Straty rynkowe

Jakie są straty rynkowe?

Straty rynkowe to straty generowane w wyniku zapisu księgowego, a nie faktycznej sprzedaży papieru wartościowego. Straty rynkowe mogą wystąpić, gdy posiadane instrumenty finansowe są wyceniane według bieżącej wartości rynkowej. Gdyby papier wartościowy został zakupiony po określonej cenie, a cena rynkowa później spadła, posiadacz miałby niezrealizowaną stratę, a obniżenie wartości papieru wartościowego do nowej ceny rynkowej spowodowałoby utratę wartości rynkowej. Rachunkowość według wartości rynkowej jest częścią koncepcji rachunkowości według wartości godziwej, która stara się zapewnić inwestorom bardziej przejrzyste i istotne informacje.

Zrozumienie strat rynkowych

Mark-to-market ma na celu dostarczenie aktualnej wartości rynkowej aktywów firmy poprzez porównanie wartości aktywów z wartością aktywów w obecnych warunkach rynkowych. Wartość wielu aktywów podlega wahaniom, a korporacje muszą okresowo przeszacowywać swoje aktywa, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki rynkowe. Przykłady tych aktywów, które mają ceny rynkowe, obejmują akcje, obligacje, domy mieszkalne i nieruchomości komercyjne.

Mark-to-market pomaga pokazać aktualną sytuację finansową firmy w kontekście aktualnych warunków rynkowych. W rezultacie wycena według wartości rynkowej często zapewnia dokładniejszy pomiar lub wycenę aktywów i inwestycji przedsiębiorstwa.

Wycena według wartości rynkowej to metoda księgowa, która różni się od rachunku kosztu historycznego, który wykorzystywałby pierwotny koszt składnika aktywów do obliczenia jego wyceny. Innymi słowy, koszt historyczny pozwoliłby bankowi lub firmie na utrzymanie tej samej wartości składnika aktywów przez cały okres jego użytkowania. Jednak aktywa wyceniane na podstawie cen rynkowych mają tendencję do wahań wartości. Aktywa te nie zachowują tej samej wartości, co ich pierwotna cena zakupu, co sprawia, że ​​wycena według wartości rynkowej jest ważna, ponieważ przeszacowuje aktywa po cenach bieżących. Niestety, jeśli cena składnika aktywów spadła od czasu pierwotnego zakupu, firma lub bank musiałby odnotować stratę rynkową.

Księgowość według wartości rynkowej

Mark-to-market, jako koncepcja rachunkowości, jest zarządzana przez Radę Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB), która ustanawia standardy rachunkowości i sprawozdawczości finansowej dla korporacji i organizacji non-profit w Stanach Zjednoczonych. FASB publikuje swoje standardy za pośrednictwem różnych oświadczeń zarządu.

Chociaż istnieje wiele oświadczeń FASB dotyczących przedsiębiorstw, to SFAS 157 – Pomiar wartości godziwej przykuwa największą uwagę audytorów i księgowych. SFAS 157 zawiera definicję „wartości godziwej” i sposób jej wyceny zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP).

Wartość godziwa teoretycznie odpowiada bieżącej cenie rynkowej składnika aktywów. Według SFAS 157, wartość godziwa składnika aktywów (a także zobowiązania) to „cena, którą otrzymano by za sprzedaż składnika aktywów lub zapłacono by za przeniesienie zobowiązania w transakcji przeprowadzonej na zwykłych warunkach między uczestnikami rynku na dzień wyceny”.

Takie aktywa należą do poziomu 1 hierarchii utworzonej przez FASB. Aktywa poziomu 1 to aktywa o wiarygodnej, przejrzystej, godziwej wartości rynkowej, które są łatwo obserwowalne. Akcje, obligacje i fundusze zawierające koszyk papierów wartościowych znalazłyby się na poziomie 1, ponieważ aktywa mogą z łatwością mieć mechanizm wyceny według wartości rynkowej w celu ustalenia ich godziwej wartości rynkowej.

Jeśli wartości rynkowe papierów wartościowych w portfelu spadną, wówczas straty wycenione według wartości rynkowej musiałyby zostać zarejestrowane, nawet jeśli nie zostałyby sprzedane. Do oznaczenia papierów wartościowych zostaną wykorzystane wartości przeważające w dniu wyceny.

Inne oświadczenia FASB obejmują:

• SFAS 115 – Rachunkowość niektórych inwestycji w dłużne i kapitałowe papiery wartościowe
• SFAS 130 – Raportowanie innych całkowitych dochodów
• SFAS 133 – Rachunkowość instrumentów pochodnych i działań zabezpieczających
• SFAS 155 – Rachunkowość niektórych hybrydowych instrumentów finansowych

Straty między rynkiem a rynkiem podczas kryzysów

Celem metody wyceny według wartości rynkowej jest zapewnienie inwestorom dokładniejszego obrazu wartości aktywów przedsiębiorstwa. W normalnych czasach ekonomicznych zasada rachunkowości jest przestrzegana rutynowo bez żadnych problemów.

Jednak w czasie głębokiego kryzysu finansowego w latach 2008-2009 rachunkowość rynkowa znalazła się pod ostrzałem. Banki, fundusze inwestycyjne i inne instytucje finansowe utrzymywały kredyty hipoteczne, a także  papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką  (MBS), które stanowią koszyk kredytów hipotecznych sprzedawanych inwestorom jako fundusz. Te papiery wartościowe były przechowywane w bilansach banków, ale nie można ich było odpowiednio wycenić, ponieważ załamał się rynek mieszkaniowy.

Ponieważ nie było już rynku na te aktywa, ich ceny gwałtownie spadły. A ponieważ instytucje finansowe nie były w stanie sprzedać aktywów, które w tamtym momencie uznano za toksyczne, bilanse banków przyniosły poważne straty finansowe, kiedy musiały wycenić aktywa na rynek po bieżących cenach rynkowych.

Okazało się, że banki i firmy private equity, które były w różnym stopniu obwiniane, były niezwykle niechętne do oznaczania swoich udziałów na rynku. Wytrzymali tak długo, jak mogli, ponieważ było to w ich interesie (w grę wchodziła ich praca i odszkodowanie), ale ostatecznie przeszacowano wartości miliardów dolarów kredytów hipotecznych subprime i papierów wartościowych. Straty rynkowe doprowadziły do odpisów wartości przez banki, co oznacza, że ​​aktywa zostały przeszacowane według wartości godziwej, co doprowadziło do odnotowanych strat dla banków, które wyniosły prawie 2 bln USD. Rezultatem był chaos finansowy i gospodarczy.

Należy zauważyć, że rynkowe wyceny aktywów nie zawsze odzwierciedlają prawdziwą wartość aktywów, jeśli cena podlega gwałtownym wahaniom. Ponadto w czasach braku płynności – co oznacza, że ​​jest niewielu kupujących lub sprzedających – nie ma żadnego rynku ani zainteresowania kupnem tych aktywów, co obniża ceny jeszcze bardziej pogłębiając straty rynkowe.

Prawdziwy przykład strat rynkowych

Kryzys finansowy z lat 2008 i 2009 spowodował, że rynki akcji i nieruchomości zaczęły spadać. Banki musiały przeszacować swoje księgi, aby odzwierciedlić aktualne ceny ich aktywów w tamtym czasie.

Wynikające z tego straty rynkowe były znaczące. State Street Bank jest instytucjonalnym bankiem inwestycyjnym. W styczniu 2009 roku bank odnotował niezrealizowane straty rynkowe w wysokości 6,3 miliarda dolarów dla swojego portfela inwestycyjnego, co stanowi wzrost o 3,0 miliarda dolarów strat rynkowych odnotowanych w ich poprzednim raporcie o zyskach z 30 września 2008 roku.

Dyrektor generalny State Street Ron Logue (w 2009 r.) W wywiadzie dla agencji Reuters powiedział, że niedawny spadek cen akcji banku był związany „z historią niezrealizowanych strat inwestycyjnych, które są tak przytłaczające”. Pan Logue dodał, że problemy wynikały z braku płynności na rynku spowodowanego kryzysem finansowym i że nie można winić złych kredytów ani złych kredytów.