Zrozumieć upadek greckiej gospodarki
Jaka jest historia upadku Grecji?
W 2015 r. Grecja nie spłacała swojego zadłużenia. Podczas gdy niektórzy twierdzili, że Grecja po prostu popadła w „ płatnicze ”, jej brakująca wpłata w wysokości 1,6 miliarda euro na rzecz Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) była pierwszym przypadkiem w historii, w którym kraj rozwinięty przegapił taką płatność. Grecja dołączyła do strefy euro w 2001 roku, a niektórzy uważają, że strefa euro jest częściowo odpowiedzialna za upadek Grecji. Jednak grecka gospodarka borykała się z problemami strukturalnymi przed przyjęciem wspólnej waluty, a gospodarka musiała się załamać – choć nie bez przyczyn.
Kluczowe wnioski:
- Grecja zaległa z płatnością 1,6 mld euro na rzecz MFW w 2015 r.
- Kryzys finansowy był w dużej mierze wynikiem problemów strukturalnych, które pomijały utratę dochodów podatkowych w wyniku systematycznego uchylania się od opodatkowania.
- Produktywność Grecji była znacznie mniej produktywna niż w innych krajach UE, przez co greckie towary i usługi były mniej konkurencyjne i pogrążyły kraj w zadłużeniu nie do pokonania podczas światowego kryzysu finansowego w 2007 roku.
Zrozumieć Grecję przed euro
Przed przyjęciem do strefy euro w 2001 r. Grecka gospodarka borykała się z kilkoma problemami. W latach osiemdziesiątych grecki rząd prowadził ekspansywną politykę fiskalną i monetarną. Jednak zamiast wzmacniać gospodarkę, kraj cierpiał z powodu gwałtownego wzrostu inflacji, wysokiego deficytu fiskalnego i handlowego, niskiego tempa wzrostu oraz kryzysów kursowych.
W tym ponurym otoczeniu gospodarczym przystąpienie do Europejskiej Unii Walutowej (UGW) wydawało się dawać iskierkę nadziei. Wierzono, że unia walutowa wspierana przez Europejski Bank Centralny (EBC) zmniejszy inflację, pomoże obniżyć nominalne stopy procentowe, zachęci do inwestycji prywatnych i pobudzi wzrost gospodarczy. Ponadto wspólna waluta wyeliminowałaby wiele kosztów transakcyjnych, pozostawiając więcej pieniędzy na redukcję deficytu i zadłużenia.
Jednak przyjęcie do strefy euro było warunkowe. Ze wszystkich krajów członkowskich Unii Europejskiej (UE) Grecja potrzebowała najbardziej strukturalnego dostosowania, aby dostosować się do wytycznych Traktatu z Maastricht z 1992 roku. Traktat ogranicza deficyty rządowe do 3% PKB, a dług publiczny do 60% PKB. Przez pozostałą część lat 90. Grecja próbowała zdobyć swój dom podatkowy, aby spełnić te kryteria.
Chociaż Grecja została przyjęta do UGW w 2001 r., Zrobiła to pod fałszywym pretekstem, ponieważ jej deficyt i dług nie mieściły się w granicach z Maastricht. W 2004 r. Grecki rząd otwarcie przyznał, że jego dane budżetowe zostały sfałszowane, aby spełnić wymogi wejścia dla wspólnej waluty strefy euro. Grecja liczyła na to, że członkostwo w UGW pomimo jej przedwczesnego wejścia ożywi gospodarkę, umożliwiając krajowi radzenie sobie z problemami fiskalnymi.
W 2004 r. Grecki rząd przyznał, że sfałszował swoje dane budżetowe, aby wejść do strefy euro i ożywić gospodarkę.
Członkostwo w strefie euro
Akceptacja Grecji do strefy euro miała symboliczne znaczenie, ponieważ wiele banków i inwestorów uważało, że wspólna waluta zatarła różnice między krajami europejskimi. Nagle Grecja została uznana za bezpieczne miejsce do inwestowania, co znacznie obniżyło stopy procentowe, które musiał płacić grecki rząd. Przez większość pierwszej dekady XXI wieku stopy procentowe Grecji były podobne do stóp procentowych Niemiec.
Te niższe stopy procentowe umożliwiły Grecji zaciąganie pożyczek po znacznie niższym oprocentowaniu niż przed 2001 r., Napędzając wzrost wydatków. Kraj ten rzeczywiście pobudzał wzrost gospodarczy od wielu lat, ale nadal nie radził sobie z głęboko zakorzenionymi problemami fiskalnymi, które wbrew temu, co niektórzy mogą sądzić, nie były przede wszystkim wynikiem nadmiernych wydatków.
Zasadniczo problemy fiskalne Grecji wynikały z braku dochodów. Wydatki na wydatki socjalne Grecji jako procent PKB wyniosły 10,3% w 1980 r., 19,3% w 2000 r. I 23,5% w 2011 r., Podczas gdy w Niemczech wydatki socjalne w tych samych okresach wynosiły odpowiednio 22,1%, 26,6% i 26,2%. W 2011 r. Wydatki na cele socjalne w Grecji były poniżej średniej UE wynoszącej 24,9%.
Znaczna część tego braku dochodów była wynikiem systematycznego norma społeczna, której nie naprawiono na czas.
Grecka gospodarka a inne kraje europejskie
Przyjęcie euro tylko uwydatniło lukę w konkurencyjności, ponieważ sprawiło, że niemieckie towary i usługi były relatywnie tańsze niż te w Grecji. Rezygnując z niezależnej polityki pieniężnej, Grecja nie mogła już dewaluować swojej waluty w stosunku do waluty Niemiec. Służyło to pogorszeniu salda handlowego Grecji, zwiększając deficyt na rachunku obrotów bieżących. Podczas gdy niemiecka gospodarka skorzystała na zwiększonym eksporcie do Grecji, banki, w tym banki niemieckie, skorzystały z greckich pożyczek, aby sfinansować tanie importowane niemieckie towary i usługi. Dopóki koszty kredytu pozostawały relatywnie niskie, a grecka gospodarka nadal się rozwijała, takie kwestie były ignorowane.
Członkostwo w strefie euro pomogło greckiemu rządowi taniej pożyczać i finansować swoją działalność w przypadku braku wystarczających wpływów z podatków. Jednak zastosowanie jednej waluty uwydatniło strukturalną różnicę między Grecją a innymi krajami członkowskimi, zwłaszcza Niemcami, i zaostrzyło problemy fiskalne rządu. W porównaniu z Niemcami, Grecja miała znacznie niższy wskaźnik produktywności, przez co greckie towary i usługi były znacznie mniej konkurencyjne.
Globalny kryzys finansowy
Recesja osłabiona Grecji już marne dochody podatkowe, które spowodowały deficyt pogorszeniu. W 2010 r. Amerykańskie agencje ratingowe przyznały greckim obligacjom ocenę „śmieciową”. Gdy kapitał zaczął wysychać, Grecja stanęła w obliczu kryzysu płynności, co zmusiło rząd do poszukiwania środków ratunkowych, które ostatecznie otrzymały na surowych warunkach.
Dotacje z Międzynarodowego Funduszu Walutowego i innych wierzycieli europejskich były uzależnione od reform budżetowych Grecji, w szczególności cięć wydatków i wyższych wpływów z podatków. Te środki oszczędnościowe stworzyły błędne koło recesji, w wyniku której bezrobocie osiągnęło 25,4% w sierpniu 2012 r. Dochody podatkowe osłabiły się, co pogorszyło sytuację fiskalną Grecji. Środki oszczędnościowe doprowadziły do kryzysu humanitarnego, wzrosła bezdomność, samobójstwa osiągnęły rekordowy poziom, a zdrowie publiczne znacznie się pogorszyło. Środki zastosowane w okresie najgorszego kryzysu finansowego od czasu Wielkiego Kryzysu okazały się jednym z największych czynników przyczyniających się do zapaści gospodarczej Grecji.
Uwagi specjalne – pomoc dla Grecji
Będąc dalekimi od pomocy greckiej gospodarce w odzyskaniu sił, ratowanie służyło jedynie zapewnieniu spłaty wierzycieli Grecji, podczas gdy rząd był zmuszony zbierać skąpe pobory podatkowe. Podczas gdy Grecja miała problemy strukturalne w postaci skorumpowanych praktyk uchylania się od płacenia podatków, członkostwo w strefie euro pozwoliło temu krajowi na jakiś czas ukryć się przed tymi problemami, ale ostatecznie stworzyło gospodarczy kaftan bezpieczeństwa i niemożliwy do przezwyciężenia kryzys zadłużenia, którego dowodem była masowa niewypłacalność kraju .