Dlaczego ekonomiści nie mogą się zgodzić?
Sławny dramaturg, George Bernard Shaw, kiedyś żartował: „Gdyby wszyscy ekonomiści zostali skazani na śmierć, nie doszliby do wniosku”.
Jak więc to się dzieje, że dwóch doświadczonych ekonomistów o dużej wiedzy studiuje i analizuje te same dane, a każdy z nich opracowuje inną prognozę dla krajowej gospodarki? Dlaczego ci eksperci tak często się ze sobą nie zgadzają? Jak zobaczymy, nie ma prostej odpowiedzi; istnieje wiele przyczyn różnych opinii ekonomistów.
Kluczowe wnioski
- Głównym powodem, dla którego ekonomiści się z tym nie zgadzają, jest to, że większość ekonomistów zwykle należy do dwóch konkurujących ze sobą ekonomicznych szkół myślenia: ekonomii keynesowskiej i ekonomii wolnorynkowej.
- Ekonomiści keynesowscy uważają, że rząd powinien odgrywać rolę na rynkach, podczas gdy ekonomiści wolnorynkowi uważają, że rząd powinien działać bez ogródek i pozwolić rynkowi sam się regulować.
- Prognozując, ekonomiści w różny sposób oceniają znaczenie niektórych czynników ekonomicznych, takich jak produkt krajowy brutto (PKB), inflacja, bezrobocie i stopy procentowe.
- Pewne czynniki „X”, takie jak klęski żywiołowe, wojny i pandemie, mogą podważyć prognozy gospodarcze, wypaczając teorie ekonomiczne.
- Interpretacja danych ekonomicznych jest zarówno sztuką, jak i nauką, co skutkuje odmiennym spojrzeniem na wiele czynników ekonomicznych, które na siebie oddziałują.
Dwie konkurujące ze sobą szkoły myślenia
Główna różnica zdań między ekonomistami jest kwestią filozofii ekonomicznej. Istnieją dwie główne szkoły myśli ekonomicznej: ekonomia keynesowska i ekonomia wolnego rynku lub leseferyzmu.
Ekonomiści keynesowscy, nazwani na cześć Johna Maynarda Keynesa, który jako pierwszy sformułował te idee we wszechstronnej teorii ekonomicznej w latach trzydziestych XX wieku, uważają, że dobrze funkcjonującą i kwitnącą gospodarkę można stworzyć dzięki połączeniu sektora prywatnego i pomocy rządu.
Przez pomoc rządu Keynes miał na myśli aktywną politykę monetarną i fiskalną, która polega na kontrolowaniu podaży pieniądza i dostosowywaniu stóp procentowych Rezerwy Federalnej do zmieniających się warunków ekonomicznych.
Z drugiej strony, ekonomiści wolnorynkowi opowiadają się za polityką rządu „bez użycia rąk”, odrzucając teorię, że interwencja rządu w gospodarkę jest korzystna. Wolnorynkowi ekonomiści – a jest wielu wybitnych zwolenników tej teorii, w tym zdobywca Nagrody Nobla Milton Friedman wolą pozwolić rynkowi rozwiązać wszelkie problemy gospodarcze.
Oznaczałoby to brak rządowych dotacji, żadnych subsydiów rządowych dla biznesu, żadnych wydatków rządowych wyraźnie zaprojektowanych w celu pobudzenia gospodarki, ani żadnych innych wysiłków rządu, aby pomóc temu, co zdaniem ekonomistów jest zdolnością wolnej gospodarki do samoregulacji.
Obie filozofie ekonomiczne mają zalety i wady. Ale te zdecydowanie głoszone i sprzeczne przekonania są główną przyczyną nieporozumień wśród ekonomistów. Co więcej, każda filozofia określa sposób, w jaki walczący ekonomiści postrzegają zarówno makroekonomię, jak i mikroekonomię. W konsekwencji na każde ich oświadczenie i prognozę ekonomiczną w dużej mierze wpływają ich odpowiednie uprzedzenia filozoficzne.
Inne czynniki wpływające na opinie ekonomistów
Oprócz podstawowych różnic filozoficznych, nieporozumienia między ekonomistami wynikają z wielu innych czynników.
Załóżmy, że ekonomia nie jest nauką ścisłą i często mogą wystąpić nieprzewidziane wpływy, które mogą wykoleić najbardziej skuteczny prognostyk warunków ekonomicznych. Obejmowałyby one między innymi klęski żywiołowe (trzęsienia ziemi, tsunami, susze, huragany itp.), Wojny, wstrząsy polityczne, epidemie, pandemie i podobne pojedyncze lub powszechne katastrofy. W rezultacie współczynnik x musi być zawarty w każdym równaniu ekonomicznym, aby uwzględnić nieznane i nieprzewidywalne.
Rodzaje danych
Przy prognozowaniu przyszłości ekonomicznej krótkoterminowego, w połowie okresu i długoterminowego ekonomiści mogą badać niektóre lub wszystkie z poniższych danych, jak również dodatkowe dane. Większość ekonomistów ma osobiste zdanie na temat tego, jakie liczby są najbardziej przydatne do prognozowania przyszłości.
- Produkt krajowy brutto (PKB)
- Stopa inflacji lub deflacji
- Liczby zatrudnienia
- Numery bezrobotnych
- Indeksy rynkowe
- Rozpoczęcie budowy
- Istniejące Wyprzedaże Domowe
- Stopy procentowe Skarbu Państwa
- Stopa procentowa Fed
- Podaż pieniądza
- Cena dolara amerykańskiego w stosunku do walut obcych
- Trendy w zakresie zaciągania i udzielania kredytów, oprocentowanie kredytów
- Poziomy zadłużenia w różnych kategoriach
- Stopa oszczędności osobistych
- Wskaźniki upadłości firm i osób fizycznych
- dług publiczny
- Deficyt budżetu federalnego
- Ceny surowców, rynek terminowy i spot
- Dochód osobisty
- Sektory przemysłu
- Zaległości w spłacie kredytu hipotecznego i zaległości w spłacie
- Podaż i popyt na różne dobra i usługi konsumpcyjne
- Nakłady inwestycyjne przedsiębiorstw i branż
- Wydatki konsumentów
- Dług konsumencki
- Zaufanie konsumentów
- Cykle koniunkturalne
- Polityka pieniężna i fiskalna
Dlaczego nieporozumienie?
Załóżmy teraz, że trzech ekonomistów przygląda się niektórym lub wszystkim powyższym danym i przedstawia trzy różne prognozy dla gospodarki USA.
- Ekonomista A może powiedzieć, że w ciągu najbliższych dwóch kwartałów fiskalnych gospodarka będzie rosła.
- Ekonomista B może powiedzieć, że w najbliższych dwóch kwartałach fiskalnych gospodarka będzie się kurczyć.
- Ekonomista C może powiedzieć, że gospodarka pozostanie bez zmian przez następne dwa kwartały.
Analiza i interpretacja danych ekonomicznych to zarówno sztuka, jak i nauka. W najprostszym aspekcie naukowym ekonomia jest ogólnie przewidywalna. Na przykład, jeśli istnieje duży popyt na produkt, a produktu jest mało, jego cena wzrośnie. Wraz ze wzrostem ceny produktu popyt na niego będzie malał. W pewnym przedziale cenowym popyt na produkt prawie się zatrzyma. Liczby zatrudnienia są również przewidywalnym wskaźnikiem. Jeśli zatrudnienie w kraju jest bliskie 100%, ogólnie gospodarka będzie się rozwijać, a pracodawcy będą musieli płacić wyższe płace, aby przyciągnąć pracowników.
Z drugiej strony, gdy bezrobocie jest powszechne, a miejsca pracy są ograniczone, płace i świadczenia spadają z powodu nadmiernej podaży osób ubiegających się o pracę, co ma negatywny wpływ na gospodarkę.
Powyższe czynniki należą do przewidywalnych elementów ekonomii i ekonomiści zwykle się z nimi zgadzają. Przy interpretacji innych danych obraz ekonomiczny nie jest jednak tak jasny, a wśród ekspertów coraz częściej pojawiają się nieporozumienia w tej dziedzinie.
Większość danych, na które patrzą ekonomiści, pochodzi z przeszłości, a nie z teraźniejszości, ponieważ zebranie danych i ich posortowanie wymaga czasu. Powoduje to, że ekonomiści nie zawsze mają jasny obraz aktualnej sytuacji gospodarczej.
Niektórzy ekonomiści mogą przesadnie podkreślać znaczenie wiodących wskaźników ekonomicznych, dyskontując znaczenie inflacji lub ryzyko inflacji w dynamicznie rozwijającej się gospodarce.
Niektórzy ekonomiści mogą błędnie interpretować dane, a inni mogą przywiązywać zbyt dużą lub niewystarczającą wagę do pewnych czynników. Jednak inni ekonomiści mają ulubioną formułę przewidywania przyszłości gospodarczej, która może wykluczać pewne elementy danych, które, jeśli zostaną uwzględnione, przedstawią inny obraz przyszłych warunków.
Ponieważ nie przeanalizowali wszechstronnej kombinacji danych ekonomicznych, ich oceny mogą być sprzeczne z ekonomistami, którzy wzięli pod uwagę wszystkie istotne dane. Wreszcie, niektórzy ekonomiści wbudowują element nieoczekiwanego w swoje prognozy, podczas gdy inni albo całkowicie go pomijają, albo nie przypisują mu wystarczającej wagi w swoich równaniach. Dlatego zawsze pojawiają się nieporozumienia.
Podsumowanie
Chociaż ekonomia ma do czynienia z danymi liczbowymi i ugruntowanymi formułami, które służą do rozwiązywania różnych problemów i zapewniają wgląd w działalność gospodarczą, nie jest całkowicie nauką empiryczną. Jak wspomniano, w złożonym świecie ekonomii występuje zbyt wiele czynników x, co zaskakuje ekspertów i przeczy ich prognozom.
Ekonomiści mogą być zatrudniani na różnych stanowiskach. Mogą pracować dla rządu, dla biznesu lub w bankowości, maklerskiej lub finansowej branży. Mogą zajmować stanowiska na Wall Street, w środowisku akademickim lub pracować jako dziennikarze. Każdy z tych pracodawców może mieć cele lub plany, które zabarwiają opinie ich ekonomistów, a różne poglądy filozoficzne wszystkich ekonomistów są pożywką dla uczciwego sporu.