Elementy bańki z 2008 roku
W 2007 roku Stany Zjednoczone znajdowały się w środku ożywienia gospodarczego. Bańka internetowa była odległym wspomnieniem, bezrobocie osiągnęło dekady niskim poziomie 4,4%, a nastroje wśród inwestorów był wysoki. Jednak większość inwestorów nie zdawała sobie sprawy, że ich szybko rosnąca cena nieruchomości i rosnący portfel akcji wkrótce uderzy w mur.
Bańki majątkowe i kryzysy finansowe nie były nowymi zjawiskami. Wracając do bańki British Railway Mania z lat czterdziestych XIX wieku, bańki to okres nadmiernej wylewności w perspektywach gospodarczych określonej klasy aktywów, a rok 2008 nie był inny.
Historycy opowiadają o Wielkiej Recesji z 2008 roku, która pozbawiła pracy setki tysięcy ludzi i zmiotła biliony dolarów z globalnych rynków kapitałowych, a nie tylko rosnące ceny aktywów i chciwość inwestorów odegrały rolę w upadku światowej gospodarki w 2008.
Kluczowe wnioski
- Kryzys finansowy w 2008 r. Był spowodowany kilkoma czynnikami, w tym niedopasowaniem aktywów / pasywów, nadmierną dźwignią, nadmiernym ryzykiem i nieuzasadnionymi wycenami.
- W wyniku tych problemów niektóre instytucje finansowe stały się niewypłacalne, załamał się rynek mieszkaniowy, załamał się giełda, wzrosło bezrobocie.
- Aby zapobiec całkowitemu załamaniu gospodarki, banki centralne na całym świecie zaangażowały się w poluzowanie ilościowe: zakup na dużą skalę papierów skarbowych i papierów wartościowych zabezpieczonych hipotecznie.
- W rezultacie stopy procentowe zostały obniżone, a ceny aktywów poszybowały w górę, co doprowadziło do zwiększenia nierówności.
- Sposoby zarządzania kryzysami finansowymi obejmują zapewnienie płynności systemowi finansowemu oraz budowanie zaufania do bezpieczeństwa systemu bankowego.
Czynniki spowolnienia gospodarczego
Oprócz emocji związanych z chciwością i strachem, przegląd zapisów historycznych pokazuje, że kilka elementów doprowadziło do spowolnienia gospodarczego.
1. Niedopasowanie aktywów / zobowiązań
Niedopasowanie w składzie bilansów zarówno Bear Stearns, jak i Lehman Brothers odegrało znaczącą rolę w upadku dwóch amerykańskich banków inwestycyjnych.
W miarę kurczenia się kredytów pojawiło się niedopasowanie czasu trwania, w którym banki w dużym stopniu polegały na finansowaniu krótkoterminowym i utrzymywały aktywa długoterminowe w stosunku do wymogów finansowania. Wraz z rozwojem kryzysu bankowego te długoterminowe aktywa stały się mniej płynne do tego stopnia, że gdy nie można ich było już dłużej wykorzystywać jako finansowania, oba banki stały się niewypłacalne.
2. Nadmierna dźwignia finansowa
Gdy zaczęła się wielka recesja, było oczywiste, że inwestorzy byli silnie lewarowani; pożyczali duże sumy pieniędzy, aby inwestować w aktywa, zasadniczo zwiększając swoje zakłady. Załamanie rynku mieszkaniowego, które dominowało w aktywach finansowych, było bezpośrednim skutkiem dźwigni finansowej.
Właściciele domów pożyczali duże sumy pieniędzy, aby inwestować na prężnie rozwijającym się rynku mieszkaniowym, ale kiedy nastąpił kryzys i spadły ceny domów, ci, którzy byli lewarowani, stali się nastawieni ujemnie, a aktywa nie mogły już finansować długu. Doprowadziło to do przejęcia milionów domów, a kryzys mieszkaniowy był już w toku.
3. Nadmierne ryzyko
Kolejnym elementem kryzysu z 2008 roku były instytucje finansowe podejmujące nadmierne ryzyko. W miarę rozwoju kryzysu hipotecznego było oczywiste, że banki, które nabyły papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, zrobiły to z założeniem, że są one bezpieczne i ponoszą niewielkie ryzyko. Jednak gdy spadły spready kredytowe, a aktywa bazowe zostały ponownie wycenione, było oczywiste, że nie były one wolne od ryzyka.
4. Wycena
W miarę kontynuacji optymizmu związanego z bańką po dotcomach, ceny akcji stawały się coraz bardziej nieudane z ich wyceną. Cena stosunku zarobków w S & P 500 wzrosła powyżej górnego bańka internetowa, następnie ballooned powyżej 100, w ciągu siedmiu razy średniej historycznej. Tak szybko, jak się rozwijał, sytuacja była równie paskudna. W drugiej połowie 2009, przy czym stosunek P / E spadła z 123 do 21
Ekonomiczne skutki bańki z 2008 r
Upadek bańki z 2008 roku był jak żaden inny. Podczas gdy bezrobocie rosło, a giełda załamała się, kryzys na zawsze zostanie zapamiętany z powodu niekonwencjonalnej polityki pieniężnej banku centralnego .
Aby zapobiec całkowitemu upadkowi sektora bankowego, Rezerwa Federalna i inne globalne banki centralne zaczęły wykupywać papiery skarbowe i papiery wartościowe zabezpieczone hipotecznie, aby pomóc finansować walczące banki, proces znany jako luzowanie ilościowe.
To z kolei obniżyło stopy procentowe i zachęciło do zaciągania kredytów. Jednak ta polityka miała niezamierzone konsekwencje. Po pierwsze, ceny aktywów poszybowały w górę;rynek akcji w USA wszedł w trwającą dekadę hossę, gdy inwestorzy zaczęli gromadzić akcje, ponieważ obligacje oferowały niewielki zwrot. Wraz ze spadkiem indywidualnej własności akcji, nierówności rosły, a rekordowe ceny akcji korzystały coraz mniej.
Dodatkowo, zalew pieniądza w globalnym systemie gospodarczym zepchnął globalną inflację poniżej celów banków centralnych i przez prawie dekadę świat zmagał się z deflacją.
Zapobieganie i łagodzenie kryzysów finansowych
Bańka z 2008 roku nie była pierwszym i na pewno ostatnim kryzysem. Nie można zapobiec kryzysom ani ich przewidzieć. Jednak, jak wyjaśniono w książce Lombard Street (2005) autorstwa Waltera Bagehota, istnieją narzędzia łagodzące niektóre z tych dolegliwości:
- Zapewnienie systemowi finansowemu odpowiedniej płynności: Podczas kryzysu kredytowego w 2008 r. Rezerwa Federalna i inne globalne banki centralne wielokrotnie obniżały stopy procentowe i zapewniały nadzwyczajne poziomy płynności systemowi finansowemu.
- Budowanie zaufania do bezpieczeństwa systemu bankowego: zapobiega to pośpiechu konsumentów do banku w celu wycofania depozytów. Zaufanie można zabezpieczyć, udzielając rządowych gwarancji depozytów bankowych; w USA gwarancja ta ma postać programu ubezpieczeniowego FDIC.
Podsumowanie
Kiedy gospodarka światowa wychodziła z Wielkiej Recesji, stało się jasne, że składnikami kryzysu były coś więcej niż tylko załamanie aktywności gospodarczej i optymizm. Brak nadzoru ze strony organów regulacyjnych sprawił, że bilanse banków uległy strukturalnemu zaburzeniu, a wraz ze wzrostem dźwigni wzrosło ryzyko związane z jakąkolwiek korektą. A kiedy nadeszła ta korekta, te zagrożenia stały się rzeczywistością.