Reguła 10b-5
Co to jest reguła 10b-5?
Zasada 10b-5 to regulacja utworzona na mocy ustawy o papierach wartościowych i giełdach z 1934 r., Która dotyczy oszustw związanych z papierami wartościowymi. Zasada ta zabrania przez kogokolwiek bezpośredniego lub pośredniego wykorzystywania jakichkolwiek środków w celu oszukiwania, składania fałszywych oświadczeń, pomijania istotnych informacji lub w inny sposób prowadzenia działalności gospodarczej, która mogłaby wprowadzić inną osobę w błąd podczas przeprowadzania transakcji na akcjach i innych papierach wartościowych.
Zasada 10b-5 jest formalnie znana jako Stosowanie praktyk manipulacyjnych i zwodniczych.
Kluczowe wnioski
- Reguła 10b-5, uchwalona w 1934 r. Przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), jest regułą dotyczącą oszustw związanych z papierami wartościowymi.
- Dwie powiązane zasady – Zasada 10b5-1 i Zasada 10b5-2 – zostały wydane w 2000 r. W celu stworzenia bardziej aktualnych perspektyw prawnych dotyczących oszustw związanych z papierami wartościowymi.
- Zasada 10b-5 obejmuje przypadki „wykorzystywania informacji poufnych”, czyli sytuacji, gdy poufne informacje są wykorzystywane do manipulowania giełdą na własną korzyść.
Jak działa reguła 10b-5
Zasada 10b-5 to główna podstawa Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) do kreatywnym praktykom księgowym lub działania podjęte w celu zapewnienia obecnym akcjonariuszom lepszego zwrotu z inwestycji – o ile oszustwo pozostaje nieodkryty. Schematy te zazwyczaj wymagają ciągłych, wprowadzających w błąd oświadczeń w celu utrwalenia oszustwa.
Zasada 10b-5 obejmuje również przypadki, w których dyrektor wydaje fałszywe oświadczenia, aby sztucznie obniżyć cenę akcji firmy, aby móc kupić więcej akcji po obniżonej cenie. Te i inne manipulacyjne sposoby wykorzystywania informacji poufnych są aktami „ wykorzystywania informacji poufnych ”.
Oprócz uzyskiwania nielegalnych zysków i / lub przyciągania większej liczby inwestorów programy te są również wprowadzane w życie jako sposób przejęcia spółki poprzez zmianę bilansu akcjonariuszy.
Wprowadzenie do reguł 10b5-1 i 10b5-2
W 2000 r. SEC dodatkowo zdefiniowała i wyjaśniła szereg kwestii związanych z potencjalnymi oszustwami dotyczącymi papierów wartościowych, ratyfikując zasadę 10b5-1 i regułę 10b5-2. Zasady te sprawiają, że wykorzystywanie informacji poufnych staje się nowocześniejszą i prawną perspektywą.
Reguła 10b5-1
Zasada 10b5-1 mówi, że osoba fizyczna handluje w oparciu o istotne niepubliczne informacje (MNPI), jeśli ta osoba zna te informacje podczas sprzedaży lub zakupu papierów wartościowych.
Istnieją jednak wyjątki i postanowienia Reguły 10b5-1, które pozwalają jednostkom na kontynuowanie handlu, nawet jeśli posiadają takie informacje. Obejmuje to transakcje będące częścią planów, które zostały już uruchomione w ramach umowy lub procesu, na który nie miałaby wpływu znajomość informacji.
Zgodnie z Regułą 10b5-2 oszustwa związane z papierami wartościowymi mogą być popełnione nawet w okolicznościach innych niż biznesowe.
Reguła 10b5-2
Reguła 10b5-2 wyjaśnia, w jaki sposób teoria sprzeniewierzenia – która postuluje, że osoba, która wykorzystuje informacje poufne w obrocie papierami wartościowymi, dopuściła się oszustwa związanego z papierami wartościowymi w stosunku do źródła informacji, nawet jeśli osoba ta nie jest osobą wewnętrzną może mieć zastosowanie nawet w okolicznościach niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Ponadto stwierdza, że osoba, która uzyskuje informacje poufne, jest zobowiązana do zaufania.