Kontrakty terminowe: podstawa wszystkich instrumentów pochodnych
Najbardziej złożone rodzaje produktów inwestycyjnych często należą do szerokiej kategorii pochodnych papierów wartościowych. Dla większości inwestorów koncepcja instrumentu pochodnego jest trudna do zrozumienia. Ponieważ jednak instrumenty pochodne są zwykle używane przez agencje rządowe, instytucje bankowe, firmy zarządzające aktywami i inne rodzaje korporacji do zarządzania ryzykiem inwestycyjnym, inwestorzy powinni mieć ogólną wiedzę na temat tego, co reprezentują te produkty i jak są wykorzystywane w inwestycjach. profesjonaliści.
Rzeczywiście, jednym z najstarszych i najczęściej stosowanych instrumentów pochodnych jest kontrakt forward, który służy jako podstawa koncepcyjna dla wielu innych typów instrumentów pochodnych, które widzimy dzisiaj. Tutaj przyjrzymy się bliżej naprzód i zrozumiemy, jak działają i gdzie są używane.
Kluczowe wnioski
- Kontrakt terminowy to dostosowany do potrzeb kontrakt pochodny, który zobowiązuje kontrahentów do zakupu (otrzymania) lub sprzedaży (dostarczenia) składnika aktywów po określonej cenie w przyszłym terminie.
- Kontrakt terminowy może służyć do zabezpieczenia lub spekulacji, chociaż jego niestandardowy charakter sprawia, że jest on szczególnie przydatny do zabezpieczenia.
- Na rynkach Forex kontrakty terminowe typu forward są wykorzystywane do wykorzystywania możliwości arbitrażu w zakresie kosztów przewożenia różnych walut.
- Zrozumienie, jak działają forwardy, może odblokować lepsze zrozumienie bardziej złożonych i zniuansowanych produktów pochodnych, takich jak opcje i swapy.
Procedury handlowe i rozliczeniowe
Kontrakty forward handlu w ponad-the-counter (OTC) na rynku, co oznacza, że nie handlować na giełdzie. Po wygaśnięciu kontraktu terminowego transakcja jest rozliczana na jeden z dwóch sposobów. Pierwszy sposób to proces znany jako „ dostawa fizyczna ”.
W ramach tego rodzaju rozliczenia strona, która zajmuje pozycję długą w kontrakcie terminowym, zapłaci stronie, która jest krótsza, w momencie faktycznej dostawy składnika aktywów i sfinalizowania transakcji. O ile transakcyjna koncepcja „dostawy” jest łatwa do zrozumienia, realizacja dostarczenia aktywów bazowych może być bardzo trudna dla strony zajmującej pozycję krótką. W rezultacie kontrakt forward można również zrealizować w procesie znanym jako „rozliczenie gotówkowe”.
Rozliczenie gotówkowe jest bardziej złożona niż rozliczenia dostawy, ale wciąż jest stosunkowo proste do zrozumienia. Na przykład załóżmy, że na początku roku firma zbożowa zgadza się w ramach kontraktu terminowego na zakup 1 miliona buszli kukurydzy po 5 dolarów za buszel od rolnika 30 listopada tego samego roku.
Przypuśćmy, że pod koniec listopada kukurydza jest sprzedawana na wolnym rynku po 4 dolary za buszel. W tym przykładzie firma zbożowa, która zajmuje długą pozycję w kontrakcie terminowym, ma otrzymać od rolnika aktywa, które są teraz warte 4 dolary za buszel. Ponieważ jednak na początku roku ustalono, że firma zbożowa zapłaci 5 USD za buszel, firma zbożowa mogła po prostu zażądać, aby rolnik sprzedał kukurydzę na wolnym rynku po 4 USD za buszel, a firma zbożowa zarobiłaby płatność gotówką w wysokości 1 dolara za buszel dla rolnika. Zgodnie z tą propozycją rolnik nadal otrzymywałby 5 dolarów za buszel kukurydzy.
Jeśli chodzi o drugą stronę transakcji, firma zbożowa po prostu kupiłaby niezbędne buszle kukurydzy na wolnym rynku po 4 dolary za buszel. Efektem netto tego procesu byłaby płatność w wysokości 1 dolara za buszel kukurydzy od producenta zboża dla rolnika. W tym przypadku rozliczenie gotówkowe zostało wykorzystane wyłącznie w celu uproszczenia procesu dostawy.
Walutowe kontrakty terminowe
Kontrakty forward można dostosować w sposób, który czyni je złożonymi instrumentami finansowymi. Aby zilustrować tę kwestię, można skorzystać z terminowego kontraktu walutowego. Zanim będzie można wyjaśnić walutową transakcję terminową, należy najpierw zrozumieć, w jaki sposób waluty są publicznie kwotowane, a jak są wykorzystywane przez inwestorów instytucjonalnych do przeprowadzania analiz finansowych.
Jeśli turysta odwiedzi Times Square w Nowym Jorku, prawdopodobnie znajdzie kantor wymiany walut, który publikuje kursy wymiany waluty obcej na dolara amerykańskiego. Ten typ konwencji jest często używany. Nazywa się to kwotowaniem pośrednim i prawdopodobnie jest sposobem, w jaki większość inwestorów detalicznych myśli w kategoriach wymiany pieniędzy.
Jednak dokonując analizy finansowej, inwestorzy instytucjonalni stosują metodę notowań bezpośrednich, która określa liczbę jednostek waluty krajowej przypadających na jednostkę waluty obcej. Proces ten został ustanowiony przez analityków z branży papierów wartościowych, ponieważ inwestorzy instytucjonalni mają skłonność do myślenia w kategoriach ilości waluty krajowej potrzebnej do zakupu jednej jednostki danej akcji, a nie liczby akcji, które można kupić za jedną jednostkę waluta krajowa. Biorąc pod uwagę ten standard konwencji, wycena bezpośrednia zostanie wykorzystana do wyjaśnienia, w jaki sposób kontrakt terminowy może zostać wykorzystany do wdrożenia strategii arbitrażu zabezpieczonych odsetek.
Załóżmy, że amerykański przedsiębiorca walutowy pracuje dla firmy, która rutynowo sprzedaje produkty w Europie za euro i że te euro ostatecznie muszą zostać przeliczone z powrotem na dolary amerykańskie. Inwestor na tego typu pozycji prawdopodobnie znałby kurs kasowy i kurs terminowy między dolarem amerykańskim a euro na otwartym rynku, a także stopę zwrotu wolną od ryzyka dla obu instrumentów.
Na przykład przedsiębiorca walutowy wie, że kurs kasowy dolara amerykańskiego za euro na otwartym rynku wynosi 1,35 dolara za euro, roczna stopa wolna od ryzyka w USA wynosi 1%, a roczna stopa wolna od ryzyka w Europie wynosi 4%. Roczny kontrakt walutowy typu forward na otwartym rynku jest kwotowany po kursie 1,50 USD za euro. Dzięki tym informacjom przedsiębiorca walutowy może określić, czy dostępna jest możliwość arbitrażu zabezpieczonego oprocentowania i jak ustalić pozycję, która przyniesie firmie zysk wolny od ryzyka, korzystając z transakcji typu forward.
Strategia arbitrażu zabezpieczonych odsetek
Aby zainicjować strategię arbitrażu odsetkowego, inwestor walutowy musiałby najpierw określić, jaki powinien być kontrakt terminowy między dolarem amerykańskim a euro w warunkach efektywnej stopy procentowej. Aby to ustalić, przedsiębiorca podzieli kurs kasowy dolara amerykańskiego na euro przez jeden plus europejska roczna stopa wolna od ryzyka, a następnie pomnoży ten wynik przez jeden plus roczna stopa wolna od ryzyka w USA.
[1,35 / (1 + 0,04)] x (1 + 0,01) = 1,311
W takim przypadku roczny kontrakt forward między dolarem amerykańskim a euro powinien być sprzedawany za 1,311 USD za euro. Ponieważ roczny kontrakt forward na otwartym rynku kosztuje 1,50 USD za euro, inwestor walutowy wiedziałby, że kontrakt terminowy na otwartym rynku jest zawyżony. W związku z tym bystry trader walutowy wiedziałby, że wszystko, co jest zawyżone, powinno zostać sprzedane, aby osiągnąć zysk, a zatem trader walutowy sprzedałby kontrakt terminowy i kupił walutę euro na rynku spot, aby uzyskać stopę zwrotu wolną od ryzyka. inwestycja.
Przykład
Strategię arbitrażu zabezpieczonych odsetek można osiągnąć w czterech prostych krokach:
Krok 1:
Inwestor walutowy musiałby wziąć 1,298 USD i użyć go, aby kupić 0,962 EUR.
Aby określić kwotę dolara amerykańskiego i euro potrzebną do wdrożenia strategii arbitrażu odsetkowego, inwestor walutowy podzieli cenę kontraktu spot w wysokości 1,35 USD za euro przez jeden plus europejska roczna stopa wolna od ryzyka w wysokości 4%.
1,35 / (1 + 0,04) = 1,298
W takim przypadku do ułatwienia transakcji potrzebne byłoby 1,298 USD. Następnie przedsiębiorca walutowy określiłby, ile euro potrzeba, aby ułatwić tę transakcję, co jest po prostu określane przez podzielenie jednego przez jeden plus europejska roczna stopa wolna od ryzyka w wysokości 4%.
1 / (1 + 0,04) = 0,962
Potrzebna kwota to 0,962 EUR.
Krok 2:
Przedsiębiorca musiałby sprzedać kontrakt terminowy, aby dostarczyć 1,0 euro na koniec roku za cenę 1,50 dolara.
Krok 3:
Przedsiębiorca musiałby utrzymywać pozycję euro przez rok, uzyskując odsetki według europejskiej stopy wolnej od ryzyka w wysokości 4%. Wartość tej pozycji wzrosłaby z 0,962 do 1,00 euro.
0,962 x (1 + 0,04) = 1,000
Krok 4:
Wreszcie, w dniu wygaśnięcia kontraktu forward, przedsiębiorca dostarczy 1,00 € i otrzyma 1,50 $. Ta transakcja byłaby równa stopie zwrotu wolnej od ryzyka w wysokości 15,6%, którą można obliczyć, dzieląc 1,50 USD przez 1,298 USD i odejmując jedną z sumy w celu określenia stopy zwrotu w odpowiednich jednostkach.
(1,50 / 1,298) – 1 = 0,156
Mechanika tej strategii arbitrażu zabezpieczonych odsetek jest bardzo ważna dla zrozumienia przez inwestorów, ponieważ ilustruje, dlaczego parytet stóp procentowych musi być zawsze aktualny, aby uniemożliwić inwestorom osiąganie nieograniczonych zysków wolnych od ryzyka.
2:13
Nieprzezroczystość rynku terminowego
Forward zapewniają poziom prywatności zarówno kupującemu, jak i sprzedającemu, i można je dostosować do konkretnych potrzeb i zamiarów kupującego i sprzedającego. Niestety, z powodu nieprzejrzystych cech kontraktów terminowych wielkość rynku terminowego nie jest dokładnie znana. To z kolei sprawia, że zakres rynków terminowych jest mniej zrozumiały niż na niektórych innych rynkach instrumentów pochodnych.
W związku z brakiem przejrzystości związanym z korzystaniem z kontraktów terminowych mogą pojawić się pewne potencjalne problemy. Na przykład strony korzystające z kontraktów terminowych są izby rozliczeniowej, a także narażone są na potencjalnie duże straty, jeśli kontrakt pochodny jest skonstruowany nieprawidłowo.
W rezultacie istnieje możliwość, że poważne problemy finansowe na rynkach terminowych mogą przelać się ze stron zaangażowanych w tego typu transakcje do całego społeczeństwa.
Jak dotąd poważne problemy, takie jak systemowe niewypłacalność stron, które zawierają kontrakty terminowe, nie przyniosły rezultatu. Niemniej jednak koncepcja ekonomiczna „zbyt duża, by upaść” zawsze będzie niepokojąca, o ile kontrakty terminowe będą mogły być zawierane przez duże organizacje. Problem ten staje się jeszcze poważniejszy, gdy weźmie się pod uwagę zarówno rynki opcji, jak i swapów.
Kontrakty terminowe i inne instrumenty pochodne
Jak ilustruje ten artykuł, kontrakty terminowe typu forward mogą być dostosowane jako bardzo złożone instrumenty finansowe. Zakres i głębokość tego typu kontraktów rośnie wykładniczo, gdy weźmie się pod uwagę różne rodzaje bazowych instrumentów finansowych, które można wykorzystać do realizacji strategii kontraktów terminowych.
Przykłady obejmują wykorzystanie kontraktów terminowych na akcje dla poszczególnych papierów wartościowych lub portfeli indeksów, kontraktów terminowych na papiery wartościowe o stałym dochodzie, takich jak bony skarbowe, oraz kontraktów terminowych na stopę procentową na stopy, takie jak londyńska międzybankowa oferowana stopa procentowa (LIBOR), które są bardziej znane w branża jako kontrakty terminowe na stopę procentową.
Wreszcie, inwestorzy powinni zrozumieć, że terminowe kontrakty pochodne są zwykle uważane za podstawę kontraktów futures, kontraktów opcji i kontraktów swapowych. Dzieje się tak, ponieważ kontrakty futures są w zasadzie standardowymi kontraktami forward, które mają sformalizowaną giełdę i izbę rozliczeniową.
Kontrakty opcji to w zasadzie kontrakty typu forward, które dają inwestorowi opcję, ale nie zobowiązują do sfinalizowania transakcji w pewnym momencie. Kontrakty swapowe są w zasadzie umowami typu forward typu forward, które wymagają okresowego podejmowania działań przez inwestorów.
Podsumowanie
Po zrozumieniu związku między kontraktami terminowymi i innymi instrumentami pochodnymi inwestorzy mogą zacząć zdawać sobie sprawę z dostępnych narzędzi finansowych, konsekwencji, jakie instrumenty pochodne mają dla zarządzania ryzykiem oraz tego, jak duży i ważny jest rynek instrumentów pochodnych dla wielu instytucji rządowych. agencje, instytucje bankowe i korporacje na całym świecie.