Oszustwo

Co to jest oszustwo?

Oszustwo to celowe działanie wprowadzające w błąd mające na celu zapewnienie sprawcy bezprawnego zysku lub odmówienie prawa ofierze. Rodzaje oszustw obejmują oszustwa podatkowe, oszustwa związane z kartami kredytowymi, oszustwa bankowe, oszustwa związane z papierami wartościowymi i oszustwa związane z upadłością. Oszukańcza działalność może być prowadzona przez jedną osobę, wiele osób lub firmę jako całość.

Wyjaśnienie oszustwa

Oszustwo obejmuje fałszywe przedstawienie faktów, czy to przez celowe zatajenie ważnych informacji, czy też składanie fałszywych oświadczeń innej stronie w konkretnym celu uzyskania czegoś, co mogłoby nie zostać przekazane bez oszustwa.

Często sprawca oszustwa jest świadomy informacji, których nie ma, co pozwala sprawcy oszukać ofiarę. W istocie osoba fizyczna lub firma popełniająca oszustwo wykorzystuje asymetrię informacji; w szczególności, że koszt zasobów związanych z przeglądem i weryfikacją tych informacji może być na tyle znaczący, że zniechęca do pełnego inwestowania w zapobieganie oszustwom.

Zarówno stany, jak i rząd federalny mają przepisy, które kryminalizują oszustwa, chociaż oszukańcze działania nie zawsze kończą się procesem karnym. Prokuratorzy rządowi często mają znaczną swobodę w określaniu, czy sprawa powinna trafić do sądu i zamiast tego mogą dążyć do ugody, jeśli doprowadzi to do szybszego i mniej kosztownego rozwiązania. Jeśli sprawa o oszustwo trafi na rozprawę, sprawca może zostać skazany i osadzony w więzieniu.

Względy prawne

Chociaż rząd może zdecydować, że przypadek oszustwa może zostać rozstrzygnięty poza postępowaniem karnym, strony pozarządowe, które domagają się szkody, mogą wnieść sprawę cywilną. Ofiary oszustwa mogą pozwać sprawcę o odzyskanie środków lub, w przypadku braku strat pieniężnych, w celu przywrócenia praw ofierze.

Udowodnienie, że doszło do oszustwa, wymaga od sprawcy popełnienia określonych czynów. Po pierwsze, sprawca musi złożyć fałszywe oświadczenie jako fakt istotny. Po drugie, sprawca musiał wiedzieć, że oświadczenie było nieprawdziwe. Po trzecie, sprawca musiał chcieć oszukać ofiarę. Po czwarte, ofiara musi wykazać, że oparła się na fałszywym oświadczeniu. Po piąte, ofiara musiała ponieść szkodę w wyniku działania na podstawie umyślnie fałszywego oświadczenia.

Rodzaje oszustw finansowych

Typowe schematy przerzucania nieruchomości ,  oszustwa dotyczące najmu i oszustwa związane z  kupowaniem słomy  .

Oszustwa zdarzają się również w branży ubezpieczeniowej. Dokładne rozpatrzenie roszczenia ubezpieczeniowego może zająć tyle godzin, że ubezpieczyciel może stwierdzić, że uzasadniona jest bardziej pobieżna weryfikacja, biorąc pod uwagę wielkość roszczenia. Wiedząc o tym, osoba fizyczna może złożyć niewielkie roszczenie z tytułu straty, która tak naprawdę nie wystąpiła. Ubezpieczyciel może zdecydować o wypłacie odszkodowania bez dokładnego zbadania, ponieważ roszczenie jest niewielkie. W tym przypadku doszło do oszustwa ubezpieczeniowego.

Federalne Biuro Śledcze (FBI) opisuje oszustwa związane z papierami wartościowymi jako działalność przestępczą, która może obejmować oszustwa inwestycyjne o wysokim dochodzie, schematy Ponziego, piramidy, zaawansowane systemy opłat, oszustwa walutowe, sprzeniewierzenie brokerów, pompowanie i zrzuty, oszustwa związane z funduszami hedgingowymi, i handel w późnych godzinach. W wielu przypadkach oszust stara się oszukać inwestorów, wprowadzając w  błąd  i manipulując w jakiś sposób rynkami finansowymi. Przestępstwa te charakteryzują się podawaniem fałszywych lub wprowadzających w błąd informacji, ukrywaniem kluczowych informacji, celowym udzielaniem złych porad oraz oferowaniem informacji poufnych lub działaniem na ich podstawie.

Konsekwencje oszustwa finansowego

Oszustwa mogą mieć druzgocący wpływ na firmę. W 2001 roku Enron, amerykańska firma energetyczna, ujawniła masowe oszustwo korporacyjne. Kierownictwo stosowało różne techniki, aby ukryć kondycję finansową firmy, w tym celowe zaciemnianie przychodów i fałszywe przedstawianie dochodów. Po ujawnieniu oszustwa, akcjonariusze zauważyli, że ceny akcji spadły z około 90 dolarów do mniej niż 1 dolara w ciągu nieco ponad roku. Pracownicy firmy stracili kapitał i stracili pracę po ogłoszeniu upadłości przez Enron. Skandal z firmą Enron był głównym motorem regulacji zawartych w ustawie Sarbanes-Oxley z 2002 roku.