Wykrywanie oszustw w sprawozdaniach finansowych
2 grudnia 2001 r. Energetyczny behemot Enron zaszokował świat swoim szeroko nagłośnionym bankructwem po tym, jak firma została zatrzymana za pojazdy specjalnego przeznaczenia (SPV), która zobowiązań skrytych i zawyżonych zarobków. Jednak pod koniec 2000 r. „The Wall Street Journal”wychwycił podejrzane interesy firmy, które ostatecznie doprowadziły do największego wówczas bankructwa Stanów Zjednoczonych w historii. A po opadnięciu kurzu stworzono nową infrastrukturę regulacyjną, aby złagodzić przyszłe oszukańcze transakcje.
Kluczowe wnioski
- Oszustwa dotyczące sprawozdań finansowych mają miejsce, gdy korporacje fałszywie przedstawiają lub oszukują inwestorów, którzy uważają, że są bardziej dochodowi niż w rzeczywistości.
- Upadłość Enronu w 2001 r. W 2001 r. Doprowadziła do powstania ustawy Sarbanes-Oxley Act z 2002 r., Która rozszerza wymogi sprawozdawcze dla wszystkich spółek publicznych w USA.
- Charakterystyczne oznaki oszustw księgowych obejmują rosnące przychody bez odpowiadającego im wzrostu przepływów pieniężnych, stały wzrost sprzedaży w czasie, gdy konkurenci walczą, a także znaczny wzrost wyników firmy w ostatnim okresie sprawozdawczym roku obrotowego.
- Istnieje kilka metod usuwania niespójności, w tym pionowa i pozioma analiza sprawozdań finansowych lub wykorzystanie aktywów ogółem jako wzorca porównawczego.
Co to jest oszustwo w zestawieniach finansowych?
Stowarzyszenie Biegłych oszustw (ACFE) określa oszustw księgowych jako „oszustwa lub nieprawdziwych informacji, że dana osoba lub podmiot sprawia, wiedząc, że wprowadzenie w błąd może doprowadzić do jakiegoś nieautoryzowanego korzyść dla osoby lub podmiotu lub innej partii”. Mówiąc prościej, oszustwo w sprawozdaniach finansowych ma miejsce, gdy firma zmienia dane w swoich sprawozdaniach finansowych, aby wydawały się bardziej dochodowe niż w rzeczywistości, co stało się w przypadku Enronu.
Oszustwa dotyczące sprawozdań finansowych to celowe działanie, w ramach którego osoba „gotuje książki”, aby wprowadzić w błąd inwestorów.
Według ACFE oszustwa dotyczące sprawozdań finansowych są najmniej powszechnym rodzajem oszustwa w świecie korporacji i stanowią zaledwie 10% wykrytych przypadków. Ale kiedy już się zdarzy, jest to najbardziej kosztowny rodzaj przestępstwa, którego mediana straty wynosi 954 000 dolarów. Porównaj to z najczęstszym i najmniej kosztownym rodzajem oszustwa – sprzeniewierzeniem majątku, które stanowi 85% przypadków, a mediana strat wynosi zaledwie 100 000 USD. Prawie jedna trzecia wszystkich przypadków nadużyć finansowych była wynikiem niewystarczających kontroli wewnętrznych. Około połowy wszystkich oszustw zgłoszonych na świecie wykonano w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, łącznie 895 zgłoszonych przypadków, czyli 46%.
FBI zalicza oszustwa korporacyjne, w tym oszustwa dotyczące sprawozdań finansowych, do głównych zagrożeń, które przyczyniają się do przestępczości umysłowej. Agencja twierdzi, że większość przypadków dotyczy schematów księgowych, w którychmanipuluje sięcenami akcji, danymi finansowymi i innymimetodami wyceny, aby uczynić spółkę publiczną bardziej dochodową.
Rodzaje oszustw w sprawozdaniach finansowych
A potem następuje jawne sfabrykowanie oświadczeń. Miało to na przykład miejsce słynnezdarzenie,gdy zhańbiony doradca inwestycyjny Bernie Madoff zebrał łącznie około 4800 klientów z prawie 65 miliardów dolarów, przeprowadzając skomplikowany schemat Ponziego, który polegał na całkowitym sfałszowaniu wyciągów z kont.
Oszustwa dotyczące sprawozdań finansowych mogą przybierać różne formy, w tym:
- Zawyżanie przychodów poprzez rejestrowanie przyszłej oczekiwanej sprzedaży
- Podwyższanie wartości netto składnika aktywów przez świadome niestosowanie odpowiedniego harmonogramu amortyzacji
- Ukrywanie zobowiązań i / lub zobowiązań w bilansie firmy
- Nieprawidłowe ujawnianie transakcji z podmiotami powiązanymi i strukturyzowanych umów finansowych
Innym rodzajem oszustwa w sprawozdaniach finansowych są praktyki księgowe polegające na zaniżaniu przychodów w jednym okresie rozliczeniowym i utrzymywaniu ich jako rezerwy na przyszłe okresy o gorszych wynikach, w szerszym celu, aby złagodzić pozory zmienności.
Ustawa Sarbanes-Oxley z 2002 r
Ustawa Sarbanes-Oxley z 2002 r. Jest prawem federalnym, które rozszerza wymagania dotyczące sprawozdawczości dla wszystkich zarządów, kierownictwa i firm zajmujących się rachunkowością publiczną w Stanach Zjednoczonych. Ustawa, często określana skrótem Sarbanes – Oxley lub SOX, została ustanowiona przez Kongres, aby zapewnić rzetelne przekazywanie informacji finansowych przez firmy oraz chronić inwestorów.
Zasady i zasady opisane w SOX są egzekwowane przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) i zasadniczo koncentrują się na następujących głównych obszarach:
- Odpowiedzialność zbiorowa
- Zwiększona kara kryminalna
- Regulamin rachunkowości
- Nowe zabezpieczenia
Prawo nie jest dobrowolne, co oznacza, że wszystkie firmy muszą go przestrzegać. Ci, którzy nie przestrzegają przepisów, podlegają grzywnom, karom, a nawet ściganiu.
Raporty finansowe oszustwa czerwone flagi
Sygnały ostrzegawcze w sprawozdaniach finansowych mogą sygnalizować potencjalnie oszukańcze praktyki. Do najczęstszych znaków ostrzegawczych należą:
- Anomalie księgowe, takie jak rosnące przychody bez odpowiadającego im wzrostu przepływów pieniężnych.
- Konsekwentny wzrost sprzedaży w czasie, gdy konkurenci walczą.
- Znaczący wzrost wyników firmy w ostatnim okresie sprawozdawczym roku obrotowego.
- Metod amortyzacji oraz oszacowanie aktywów okres użytkowania, które nie mają odpowiedników w całym przemyśle.
- Słaby wewnętrzny ład korporacyjny, który zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia oszustw w sprawozdaniach finansowych bez kontroli.
- Zbyt duża częstotliwość złożonych transakcji z osobami trzecimi, z których wiele nie dodaje namacalnej wartości i można je wykorzystać do ukrycia zadłużenia bilansowego.
- Nagła zmiana audytora skutkująca brakiem dokumentów.
- Nieproporcjonalna kwota wynagrodzenia kierownictwa pochodząca z premii opartych na celach krótkoterminowych, która zachęca do oszustw.
Metody wykrywania oszustw w sprawozdaniach finansowych
Chociaż dostrzeżenie sygnałów ostrzegawczych jest trudne, pionowa i pozioma analiza sprawozdania finansowego wprowadza proste podejście do wykrywania oszustw. Analiza wertykalna polega na potraktowaniu każdej pozycji rachunku zysków i strat jako odsetku przychodów i porównaniu trendów rok do roku, które mogą być potencjalnym powodem do niepokoju.
Podobne podejście można również zastosować do bilansu, wykorzystując aktywa ogółem jako punkt odniesienia, aby monitorować znaczące odchylenia od normalnej działalności. W analizie poziomej zastosowano podobne podejście, w którym zamiast posiadania konta jako punktu odniesienia, informacje finansowe są przedstawiane jako procent liczb z lat bazowych.
Analiza porównawcza pomaga również analitykom i audytorom wykryć nieprawidłowości księgowe. Analizując wskaźniki, można określić i przeanalizować pod kątem niespójności informacje dotyczące dziennej sprzedaży należności, mnożników dźwigni i innych istotnych wskaźników.
Matematyczne podejście znane jako Beneish Model ocenia osiem współczynników w celu określenia prawdopodobieństwa manipulacji dochodami, w tym jakość aktywów, amortyzację, marżę brutto i dźwignię finansową. Po połączeniu zmiennych w modelu obliczany jest wynik M. Wartość większa niż -2,22 uzasadnia dalsze badanie, podczas gdy wynik M poniżej -2,22 sugeruje, że firma nie jest manipulatorem.
Podsumowanie
Władze federalne wprowadziły przepisy, które gwarantują, że firmy przedstawiają swoje finanse zgodnie z prawdą, jednocześnie chroniąc interesy inwestorów. Ale chociaż istnieją zabezpieczenia, pomaga również inwestorom wiedzieć, na co muszą zwrócić uwagę podczas przeglądania sprawozdań finansowych firmy. Znajomość sygnałów ostrzegawczych może pomóc osobom w wykryciu pozbawionych skrupułów praktyk księgowych i wyprzedzeniu o krok przed złymi aktorami, którzy próbują ukryć straty, prać pieniądze lub w inny sposób oszukiwać niczego niepodejrzewających inwestorów.