Zrozumienie ilościowej analizy funduszy hedgingowych
Chociaż fundusze inwestycyjne i fundusze hedgingowe można analizować przy użyciu bardzo podobnych wskaźników i procesów, fundusze hedgingowe wymagają dodatkowego poziomu szczegółowości, aby uwzględnić ich poziom złożoności i asymetryczne oczekiwane zwroty. Fundusze hedgingowe są generalnie dostępne tylko dla akredytowanych inwestorów, ponieważ wymagają przestrzegania mniejszej liczby przepisów SEC niż inne fundusze.
W tym artykule zajmiemy się niektórymi krytycznymi wskaźnikami, które należy zrozumieć podczas analizy funduszy hedgingowych, i chociaż istnieje wiele innych, które należy wziąć pod uwagę, te przedstawione tutaj są dobrym miejscem do rozpoczęcia rygorystycznej analizy wyników funduszy hedgingowych.
Kluczowe wnioski
- Zrozumienie wyników i cech ryzyka funduszy hedgingowych może być często nieco bardziej złożone niż w przypadku funduszu wspólnego inwestowania lub standardowego portfela akcji i obligacji.
- Wiele funduszy hedgingowych szuka bezwzględnych zwrotów, zamiast próbować pokonać indeks, taki jak S&P 500, dlatego wyniki należy odpowiednio ocenić i w zależności od konkretnej strategii.
- Podobnie ryzyko należy mierzyć w sposób zgodny z celami inwestycyjnymi i może obejmować wartość zagrożoną (VaR), a także analizę grubych ogonów.
Zwroty bezwzględne i względne
Podobnie jak w przypadku analizy wyników funduszy inwestycyjnych, fundusze hedgingowe należy oceniać zarówno pod kątem bezwzględnej, jak i względnej stopy zwrotu. Jednak ze względu na różnorodność strategii funduszy hedgingowych i wyjątkowość każdego funduszu hedgingowego, aby je zidentyfikować, konieczne jest dobre zrozumienie różnych rodzajów zwrotów.
Bezwzględne zyski dają inwestorowi wyobrażenie o tym, gdzie sklasyfikować fundusz w porównaniu z bardziej tradycyjnymi rodzajami inwestycji. Zwrot bezwzględny, zwany również całkowitym zwrotem, mierzy zysk lub stratę funduszu.
Na przykład fundusz hedgingowy z niskimi i stabilnymi zwrotami jest prawdopodobnie lepszym substytutem inwestycji o stałym dochodzie niż akcji z globalnym funduszem makro o wysokiej stopie zwrotu.
Z drugiej strony względne zwroty pozwalają inwestorowi określić atrakcyjność funduszu w porównaniu z innymi inwestycjami. Elementami porównawczymi mogą być inne fundusze hedgingowe, fundusze inwestycyjne lub nawet określone indeksy, które inwestor próbuje naśladować. Kluczem do oceny względnych zwrotów jest określenie wyników w kilku okresach, takich jak roczne, trzy- i pięcioletnie zwroty. Ponadto zwroty te należy również rozpatrywać w odniesieniu do ryzyka nieodłącznie związanego z każdą inwestycją.
Najlepszą metodą oceny względnych wyników jest zdefiniowanie listy podobnych firm, która może obejmować przekrój tradycyjnych funduszy inwestycyjnych, indeksów akcji lub instrumentów o stałym dochodzie oraz innych funduszy hedgingowych o podobnych strategiach. Dobry fundusz powinien osiągać wyniki w najwyższych kwartylach w każdym analizowanym okresie, aby skutecznie udowodnić swoją zdolność do generowania alfa.
Mierzenie ryzyka
Wykonywanie analizy ilościowej bez uwzględnienia ryzyka jest podobne do przechodzenia przez ruchliwą ulicę z zawiązanymi oczami. Podstawowa teoria finansowa wskazuje, że ponadprzeciętne zyski można generować tylko poprzez podejmowanie ryzyka, więc chociaż fundusz może wykazywać doskonałe zwroty, inwestor powinien uwzględnić ryzyko w analizie, aby określić wyniki funduszu skorygowane o ryzyko i porównanie go z innymi inwestycjami.
Istnieje kilka wskaźników służących do pomiaru ryzyka:
Odchylenie standardowe
Do zalet stosowania odchylenia standardowego jako miary ryzyka należy łatwość jego obliczania oraz prostota koncepcji normalnego rozkładu zwrotów. Niestety, jest to również przyczyna słabości w opisywaniu nieodłącznych ryzyk w funduszach hedgingowych. Większość funduszy hedgingowych nie ma symetrycznych zwrotów, a miernik odchylenia standardowego może również maskować wyższe niż oczekiwano prawdopodobieństwo dużych strat.
Wartość zagrożona (VaR)
Wartość zagrożona to miernik ryzyka oparty na kombinacji średniej i odchylenia standardowego. Jednak w przeciwieństwie do odchylenia standardowego nie opisuje ryzyka w kategoriach zmienności, ale raczej jako najwyższą kwotę, która może zostać utracona z prawdopodobieństwem pięciu procent. W rozkładzie normalnym jest reprezentowane przez skrajne lewe pięć procent prawdopodobnych wyników. Wadą jest to, że zarówno kwota, jak i prawdopodobieństwo mogą być niedoszacowane ze względu na założenie normalnego rozkładu zwrotów. Należy go nadal oceniać podczas przeprowadzania analizy ilościowej, ale inwestor powinien również wziąć pod uwagę dodatkowe miary podczas oceny ryzyka.
Skośność
Skośność jest miarą asymetrii zwrotów, a analiza tej miary może rzucić dodatkowe światło na ryzyko funduszu.
Poniższy rysunek przedstawia dwa wykresy z identycznymi średnimi i odchyleniami standardowymi. Wykres po lewej stronie jest dodatnio wypaczony. Oznacza to tryb średnia> mediana>. Zwróć uwagę, że prawy ogon jest dłuższy, a wyniki po lewej są zgrupowane w kierunku środka. Chociaż wyniki te wskazują na większe prawdopodobieństwo wyniku, które jest mniejsze niż średnia, wskazuje również na prawdopodobieństwo, aczkolwiek niskie, bardzo pozytywnego wyniku, na co wskazuje długi ogon po prawej stronie.
Skośność około zera wskazuje na rozkład normalny. Każda miara skośności, która jest dodatnia, bardziej prawdopodobnie przypominałaby rozkład po lewej stronie, podczas gdy ujemna skośność przypomina rozkład po prawej stronie. Jak widać na wykresach, niebezpieczeństwem ujemnie wypaczonego rozkładu jest prawdopodobieństwo bardzo ujemnego wyniku, nawet jeśli prawdopodobieństwo jest niskie.
Kurtoza
Kurtoza jest miarą łącznej wagi ogonów rozkładu w stosunku do reszty rozkładu.
Na rysunku 2 poniżej rozkład po lewej stronie wykazuje ujemną kurtoozę, co wskazuje na mniejsze prawdopodobieństwo wyników wokół średniej i niższe prawdopodobieństwo wartości ekstremalnych. Dodatnia kurtooza, rozkład po prawej stronie, wskazuje na większe prawdopodobieństwo wyników bliskich średniej, ale także większe prawdopodobieństwo wartości ekstremalnych. W tym przypadku obie dystrybucje mają również tę samą średnią i odchylenie standardowe, więc inwestor może zacząć rozumieć, jak ważne jest przeanalizowanie dodatkowych wskaźników ryzyka poza odchyleniem standardowym i wartością VAR.
Współczynnik Sharpe’a
Jedną z najpopularniejszych miar zwrotu skorygowanego o ryzyko, stosowaną przez fundusze hedgingowe, jest współczynnik Sharpe’a. Współczynnik Sharpe’a wskazuje kwotę dodatkowego zwrotu uzyskanego dla każdego poziomu podjętego ryzyka. Wskaźnik Sharpe’a większy niż 1 jest dobry, podczas gdy wskaźniki poniżej 1 można ocenić na podstawie klasy aktywów lub stosowanej strategii inwestycyjnej. W każdym razie dane wejściowe do obliczenia współczynnika Sharpe’a to średnia, odchylenie standardowe i stopa wolna od ryzyka, więc wskaźniki Sharpe’a mogą być bardziej atrakcyjne w okresach niskich stóp procentowych i mniej atrakcyjne w okresach wyższych stóp procentowych.
Mierzenie wydajności za pomocą wskaźników wzorcowych
Aby dokładnie zmierzyć wyniki funduszu, niezbędny jest punkt odniesienia, na podstawie którego można oszacować zwroty. Te punkty porównania są nazywane punktami odniesienia.
Istnieje kilka miar, które można zastosować, aby zmierzyć wydajność w odniesieniu do wzorca. Oto trzy typowe:
Beta
Beta nazywa się ryzykiem systematycznym i jest miarą zwrotu funduszu w stosunku do zwrotu z indeksu. Porównywanemu rynkowi lub indeksowi przypisuje się współczynnik beta równy 1. Funduszowi z współczynnikiem beta wynoszącym 1,5 będzie zatem zazwyczaj uzyskiwać zwrot w wysokości 1,5 procent za każdy 1 procent zmiany na rynku / indeksie. Z drugiej strony fundusz o współczynniku beta równym 0,5 będzie miał 0,5% zwrotu z każdego 1% zwrotu na rynku.
Beta jest doskonałą miarą określania, jaką ekspozycję na akcje – w odniesieniu do określonej klasy aktywów – posiada fundusz i pozwala inwestorowi określić, czy i / lub jak duża alokacja do funduszu jest uzasadniona. Beta można zmierzyć w odniesieniu do dowolnego indeksu porównawczego, w tym indeksów akcji, instrumentów o stałym dochodzie lub indeksów funduszy hedgingowych, aby określić wrażliwość funduszu na zmiany danego indeksu. Większość funduszy hedgingowych oblicza beta w stosunku do indeksu S&P 500, ponieważ sprzedają swoje zwroty w oparciu o ich względną niewrażliwość / korelację z szerszym rynkiem akcji.
Korelacja
Korelacja jest bardzo podobna do beta, ponieważ mierzy względne zmiany zwrotów. Jednak w przeciwieństwie do wersji beta, która zakłada, że rynek w pewnym stopniu wpływa na wyniki funduszu, korelacja mierzy stopień powiązania zwrotów dwóch funduszy. Na przykład dywersyfikacja opiera się na fakcie, że różne klasy aktywów i strategie inwestycyjne różnie reagują na systematyczne czynniki.
Korelację mierzy się w skali od -1 do +1, gdzie -1 oznacza doskonałą korelację ujemną, zero oznacza brak widocznej korelacji w ogóle, a +1 oznacza doskonałą korelację dodatnią. Doskonałą ujemną korelację można uzyskać porównując zyski z długiej pozycji S&P 500 z krótką pozycją S&P 500. Oczywiście dla każdego procentowego wzrostu na jednej pozycji nastąpi taki sam procentowy spadek na drugiej.
Najlepszym zastosowaniem korelacji jest porównanie korelacji każdego funduszu w portfelu z każdym z pozostałych funduszy w tym portfelu. Im niższa korelacja między tymi funduszami, tym większe prawdopodobieństwo, że portfel jest dobrze zdywersyfikowany. Jednak inwestor powinien uważać na zbyt dużą dywersyfikację, ponieważ zwroty mogą zostać dramatycznie zmniejszone.
Alfa
Wielu inwestorów zakłada, że alfa jest różnicą między stopą zwrotu z funduszu a stopą odniesienia, ale w rzeczywistości alfa bierze pod uwagę różnicę w zwrotach w stosunku do kwoty podjętego ryzyka. Innymi słowy, jeśli zwroty są o 25 procent lepsze niż benchmark, ale podejmowane ryzyko było o 40 procent większe niż benchmark, alfa faktycznie byłaby ujemna.
Ponieważ większość zarządzających funduszami hedgingowymi twierdzi, że to dodaje do zwrotów, ważne jest, aby zrozumieć, jak to analizować.
Alfa jest obliczana przy użyciu modelu CAPM :
Aby obliczyć, czy zarządzający funduszem hedgingowym dodał alfa na podstawie podjętego ryzyka, inwestor może po prostu zastąpić wartość beta funduszu hedgingowego w powyższym równaniu, co dałoby oczekiwany zwrot z wyników funduszu hedgingowego. Jeśli rzeczywiste zwroty przekraczają oczekiwany zwrot, zarządzający funduszem hedgingowym dodał współczynnik alfa w oparciu o podjęte ryzyko. Jeśli rzeczywisty zwrot jest niższy niż oczekiwany zwrot, zarządzający funduszem hedgingowym nie dodał współczynnika alfa na podstawie podjętego ryzyka, nawet jeśli rzeczywiste zwroty mogły być wyższe niż odpowiedni benchmark. Inwestorzy powinni chcieć zarządzających funduszami hedgingowymi, którzy dodają alfa do zwrotów wraz z podejmowanym ryzykiem i którzy nie generują zwrotów po prostu podejmując dodatkowe ryzyko.
Podsumowanie
Przeprowadzanie analizy ilościowej funduszy hedgingowych może być skomplikowane, czasochłonne i często trudne. Jednak ten artykuł zawiera krótki opis dodatkowych wskaźników, które dodają cennych informacji do analizy. Istnieje również wiele innych wskaźników, których można użyć, a nawet te omówione w tym artykule mogą być bardziej odpowiednie dla niektórych funduszy hedgingowych, a mniej istotne dla innych.
Inwestor powinien być w stanie lepiej zrozumieć ryzyko związane z danym funduszem, starając się wykonać kilka dodatkowych obliczeń, z których wiele jest obliczanych automatycznie przez oprogramowanie analityczne, w tym systemy dostawców takich jak Morningstar, PerTrac i Zephyr.