Rynek kredytowy

Czym jest rynek kredytowy?

Rynek kredytowy odnosi się do rynku, na którym przedsiębiorstwa i rządy emitują obligacje inwestorom, takie jak obligacje o ratingu inwestycyjnym, obligacje śmieciowe i krótkoterminowe papiery komercyjne. Rynek kredytowy, czasami nazywany rynkiem długu, obejmuje również oferty dłużne, takie jak weksle i sekurytyzowane zobowiązania, w tym zabezpieczone papiery dłużne (CDO), papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką i swapy ryzyka kredytowego (CDS).

Zrozumienie rynku kredytowego

Rynek kredytów przewyższa rynek akcji pod względem wartości dolara. Jako taki stan rynku kredytowego działa jako wskaźnik względnej kondycji rynków i całej gospodarki. Niektórzy analitycy określają rynek kredytowy jako kanarek w kopalni, ponieważ rynek kredytowy zwykle wykazuje oznaki niepokoju przed rynkiem akcji.

Rząd jest największym emitentem długu, emitując bony skarbowe, weksle i obligacje, których okres zapadalności wynosi od jednego miesiąca do 30 lat. Korporacje emitują również obligacje korporacyjne, które stanowią drugą co do wielkości część rynku kredytowego.

Za pośrednictwem obligacji korporacyjnych inwestorzy pożyczają korporacjom pieniądze, które mogą wykorzystać do rozszerzenia swojej działalności. W zamian spółka płaci posiadaczowi odsetki i spłaca kapitał na koniec okresu. Gminy i agencje rządowe mogą emitować obligacje. Mogą one na przykład pomóc w sfinansowaniu miejskiego projektu mieszkaniowego.

Uwagi specjalne

Dominujące stopy procentowe i popyt inwestorów są wskaźnikami kondycji rynku kredytowego. Analitycy przyglądają się również różnicom między oprocentowaniem obligacji skarbowych i obligacji korporacyjnych, w tym obligacji o ratingu inwestycyjnym i obligacji śmieciowych.

Obligacje skarbowe mają najniższe ryzyko niewypłacalności, a tym samym najniższe stopy procentowe, podczas gdy obligacje korporacyjne mają większe ryzyko niewypłacalności i wyższe stopy procentowe. Ponieważ różnica między stopami procentowymi tych typów inwestycji rośnie, może to zwiastować recesję, ponieważ inwestorzy postrzegają obligacje korporacyjne jako coraz bardziej ryzykowne.

Rodzaje rynków kredytowych

Kiedy korporacje, rządy krajowe i gminy muszą zarabiać pieniądze, emitują obligacje. Inwestorzy, którzy kupują obligacje, zasadniczo pożyczają pieniądze emitentowi. Z kolei emitent płaci inwestorom odsetki od obligacji, a gdy obligacje zapadną, inwestorzy odsprzedają je emitentom po wartości nominalnej. Jednak inwestorzy mogą również sprzedawać swoje obligacje innym inwestorom za więcej lub mniej niż ich wartość nominalna przed terminem zapadalności.

Inne części rynku kredytowego są nieco bardziej skomplikowane i składają się z zadłużenia konsumenckiego, takiego jak kredyty hipoteczne, karty kredytowe i pożyczki samochodowe, które są łączone i sprzedawane jako inwestycja. W miarę otrzymywania płatności z tytułu długu wiązanego kupujący zarabia odsetki od papieru wartościowego, ale jeśli zbyt wielu pożyczkobiorców (w puli pakietowej) nie spłaca swoich pożyczek, kupujący traci.

Rynek kredytowy a rynek akcji

Podczas gdy rynek kredytowy daje inwestorom szansę na inwestowanie w dług korporacyjny lub konsumencki, rynek akcji daje inwestorom szansę na inwestowanie w kapitał przedsiębiorstwa. Na przykład, jeśli inwestor kupuje obligację od firmy, pożycza jej pieniądze i inwestuje na rynku kredytowym. Jeśli kupują akcje, inwestują w kapitał firmy i zasadniczo kupują część jej zysków lub przejmują udział w jej stratach.

Przykład rynku kredytowego

W 2017 r. Apple Inc (AAPL) wyemitował obligacje o wartości 1 mld USD, których termin zapadalności przypada w 2027 r. Obligacje dają kupon w wysokości 3%, a płatności są dokonywane dwa razy w roku. Obligacja ma wartość nominalną 1000 USD i jest płatna w terminie wykupu.

Inwestor, który chce uzyskać stały dochód, mógłby kupić obligacje – zakładając, że wierzy, że Apple będzie w stanie pozwolić sobie na spłatę odsetek do 2027 r. I zapłacić wartość nominalną w terminie zapadalności. W momencie emisji Apple miał wysoką zdolność kredytową. Inwestor może kupować i sprzedawać obligacje w dowolnym momencie, ponieważ nie jest wymagane trzymanie obligacji do terminu wykupu.

Za rok od kwietnia 2018 do kwietnia 2019 notowania obligacji wahały się od 92,69 do 99,90. Oznacza to, że posiadacz obligacji mógł otrzymać kupon, ale także zauważył wzrost wartości swoich obligacji, gdyby kupił je z dolnej granicy przedziału. Osoby kupujące w pobliżu szczytu przedziału zauważyłyby, że ich obligacje spadły na wartość, ale nadal otrzymywałyby kupon.

Ceny obligacji rosną i spadają z powodu ryzyka związanego z przedsiębiorstwem, ale głównie z powodu zmian stóp procentowych w gospodarce. Jeśli stopy procentowe rosną, niższy stały kupon staje się mniej atrakcyjny, a cena obligacji spada. Jeśli stopy procentowe spadają, wyższy stały kupon staje się bardziej atrakcyjny, a cena obligacji rośnie.