskiej gospodarki zapewnił, że żaden prywatny bankier nigdy więcej nie będzie jej władał. Fakt, że wykonanie zadania wymagało JP Morgana, bankiera nielubianego przez większość Ameryki za bycie jednym z baronów-rabusiów z Carnegie’m i Rockefellerem, skłonił rząd do utworzenia Banku Rezerw Federalnych, powszechnie nazywanego dziś Bankiem Rezerw Federalnych. Fed w 1913 r. Chociaż banki kupieckie wpłynęły na strukturę Fed, zostały przez niego zepchnięte na dalszy plan.

Nawet po utworzeniu Rezerwy Federalnej na Wall Street skoncentrowano siłę finansową i resztkową władzę polityczną. Kiedy wybuchła I wojna światowa, Ameryka stała się globalnym pożyczkodawcą i pod koniec wojny zastąpiła Londyn jako centrum świata finansów. Niestety, republikańska administracja nałożyła niekonwencjonalne kajdanki na sektor bankowy. Rząd nalegał, aby wszystkie narody zadłużone musiały spłacić swoje pożyczki wojenne, które tradycyjnie zostały umorzone, zwłaszcza w przypadku sojuszników, zanim jakakolwiek amerykańska instytucja udzieli im dalszego kredytu.

Spowolniło to handel światowy i spowodowało, że wiele krajów stało się wrogo nastawionych do towarów amerykańskich. Kiedy giełda załamała się w Czarny Wtorek w 1929 r., I tak już ospała gospodarka światowa została znokautowana. Rezerwa Federalna nie mogła powstrzymać krachu i odmówiła powstrzymania depresji; następstwa miały natychmiastowe konsekwencje dla wszystkich banków.

Wytyczono wyraźną granicę między byciem bankiem a byciem inwestorem. W 1933 roku banki nie mogły już spekulować depozytami i uchwalono przepisy FDIC, aby przekonać opinię publiczną, że powrót jest bezpieczny. Nikt nie dał się oszukać i depresja trwała.

Druga wojna światowa ratuje dzień

Być może II wojna światowa uratowała sektor bankowy przed całkowitym zniszczeniem. II wojna światowa i pracowitość, jaką wywołała, podniosły gospodarkę Stanów Zjednoczonych i świata z powrotem ze spirali spadkowej.

Dla banków i Rezerwy Federalnej wojna wymagała manewrów finansowych przy użyciu miliardów dolarów. Ta masowa operacja finansowania stworzyła firmy z ogromnymi potrzebami kredytowymi, które z kolei skłoniły banki do fuzji w celu zaspokojenia nowych potrzeb. Te ogromne banki działały na światowych rynkach.

Co ważniejsze, krajowa bankowość w USA ostatecznie ustabilizowała się do tego stopnia, że ​​wraz z pojawieniem się ubezpieczeń depozytów i kredytów hipotecznych, osoba fizyczna będzie miała rozsądny dostęp do kredytu.

Korzyści z bankowości

Z wyjątkiem wyjątkowo zamożnych, bardzo niewiele osób kupuje domy w transakcjach gotówkowych. Większość z nas potrzebuje kredytu hipotecznego lub jakiejś formy kredytu, aby dokonać tak dużego zakupu. W rzeczywistości wiele osób korzysta z kredytu w postaci kart kredytowych, aby zapłacić za przedmioty codziennego użytku. Świat, jaki znamy, nie funkcjonowałby tak sprawnie bez kredytu – lub bez banków udzielających kredytu.

Banki przeszły długą drogę od świątyń starożytnego świata, ale ich podstawowe praktyki biznesowe nie uległy zmianie. Banki udzielają kredytu lub pożyczki potrzebującym, ale oprócz spłaty kredytu żądają odsetek. Chociaż historia zmieniła dobre punkty modelu biznesowego, celem banku jest udzielanie pożyczek i ochrona pieniędzy deponentów.

Nawet jeśli przyszłość zabierze banki całkowicie z rogu ulicy i przeniesie je do Internetu – lub jeśli będziesz kupować pożyczki na całym świecie – banki będą nadal istnieć, aby pełnić tę podstawową funkcję.