5 maja 2021 3:43

Kredyt hipoteczny subprime

Co to jest kredyt hipoteczny typu subprime?

Kredyt hipoteczny typu subprime to taki, który jest zwykle wydawany kredytobiorcom o niskich ratingach kredytowych. Nie oferuje się najlepszego konwencjonalnego kredytu hipotecznego, ponieważ pożyczkodawca uważa, że ​​pożyczkobiorca ma większe niż przeciętne ryzyko niespłacenia pożyczki.

Instytucje pożyczkowe często pobierają odsetki od kredytów hipotecznych typu subprime według znacznie wyższej stopy niż w przypadku kredytów hipotecznych typu prime, aby zrekompensować większe ryzyko. Często są to również kredyty hipoteczne o zmiennym oprocentowaniu (ARM), więc stopa procentowa może potencjalnie wzrosnąć w określonych momentach.

Kluczowe wnioski

  • „Subprime” odnosi się do poniżej średniej oceny kredytowej osoby zaciągającej kredyt hipoteczny, wskazując, że może ona stanowić ryzyko kredytowe.
  • Oprocentowanie kredytów hipotecznych typu subprime jest zwykle wysokie, aby zrekompensować pożyczkodawcom podjęcie ryzyka, że ​​pożyczkobiorca nie spłaci kredytu.
  • Tacy pożyczkobiorcy mają zazwyczaj wyniki kredytowe poniżej 640, a także inne negatywne informacje w swoich raportach kredytowych.
  • Za kryzys finansowy z 2008 r. W dużej mierze odpowiada wzrost liczby kredytów hipotecznych typu subprime oferowanych niewykwalifikowanym nabywcom w latach poprzedzających krach.
  • Nowe kredyty hipoteczne dla kredytobiorców subprime podlegają ograniczeniom i muszą być odpowiednio zabezpieczone.

Zrozumienie kredytów hipotecznych subprime

„Subprime” nie odnosi się do stóp procentowych często związanych z tymi hipotekami, ale raczej do oceny kredytowej osoby zaciągającej kredyt hipoteczny. Pożyczkobiorcy z oceną kredytową FICO poniżej 640 często będą skazani na kredyty hipoteczne typu subprime i odpowiadające im wyższe stopy procentowe. Osoby z niską oceną kredytową mogą przez pewien czas czekać i budować swoją historię kredytową przed złożeniem wniosku o kredyt hipoteczny, aby kwalifikować się do uzyskania najlepszej pożyczki.

Oprocentowanie kredytu hipotecznego subprime zależy od czterech czynników: wyniku kredytowego, wielkości zaliczki, liczby zaległości w spłacie w raporcie kredytowym kredytobiorcy oraz typów zaległości w raporcie.



Różni pożyczkodawcy będą stosować różne zasady określające, co stanowi pożyczkę typu subprime, ale wyniki FICO poniżej 640, 620 lub 600 były w przeszłości zazwyczaj klasyfikowane jako wartości graniczne subprime.

Kredyty hipoteczne subprime a kredyty hipoteczne Prime

Wnioskodawcy ubiegający się o kredyt hipoteczny są zazwyczaj oceniani od A do F, z oceną A przyznawaną osobom, które mają wzorowy kredyt, a punktami F – tym, którzy w ogóle nie mają dostrzegalnej zdolności do spłaty kredytu. Najwyższe kredyty hipoteczne trafiają do kandydatów A i B, podczas gdy kandydaci o niższym ratingu muszą zazwyczaj zrezygnować z kredytów subprime, jeśli w ogóle mają otrzymać pożyczki.



Kredytodawcy nie są prawnie zobowiązani do oferowania najlepszych dostępnych warunków kredytu hipotecznego ani nawet do informowania, że ​​są one dostępne, więc najpierw rozważ złożenie wniosku o kredyt hipoteczny typu prime, aby dowiedzieć się, czy rzeczywiście się kwalifikujesz.

Przykład wpływu kredytów hipotecznych typu subprime

pożyczki NINJA, akronim wywodzący się z wyrażenia „brak dochodów, pracy i aktywów”.

Te kredyty hipoteczne były często wydawane bez wymaganej zaliczki, a dowód dochodu również nie był konieczny. Kupujący może oświadczyć, że zarabiał 150 000 dolarów rocznie, ale nie musiał przedstawiać dokumentacji uzasadniającej roszczenie. Pożyczkobiorcy ci znaleźli się następnie pod wodą na spadającym rynku mieszkaniowym, a ich wartość domu była niższa niż zaciągnięty kredyt hipoteczny. Wielu z tych pożyczkobiorców NINJA nie wywiązywało się ze spłaty, ponieważ stopy procentowe związane z pożyczkami były „stawkami zwiastującymi”, zmiennymi stopami, które zaczęły być niskie i rosły w czasie, co bardzo utrudniało spłatę kapitału hipotecznego.

Wells Fargo, Bank of America i inne instytucje finansowe poinformowały w czerwcu 2015 r., Że zaczną oferować kredyty hipoteczne osobom o ratingu kredytowym poniżej 600 lat, a organizacja non-profit, działająca na rzecz społeczności i właścicieli domów, Neighborhood Assistance Corporation of America rozpoczęła inicjatywę w pod koniec 2018 r. zorganizowano ogólnokrajowe wydarzenia, abypomóc ludziom ubiegać się o pożyczki „non-prime”, które są w rzeczywistości takie same jak kredyty hipoteczne subprime.

Ulga w kredytach hipotecznych COVID-19

Ustawa o zwłoka pożyczki do 180 dni bez kary.

Amerykański plan ratunkowy (ARP) ustawa z 2021 podpisana przez prezydenta Bidena umieszczono również niektóre COVID-19 Powiązany wsparcie. Jest to pakiet ratunkowy na wypadek koronawirusa o wartości 1,9 biliona dolarów, który ma ułatwić Stany Zjednoczone odbudowę po niszczycielskich skutkach ekonomicznych i zdrowotnych pandemii. Prawie 2 biliony dolarów tej ustawy o ratowaniu gospodarki czyni ją jedną z najdroższych w historii Stanów Zjednoczonych. Moratorium na eksmisję i egzekucję, które zakończyło się 31 marca 2021 r., Nie zostanie przedłużone w ramach Planu, ale dodatkowe fundusze zostały przeznaczone na pomoc osobom zalegającym z hipoteką, czynszem i rachunkami za media. Ustawodawstwo przewiduje:

  • 21,55 mld USD na pomoc w nagłych wypadkach do 30 września 2027 r
  • 5 miliardów dolarów w postaci bonów na mieszkanie w nagłych wypadkach do 30 września 2030 r
  • 750 milionów dolarów na mieszkania plemienne
  • 100 milionów dolarów na budownictwo wiejskie
  • 5 miliardów dolarów na pomoc osobom doświadczającym bezdomności

Pożyczki subprime – często zadawane pytania

Co oznacza pożyczka subprime?

Pożyczka subprime to rodzaj pożyczki oferowanej po oprocentowaniu powyżej prime osobom, które nie kwalifikują się do pożyczek o prime rate. Dość często tradycyjni pożyczkodawcy odmawiali pożyczkobiorcom subprime ze względu na ich niską zdolność kredytową lub inne czynniki, które sugerują, że mają rozsądną szansę na niespłacenie długu.

Jaka jest różnica między pożyczką główną a pożyczką subprime?

Ponieważ kredytobiorcy subprime są bardziej ryzykowni, mają wyższe stopy procentowe niż pożyczki typu prime. Konkretna kwota odsetek naliczanych od kredytu subprime nie jest ostateczna. Różni pożyczkodawcy mogą nie oceniać ryzyka pożyczkobiorcy w ten sam sposób. Oznacza to, że pożyczkobiorca kredytu subprime może zaoszczędzić trochę pieniędzy, robiąc zakupy. Jednak z definicji wszystkie oprocentowanie kredytów subprime jest wyższe niż stopa główna.

Kto oferuje kredyty hipoteczne subprime?

Podczas gdy każda instytucja finansowa może zaoferować pożyczkę o oprocentowaniu subprime, są pożyczkodawcy, którzy koncentrują się na pożyczkach subprime o wysokim oprocentowaniu. Prawdopodobnie ci pożyczkodawcy dają pożyczkobiorcom, którzy mają problemy z uzyskaniem niskich stóp procentowych, dostęp do kapitału w celu inwestowania, rozwijania działalności lub kupowania domów. Jednocześnie wyższe oprocentowanie kredytów subprime może przełożyć się na kilkadziesiąt tysięcy dolarów dodatkowych płatności odsetkowych w okresie trwania kredytu.

Dlaczego pożyczki subprime mogą być złe?

Dla pożyczkobiorców wyższe stopy procentowe będą oznaczać z czasem droższą pożyczkę, która może być trudniejsza do obsługi dla pożyczkobiorcy, który już ma kłopoty finansowe. Na poziomie systemowym niewypłacalność kredytów subprime uznano za kluczowy czynnik kryzysu finansowego w latach 2008-2009. Pożyczkodawcy są często postrzegani jako najwięksi winowajcy, swobodnie udzielając pożyczek ludziom, których nie było na nie stać z powodu swobodnego przepływu kapitału po bańce internetowej z początku XXI wieku. Mimo to kredytobiorcy, którzy kupili domy, na które naprawdę nie było ich stać, również wnieśli swój wkład.

Czy pożyczki subprime spowodowały kryzys finansowy w latach 2008-2009?

Większość ekspertów zgadza się, że kredyty hipoteczne typu subprime były ważną częścią kryzysu finansowego. Jeśli chodzi o część kryzysu dotyczącą kredytów hipotecznych subprime, nie było ani jednego podmiotu ani osoby, na którą moglibyśmy wskazać palcem. Zamiast tego kryzys ten dotyczył wzajemnych oddziaływań między światowymi bankami centralnymi, właścicielami domów, pożyczkodawcami, agencjami ratingowymi, gwarantami emisji i inwestorami.