Rachunek przewidujący podatek (TAB)

Co to był rachunek z przewidywaniem podatku (TAB)?

Rachunek przewidujący podatek (TAB) był krótkoterminowym zobowiązaniem dłużnym zabezpieczonym przez Departament Skarbu USA. Został sprzedany w okresach, w których wpływy podatkowe nie pokrywały kosztów krótkoterminowych wydatków rządowych.

Skarb Państwa ostatnio wydał TAB w 1974 r. I żadne nie są planowane w najbliższej przyszłości. Zamiast tego Skarb Państwa zazwyczaj wystawia dziś weksle za zarządzanie środkami pieniężnymi, aby zebrać wszelkie niezbędne krótkoterminowe fundusze.

Podobnie jak inne bony skarbowe, bony skarbowe były oprocentowanymi papierami wartościowymi, obiecującymi okresowe wypłaty odsetek w okresie życia obligacji, a także spłatę kapitału na koniec okresu. Pełne zaufanie i wiarygodność rządu Stanów Zjednoczonych poparły te papiery wartościowe.

Zrozumienie rachunków przewidywanych podatków (TAB)

Bony przewidywane na podatek (TAB) były sprzedawane z dyskontem i miały termin zapadalności od 23 do 273 dni, czyli mniej więcej zgodnie z harmonogramem wymagalności podatku dochodowego od osób prawnych. Rząd zazwyczaj akceptował weksle w zamian za zapłatę podatków według ich wartości nominalnej. Duże korporacje i inni inwestorzy instytucjonalni mieli tendencję do posiadania rachunków z tytułu przewidywanego podatku. Nominały często wynosiły 10 000 dolarów.

Rachunki przewidywane na podatek pozwalają inwestorom odłożyć na bok i zarabiać odsetki od nadwyżki środków krótkoterminowych. W międzyczasie zapewnili finansowanie dla Skarbu Państwa przed dużymi odpływami. Z biegiem czasu emisja TAB i innych krótkoterminowych papierów wartościowych umożliwiła Skarbowi Państwa prowadzenie niższych sald gotówkowych i mniejszą emisję obligacji długoterminowych.

Podobnie jak dzisiejsze rachunki za zarządzanie gotówką, rachunki z wyprzedzeniem podatkowym zwykle znajdowały popyt ze strony inwestorów, nawet jeśli były wystawiane z bardzo krótkim wyprzedzeniem, częściowo dlatego, że miały tendencję do płacenia wyższych odsetek niż bony skarbowe.

Rachunki z tytułu przewidywanego podatku zwykle działały w następujący sposób: powiedzmy, że jest 15 października 1970 r., Sześć miesięcy od tego momentu. Rząd USA spodziewa się następnie znacznego napływu gotówki z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w kwietniu 1971 r. Jednak ma krótkoterminowe wydatki, których nie jest w stanie pokryć. Skarb Państwa wystawia weksle podatkowe z terminem zapadalności 1 miesiąc od 15 kwietnia br. Następnie, gdy rząd otrzymuje zapłatę, wykorzystuje wpływy podatkowe, aby spłacić rachunek, a także odsetki.

Wystawianie rachunków przed opodatkowaniem miało miejsce zarówno nieregularnie, jak i co jakiś czas, w przeciwieństwie do każdego sezonu podatkowego.