Uzyskanie pozytywnych wyników dzięki funduszom neutralnym dla rynku
Kiedy giełda spada, doradcy finansowi zwykle ostrzegają inwestorów, aby skupiali się na długoterminowej strategii i ignorowali wzloty i upadki. Ale łatwiej to powiedzieć niż zrobić, a inwestorzy, którzy tracą sen z powodu rynkowej przejażdżki kolejką górską, mogą rozważyć dodanie kolejnego składnika do swojego portfela: funduszy neutralnych dla rynku.
Fundusze neutralne dla rynku mają zapewniać zwroty, które nie są powiązane ze zwrotami z całego rynku akcji. Dodanie tych funduszy do portfela inwestora może potencjalnie zwiększyć zwroty i zmniejszyć ryzyko, ale fundusze są znacznie bardziej złożone niż tradycyjne fundusze inwestycyjne, a wydatki mogą być wysokie. W tym artykule omówimy, dlaczego mogą, ale nie muszą, pasować do Twojego portfolio.
Kluczowe wnioski
- Fundusze neutralne dla rynku mają zapewniać znaczące zwroty, które nie są skorelowane z szerokim indeksem giełdowym, takim jak indeks S&P 500.
- Fundusz neutralny dla rynku zazwyczaj zapewnia zwrot dzięki połączeniu długich i krótkich pozycji na różnych papierach wartościowych.
- Ze względu na wyższe obroty portfela opłaty i koszty dla funduszy neutralnych dla rynku są często wyższe niż w przypadku funduszy indeksowych i aktywnie zarządzanych funduszy akcji.
- Ponieważ fundusze neutralne dla rynku tworzą własne własne strategie inwestycyjne, może być bardzo trudno zidentyfikować czynniki rynkowe, które będą miały wpływ na ich wyniki.
Potencjał dywersyfikacji
Fundusze neutralne dla rynku mają na celu zapewnienie znacznej wartości alfa, ale niewielką lub żadną wersję beta. Beta to korelacja inwestycji z szerokim indeksem giełdowym, takim jak indeks S&P 500, a alfa to dodatkowy zwrot wykraczający poza zwrot rynkowy.
Nie musi to jednak oznaczać, że neutralny dla rynku fundusz pobije rynek lub że inwestorowi będzie lepiej, jeśli w swoim portfelu będzie miał taki fundusz. Rozważ następującą sytuację:
Inwestor ma portfel z wartością beta równą 1,0 i wartością alfa równą 0 – co odpowiada szerokiemu funduszowi giełdowemu lub indeksowemu. Ten inwestor decyduje się przenieść połowę swoich funduszy do neutralnego dla rynku funduszu z wartością beta 0 i przewidywaną wartością alfa 5,0. Ich portfel ma teraz współczynnik alfa 2,5 i współczynnik beta 0,5, obliczone poprzez uśrednienie dwóch inwestycji.
Jeśli indeks zapewnia wysokie zwroty, inwestor może żałować ponownej alokacji i życzyć sobie, aby miał więcej beta w portfelu, aby pomóc uchwycić te wyniki. Ale jeśli indeks będzie się zachowywał słabo, inwestor może uzyskać znaczny impuls dzięki posiadaniu neutralnego dla rynku funduszu.
W tym przykładzie alfa jest stała, ale w praktyce alfa (a może nawet beta) funduszu neutralnego dla rynku zmieniałaby się ze względu na ryzyko w bazowej strategii inwestycyjnej. Ta zmiana może pomóc lub zaszkodzić portfelowi w dowolnym okresie i należy ją traktować jako kolejne źródło ryzyka.
Jak oni pracują
Istnieje wiele sposobów generowania zwrotów z inwestycji, a każdy fundusz ma pewne unikalne elementy, ale zazwyczaj fundusz neutralny dla rynku zapewnia zwrot, łącząc długie i krótkie pozycje na różnych papierach wartościowych. Najprostszym i najbardziej konwencjonalnym przykładem byłby fundusz akcji typu long-short, ale można by również wykorzystać obligacje, waluty, towary i instrumenty pochodne.
W funduszu akcji typu long-short zarządzający inwestycjami klasyfikuje populację akcji według kombinacji czynników, które mogą obejmować zarówno czynniki ilościowe, jak i techniczne, takie jak wartość, dynamika, płynność, nastroje, a także opinie analityków. Następnie konstruowane są dwa portfele: długi portfel z akcjami, które mają osiągnąć lepsze wyniki niż rynek, oraz krótki portfel z akcjami, które mają osiągać gorsze wyniki.
Fundusz neutralny dla rynku utrzymywałby wówczas prawie identyczną kwotę ekspozycji długiej i krótkiej w celu zbudowania portfela z niemal zerową ekspozycją rynkową. Będzie to wymagało pewnych bieżących korekt, ponieważ wartości długich i krótkich pozycji będą się zmieniać w czasie ze względu na wahania cen.
Na przykład, jeśli fundusz ma 1 milion USD zarówno długiej, jak i krótkiej ekspozycji, a wartość akcji w długim portfelu wzrośnie o 10%, a wartość akcji w krótkim portfelu spadnie o 10%, wówczas fundusz następnie mieć 1,1 miliona dolarów długiej ekspozycji i 900 000 dolarów krótkiej ekspozycji. Z dłuższą ekspozycją niż krótką, fundusz nie byłby już neutralny dla rynku.
Aby zaradzić tej nierównowadze, zarządzający portfelem może zwiększyć pozycję krótką lub zmniejszyć pozycję długą. Zarządzający portfelem może również zdecydować o dopasowaniu ekspozycji długiej i ekspozycji krótkiej do kwoty kapitału własnego w portfelu, tak aby ilość zarządzanych aktywów rosła lub spadała, tak samo postępowały rozmiary odpowiadających im długich i krótkich portfeli.
Transakcje i wydatki
Zazwyczaj fundusze neutralne dla rynku będą miały wyższe opłaty za zarządzanie niż fundusze indeksowe lub aktywnie zarządzane fundusze akcji. Jest to prawdopodobnie wynikiem zarówno złożoności funduszu, jak i podaży i popytu – zarządzanie funduszem neutralnym dla rynku jest postrzegane jako bardziej złożone niż zarządzanie pasywnie lub aktywnie zarządzanym funduszem akcyjnym, a odpowiadająca mu wartość alfa jest bardziej pożądana.
Można argumentować, że fundusze neutralne dla rynku nie są w ogóle zaprojektowane do konkurowania z tymi konwencjonalnymi funduszami i najlepiej je porównywać z funduszami hedgingowymi. Z tej perspektywy opłaty za zarządzanie pobierane przez fundusz neutralny dla rynku byłyby w porównaniu z nimi stosunkowo niskie.
Wszystkie fundusze mają koszty transakcyjne, które skutecznie zmniejszają zwroty dla inwestorów. Jednak koszty transakcyjne związane z funduszem neutralnym dla rynku mogą być znacznie wyższe niż w przypadku innych funduszy ze względu na strategie równoważenia i wyższe obroty portfela. Wiele funduszy neutralnych dla rynku ma bardzo dynamiczne strategie handlowe, w których akcje są utrzymywane tylko przez miesiące lub nawet tygodnie, a obrót portfela może wynosić 1000% lub więcej.
Pozycje krótkie mogą również wiązać się z dodatkowymi kosztami wynikającymi z kosztów pożyczki papierów wartościowych lub innych kosztów kapitału. Na przykład, aby utrzymać opisaną powyżej pozycję krótką o wartości 1 miliona USD, zarządzający portfelem będzie musiał utrzymywać pewien rodzaj zabezpieczenia, a posiadanie tego zabezpieczenia może wymagać utrzymywania pozycji długiej z depozytem zabezpieczającym i ponoszenia kosztów odsetkowych. Krótkie pozycje na akcjach wymagałyby również, aby portfel wypłacał wszelkie dywidendy związane z tymi akcjami.
Te wydatki można znaleźć w prospekcie funduszu, ale nie zawsze są one oczywiste. Chociaż opłaty za zarządzanie są prawie zawsze jasno wyrażone w procentach, mogą wystąpić korekty opłat, które utrudnią ustalenie, czy poziom kosztów wzrośnie, czy spadnie w przyszłości. Inne opłaty, takie jak koszty transakcji, mogą wymagać ustalenia na podstawie analizy przychodów i kosztów funduszu.
Fundusze neutralne dla rynku są często porównywane do funduszy 130/30. W tych funduszach zarządzający portfelem zajmuje pozycję długą równą 130% aktywów i pozycję krótką równą 30%. Oczekuje się, że fundusze te będą miały rynkową wersję beta, ale potencjalnie większą wartość alfa niż typowy 100-procentowy fundusz wyłącznie z pozycją długą, ponieważ zapewniają one menedżerowi większe możliwości wykorzystania umiejętności wyboru akcji.
Czy dostarczają?
Fundamentalne założenie bazowe dla funduszy neutralnych dla rynku (że można przewidzieć, które akcje na rynku osiągną lepsze lub gorsze wyniki na rynku jako całości) może być trudne do przyswojenia dla zagorzałych inwestorów indeksujących, którzy uważają, że aktywna selekcja nigdy nie pobić łączne wyniki rynku. Ale od ponad czterech dekad naukowcy przeszukują dane rynkowe, aby lepiej przewidywać wyniki.
Kapitalizacja rynkowa i stosunek wartości księgowej do wartości rynkowej (nazywane również wielkością i wartością / wzrostem) to dwa dobrze znane czynniki, które mogą pomóc w określeniu, czy akcje mogą osiągnąć lepsze lub gorsze wyniki na szerszym rynku. Czynniki te przypisuje się Eugene Fama i Ken French i są czasami znane jako czynniki Fama-French. Trzecim czynnikiem, zidentyfikowanym przez Narasimhan Jegadeesh i Sheridan Titman, a obecnie powszechnie akceptowanym, jest dynamika, tendencja cen akcji do dalszego wzrostu w tym samym kierunku.
Po zidentyfikowaniu tych i innych czynników, fundusze można skonstruować specjalnie w celu uchwycenia premii rynkowej, utrzymując długie pozycje w akcjach z określonym czynnikiem i krótkie pozycje w innych akcjach, które go nie mają. Mimo to, każdy czynnik będzie miał swój własny średni zwrot i zmienność, z których każda może się zmieniać w dowolnym momencie ze względu na warunki rynkowe, aw konsekwencji całkowite zwroty funduszu mogą być zerowe lub ujemne dla dowolnego okresu.
Ponieważ każdy neutralny dla rynku fundusz tworzy własną własną strategię inwestycyjną, określenie, na jakie dokładnie czynniki fundusz jest narażony, może być bardzo trudne. To sprawia, że analiza wyników, zarządzanie ryzykiem i budowa portfela są wyzwaniem. W obszarze funduszy inwestycyjnych i hedgingowych strategie własnościowe, takie jak ta, są czasami nazywane „ czarnymi skrzynkami ” ze względu na brak przejrzystości.
Trudno także przewidzieć, jak zachowa się neutralny dla rynku fundusz w przypadku krachu na rynku. Jeśli fundusz wykazał niską korelację z indeksem podczas hossy, nie musi to oznaczać, że nie spadnie podczas bessy. Są chwile, kiedy inwestorzy sprzedają wszystko i wszystko, aby zdobyć gotówkę, niezależnie od podstaw.
Podsumowanie
Chociaż fundusze neutralne dla rynku mogą zapewnić zdywersyfikowane zyski i poprawić wyniki portfela, wyniki poszczególnych funduszy są w dużej mierze wynikiem projektu i budowy funduszu oraz umiejętności zarządzającego portfelem. Oznacza to, że niezwykle ważne jest, aby inwestorzy uważnie czytali prospekty i analizowali wyniki z przeszłości w różnych warunkach, aby stwierdzić, czy zarząd funduszu faktycznie wywiązuje się ze swoich obietnic.