Ekonomia matematyczna
Co to jest ekonomia matematyczna?
Ekonomia matematyczna to metoda ekonomii, która wykorzystuje zasady i narzędzia matematyczne do tworzenia teorii ekonomicznych i badania ekonomicznych dylematów. Matematyka pozwala ekonomistom konstruować precyzyjnie zdefiniowane modele, z których można wyciągnąć dokładne wnioski za pomocą logiki matematycznej, które następnie można przetestować za pomocą danych statystycznych i wykorzystać do sporządzenia wymiernych prognoz dotyczących przyszłej działalności gospodarczej.
Połączenie metod statystycznych, matematyki i zasad ekonomicznych umożliwiło rozwój ekonometrii. Postępy w mocy obliczeniowej, technikach big data i innych zaawansowanych zastosowaniach matematycznych odegrały dużą rolę w uczynieniu metod ilościowych standardowym elementem ekonomii.
Kluczowe wnioski
- Ekonomia matematyczna to forma ekonomii, która opiera się na metodach ilościowych do opisu zjawisk ekonomicznych.
- Chociaż dyscyplina ekonomiczna jest silnie uzależniona od uprzedzeń badacza, matematyka pozwala ekonomistom precyzyjnie definiować i testować teorie ekonomiczne w porównaniu z rzeczywistymi danymi.
- Decyzje dotyczące polityki gospodarczej rzadko są podejmowane bez modelowania matematycznego w celu oceny ich wpływu, a nowe artykuły ekonomiczne rzadko są publikowane bez matematyki.
Zrozumieć ekonomię matematyczną
Ekonomia matematyczna polega na zdefiniowaniu wszystkich odpowiednich założeń, warunków i struktur przyczynowych teorii ekonomii w kategoriach matematycznych. Ma to dwie główne zalety. Po pierwsze, pozwala teoretykom ekonomii używać narzędzi matematycznych, takich jak algebra i rachunek różniczkowy, do opisywania zjawisk ekonomicznych i wyciągać precyzyjne wnioski z ich podstawowych założeń i definicji. Po drugie, pozwala ekonomistom na operacjonalizację tych teorii i wniosków, aby można je było przetestować empirycznie przy użyciu danych ilościowych i, jeśli zostaną potwierdzone, wykorzystać do sporządzenia ilościowych prognoz dotyczących kwestii gospodarczych z korzyścią dla przedsiębiorstw, inwestorów i decydentów.
Przed końcem XIX wieku ekonomia opierała się w dużej mierze na słownych, logicznych argumentach, wyjaśnieniach sytuacyjnych i wnioskach opartych na anegdotycznych dowodach, aby próbować nadać sens zjawisku ekonomicznemu. Ekonomiści często zmagali się z konkurencyjnymi modelami, które były w stanie wyjaśnić tę samą powtarzającą się zależność zwaną regularnością empiryczną, ale nie potrafili ostatecznie określić ilościowo wielkości związku między centralnymi zmiennymi ekonomicznymi.
W tym czasie ekonomia matematyczna była odejściem w tym sensie, że proponowała formuły ilościowe określania zmian w gospodarce. Wróciło to do ekonomii jako całości, a obecnie większość teorii ekonomicznych zawiera pewnego rodzaju dowód matematyczny.
Od Main Street po Wall Street i Waszyngton decydenci przyzwyczaili się do twardych, ilościowych prognoz dotyczących gospodarki ze względu na wpływ ekonomii matematycznej. Na przykład przy ustalaniu polityki pieniężnej bankierzy centralni chcą znać prawdopodobny wpływ zmian oficjalnych stóp procentowych na inflację i tempo wzrostu gospodarczego. W takich przypadkach ekonomiści zwracają się ku ekonometrii i ekonomii matematycznej.
Ekonometria
Ekonometria próbuje przełożyć abstrakcyjne teorie ekonomiczne na przydatne narzędzia do codziennego kształtowania polityki gospodarczej, łącząc ekonomię matematyczną z metodami statystycznymi. Celem ekonometrii jako całości jest zamiana stwierdzeń jakościowych – takich jak „związek między dwiema lub więcej zmiennymi jest dodatnia” – na stwierdzenia ilościowe – takie jak „ wydatki konsumpcyjne rosną o 95 centów na każdy dolar wzrostu dochodu do dyspozycji”.
Ekonometria jest szczególnie przydatna w rozwiązywaniu problemów optymalizacyjnych, gdy na przykład decydent szuka najlepszego z szeregu usprawnień, aby wpłynąć na określony wynik.
W miarę jak jesteśmy zalewani coraz większą ilością informacji, metody ekonometryczne stały się wszechobecne w ekonomii. Jakujął toStock i Watson wewstępie do ekonometrii, „metody ekonometryczne są stosowane w wielu gałęziach ekonomii, w tym w finansach, ekonomii pracy, makroekonomii, mikroekonomii i polityce gospodarczej”.
Decyzje dotyczące polityki gospodarczej rzadko są podejmowane bez modelowania ekonometrycznego w celu oceny ich wpływu, a artykuły z zakresu ekonomii empirycznej są rzadko publikowane bez zawartości ekonometrycznej.
Krytyka ekonomii matematycznej
Krytycy ostrzegają, że ekonomia matematyczna może raczej zaciemniać, niż wyjaśniać teorię ekonomii i stwarzać fałszywą atmosferę precyzji i pewności zarówno w ekonomii teoretycznej, jak i empirycznej. Formułowanie twierdzeń na temat teorii ekonomicznych w kategoriach matematycznych zawsze musi opierać się na bardzo precyzyjnym zdefiniowaniu terminów, które w modelu matematycznym są traktowane jako wielkości.
Niestety, ze względu na nieunikniony fakt, że zjawiska ekonomiczne zawsze zawierają subiektywne i nieobserwowalne elementy, które mają miejsce w ludzkich umysłach badanych podmiotów gospodarczych, tak precyzyjna definicja nigdy nie jest w pełni możliwa w ekonomii. Prowadzi to nieuchronnie do niejasności interpretacji i pomieszania czynników, których nie da się łatwo dopasować do modelu matematycznego lub ekonometrycznego.
Taka dwuznaczność i fałszerstwo są dokładnie tym, czego stara się unikać praktyka matematycznej ekonomii w poszukiwaniu twardych, precyzyjnych odpowiedzi na pytania decydentów i decydentów. W najlepszym przypadku znacznie ogranicza to poziom pewności, jaki można nadać wnioskom wygenerowanym w ten sposób, aw najgorszym przypadku zaawansowaną matematykę można wykorzystać do ukrycia zasadniczo wprowadzających w błąd wyników i wniosków.
W rezultacie ekonomiści i ci, którzy polegają na nich jako na ekspertach i autorytetach, mają tendencję do przemilczania tych kwestii w interesie zaufania i pewności w forsowaniu preferowanych wyjaśnień ekonomicznych i zaleceń politycznych.