Mikroekonomia

Co to jest mikroekonomia?

Mikroekonomia to nauka społeczna, która bada konsekwencje bodźców i decyzji, w szczególności dotyczących ich wpływu na wykorzystanie i dystrybucję zasobów. Mikroekonomia pokazuje, w jaki sposób i dlaczego różne towary mają różne wartości, w jaki sposób osoby fizyczne i firmy prowadzą wydajną produkcję i wymianę oraz czerpią z nich korzyści oraz jak jednostki najlepiej koordynują i współpracują ze sobą. Ogólnie rzecz biorąc, mikroekonomia zapewnia pełniejsze i bardziej szczegółowe zrozumienie niż makroekonomia.

Zrozumienie mikroekonomii

Mikroekonomia to badanie tego, co może się wydarzyć (tendencje), gdy jednostki dokonują wyborów w odpowiedzi na zmiany zachęt, cen, zasobów i / lub metod produkcji. Poszczególne podmioty są często grupowane w podgrupy mikroekonomiczne, takie jak kupujący, sprzedający i właściciele firm. Grupy te tworzą podaż i popyt na zasoby, wykorzystując pieniądze i stopy procentowe jako mechanizm ustalania cen w celu koordynacji.

Zastosowania mikroekonomii

Mikroekonomię można zastosować w sensie pozytywnym lub normatywnym. Pozytywna mikroekonomia opisuje zachowania gospodarcze i wyjaśnia, czego się spodziewać, jeśli zmienią się określone warunki. Jeśli producent podniesie ceny samochodów, pozytywna mikroekonomia mówi, że konsumenci będą kupować mniej niż wcześniej. Jeśli główna kopalnia miedzi upadnie w Ameryce Południowej, cena miedzi będzie miała tendencję do wzrostu, ponieważ podaż będzie ograniczona. Pozytywna mikroekonomia może pomóc inwestorowi zrozumieć, dlaczego ceny akcji Apple Inc. mogą spaść, jeśli konsumenci kupią mniej iPhone’ów. Mikroekonomia może również wyjaśnić, dlaczego wyższa płaca minimalna może zmusić The Wendy’s Company do zatrudniania mniejszej liczby pracowników.

Te wyjaśnienia, wnioski i prognozy pozytywnej mikroekonomii mogą być następnie stosowane normalnie w celu określenia, co ludzie, przedsiębiorstwa i rządy powinny zrobić, aby uzyskać najbardziej wartościowe lub korzystne wzorce produkcji, wymiany i konsumpcji wśród uczestników rynku. To rozszerzenie implikacji mikroekonomii z tego, co jest na to, co powinno być lub co ludzie powinni zrobić, wymaga również przynajmniej dorozumianego zastosowania jakiejś etycznej lub moralnej teorii lub zasad, co zwykle oznacza jakąś formę utylitaryzmu.

Metoda mikroekonomii

Historycznie badania mikroekonomiczne były przeprowadzane zgodnie z teorią równowagi ogólnej, opracowaną przez Léona Walrasa wElements of Pure Economics (1874) i teorią równowagi częściowej, wprowadzoną przez Alfreda Marshalla wPrinciples of Economics (1890). Metody Marshalla i Walrasa należą do szerszego parasola neoklasycznej mikroekonomii. Ekonomia neoklasyczna koncentruje się na tym, jak konsumenci i producenci dokonują racjonalnych wyborów, aby zmaksymalizować ich dobrobyt ekonomiczny, z zastrzeżeniem ograniczeń związanych z dostępnymi dochodami i zasobami. Ekonomiści neoklasyczni dokonują upraszczających założeń dotyczących rynków – takich jak doskonała wiedza, nieskończona liczba kupujących i sprzedających, towary jednorodne lub relacje między zmiennymi statycznymi – w celu skonstruowania matematycznych modeli zachowań ekonomicznych.

Metody te próbują przedstawić ludzkie zachowania w funkcjonalnym języku matematycznym, co pozwala ekonomistom na opracowanie matematycznie testowalnych modeli poszczególnych rynków. Neoklasycy wierzą w konstruowanie mierzalnych hipotez dotyczących wydarzeń ekonomicznych, a następnie wykorzystują dowody empiryczne, aby zobaczyć, które hipotezy działają najlepiej. W ten sposób wpisują się w „logiczny pozytywizm” lub „logiczny empiryzm” w filozofii. Mikroekonomia stosuje szereg metod badawczych, w zależności od badanego zagadnienia i zachowań.

Podstawowe pojęcia mikroekonomii

Badanie mikroekonomii obejmuje kilka kluczowych pojęć, w tym (ale nie tylko):

• Zachęty i zachowania : Jak ludzie, jako jednostki lub w firmach, reagują na sytuacje, z którymi mają do czynienia.
• Teoria użyteczności : konsumenci zdecydują się kupić i skonsumować kombinację dóbr, która zmaksymalizuje ich szczęście lub „użyteczność”, z zastrzeżeniem ograniczeń związanych z tym, ile dochodów mają do wydania.
• Teoria produkcji : jest to nauka o produkcji – lub proces przekształcania nakładów w produkty. Producenci starają się wybierać takie kombinacje nakładów i metod ich łączenia, które pozwolą zminimalizować koszty i zmaksymalizować ich zyski.
• Teoria ceny : Teoria użyteczności i produkcji oddziałują na siebie, tworząc teorię podaży i popytu, które określają ceny na konkurencyjnym rynku. Na doskonale konkurencyjnym rynku stwierdza, że ​​cena żądana przez konsumentów jest taka sama, jak dostarczają producenci. Skutkuje to równowagą ekonomiczną.