Aktywa poziomu 1

Co to są zasoby poziomu 1?

Aktywa poziomu 1 obejmują notowane akcje, obligacje, fundusze lub inne aktywa, które mają regularny mechanizm wyceny według wartości rynkowej w celu ustalenia godziwej wartości rynkowej. Uważa się, że te aktywa mają łatwe do zaobserwowania, przejrzyste ceny, a zatem mają wiarygodną godziwą wartość rynkową.

• Aktywa poziomu 1 to płynne aktywa i zobowiązania finansowe, takie jak akcje lub obligacje, które podlegają regularnej wycenie rynkowej.
• Aktywa poziomu 1 to najwyższa klasyfikacja ze względu na ich przejrzystość i wiarygodność ich godziwej wartości rynkowej.
• Aktywa poziomu 2 i 3 są mniej płynne i trudniejsze do szybkiego i prawidłowego ustalenia ich wartości godziwej.

Zrozumienie zasobów poziomu 1

Spółki notowane na giełdzie muszą klasyfikować wszystkie swoje aktywa w oparciu o łatwość ich wyceny, przy czym aktywa poziomu 1 są najłatwiejsze. Duża część wyceny aktywów wynika z głębokości rynku i płynności. W przypadku rynków rozwiniętych silna aktywność rynkowa działa jak naturalny mechanizm odkrywania cen. To z kolei jest podstawowym elementem płynności rynku, który jest powiązanym miernikiem mierzącym zdolność rynku do zakupu lub sprzedaży składnika aktywów bez powodowania znaczącej zmiany jego ceny.

Standard Rachunkowości Finansowej 157 ( FAS 157 ) ustanowił jednolite spójne ramy szacowania wartości godziwej przy braku cen notowanych, oparte na pojęciu „ceny wyjścia” i trójpoziomowej hierarchii, aby odzwierciedlić poziom osądu związany z szacowaniem godziwej wartości, począwszy od cen rynkowych po niepłynne aktywa poziomu 3, w przypadku których nie istnieje możliwy do zaobserwowania rynek, a wyceny muszą opierać się na zastrzeżonych informacjach wewnętrznych, takich jak ostatnia runda finansowania.

Klasyfikacja aktywów poziomu 1

System klasyfikacji obejmujący Poziom 1, Poziom 2 i Poziom 3 w ramach (FASB) Statement 157 wymagał od spółek publicznych alokacji wszystkich aktywów w oparciu o wiarygodność godziwych wartości rynkowych.

Oświadczenie weszło w życie we wszystkich latach obrotowych po 2007 r. I powstało w dużej mierze w wyniku zawirowań na rynku kredytowym wokół kredytów hipotecznych subprime i powiązanych aktywów sekurytyzowanych, takich jak papiery wartościowe zabezpieczone aktywami (ABS). Wiele aktywów straciło płynność, a wycena według wartości godziwej mogła zostać przeprowadzona jedynie na podstawie wewnętrznych szacunków lub innych procedur wyceny według modelu podczas kryzysu kredytowego w 2007 roku. W związku z tym organy regulacyjne potrzebowały sposobu informowania inwestorów o papierach wartościowych, których wartość można by interpretować.

Zalety zasobów poziomu 1

Aktywa poziomu 1 są jednym ze sposobów pomiaru siły i wiarygodności bilansu jednostki. Ponieważ wycena aktywów poziomu 1 jest niezawodna, niektóre firmy mogą czerpać dodatkowe korzyści w porównaniu z inną firmą z mniejszą liczbą aktywów poziomu 1. Na przykład banki, inwestorzy i organy regulacyjne patrzą przychylnie na podmiot z większością aktywów, który ma wycenę rynkową, ponieważ mogą polegać na dostarczonych sprawozdaniach finansowych. Jeśli firma w dużym stopniu korzysta z instrumentów pochodnych, a większość jej aktywów należy do kategorii poziomu 2 lub 3, wówczas zainteresowane strony są mniej zadowolone z wyceny tych aktywów.

Problem z zasobami spoza poziomu 1 najlepiej widać w chwilach zagrożenia. Oczywiście podczas niestabilnego rynku płynność i głębokość rynku ulegają erozji, a wiele aktywów nie będzie korzystać z mechanizmu wykrywania rozsądnych cen. Aktywa te należy następnie wycenić na podstawie wycen lub zgodnie z modelem. Obie te metody są mniej niż doskonałe, więc inwestorzy i wierzyciele często tracą zaufanie do raportowanych wycen. W okresach największej niepewności, na przykład podczas głębokiej recesji, aktywa poziomu 3 są szczególnie analizowane – eksperci nazywają metody „ mark-to-model” bardziej przypominającymi „mark-to-mit”.