Dźwignia operacyjna i dźwignia finansowa
Zarówno inwestorzy, jak i firmy wykorzystują dźwignię finansową (kapitał pożyczony), próbując wygenerować większe zwroty ze swoich aktywów. Jednak korzystanie z dźwigni finansowej nie gwarantuje sukcesu, a potencjalne nadmierne straty są bardziej prawdopodobne z pozycji wysoce lewarowanych.
Dźwignia finansowa jest wykorzystywana jako źródło finansowania podczas inwestowania w celu poszerzenia bazy aktywów firmy i generowania zwrotów z strategia inwestycyjna. Dźwignia finansowa może również odnosić się do kwoty zadłużenia, które firma wykorzystuje do finansowania aktywów. Jeśli firma jest opisana jako wysoce lewarowana, ma więcej zadłużenia niż kapitału własnego.
W przypadku przedsiębiorstw można zastosować dwa podstawowe rodzaje dźwigni: dźwignię operacyjną i dźwignię finansową.
Kluczowe wnioski
- Firmy zaciągają dług, zwany dźwignią finansową, w celu finansowania operacji i wzrostu w ramach swojej struktury kapitałowej.
- Zadłużenie często sprzyja emisji kapitału własnego, ale zbyt duże zadłużenie może zwiększyć ryzyko niewypłacalności lub nawet bankructwa.
- Dźwignia operacyjna i dźwignia finansowa to dwa kluczowe wskaźniki, które inwestorzy powinni przeanalizować, aby zrozumieć względną kwotę zadłużenia firmy i czy jest w stanie go obsłużyć.
Dźwignia operacyjna
Dźwignia operacyjna jest wynikiem różnych kombinacji kosztów stałych i kosztów zmiennych. W szczególności stosunek kosztów stałych i zmiennych, z których korzysta firma, określa wielkość zastosowanej dźwigni operacyjnej. Mówi się, że firma o większym stosunku kosztów stałych do zmiennych wykorzystuje większą dźwignię operacyjną.
Jeśli koszty zmienne firmy są wyższe niż koszty stałe, firma wykorzystuje mniejszą dźwignię operacyjną. Sposób, w jaki firma dokonuje sprzedaży, jest również czynnikiem wpływającym na wykorzystanie dźwigni finansowej. Firma o niewielkiej sprzedaży i wysokich marżach jest silnie lewarowana. Z drugiej strony firma o wysokim wolumenie sprzedaży i niższych marżach jest mniej lewarowana.
Chociaż są ze sobą powiązane, ponieważ obie obejmują pożyczki, dźwignia finansowa i marża są różne. Podczas gdy dźwignia finansowa to przejmowanie długu, marża jest długiem lub pożyczonymi pieniędzmi, które firma wykorzystuje do inwestowania w inne instrumenty finansowe. Na przykład rachunek depozytu zabezpieczającego pozwala inwestorowi pożyczać pieniądze ze stałą stopą procentową na zakup papierów wartościowych, opcji lub kontraktów futures, przy założeniu, że przyniesie to znacznie wysokie zyski.
Dźwignia finansowa
Dźwignia finansowa pojawia się, gdy firma decyduje się sfinansować większość swoich aktywów poprzez zaciągnięcie długu. Firmy robią to, gdy nie są w stanie zgromadzić wystarczającego kapitału, emitując akcje na rynku, aby zaspokoić swoje potrzeby biznesowe. Jeśli firma potrzebuje kapitału, będzie szukać pożyczek, linii kredytowych i innych opcji finansowania.
Kiedy firma zaciąga dług, staje się on zobowiązaniem w jej księgach, a firma musi płacić odsetki od tego długu. Firma zaciągnie znaczne kwoty długu tylko wtedy, gdy uważa, że zwrot z aktywów (ROA) będzie wyższy niż odsetki od pożyczki.
Wyniki
Firma, która działa z dużą dźwignią operacyjną i finansową, może być ryzykowną inwestycją. Wysoka dźwignia operacyjna oznacza, że firma generuje niewielką sprzedaż, ale z wysokimi marżami. Może to stwarzać poważne ryzyko, jeśli firma nieprawidłowo prognozuje przyszłą sprzedaż. Jeśli przyszła prognoza sprzedaży jest nieco wyższa niż rzeczywista, może to doprowadzić do ogromnej rozbieżności między rzeczywistym a budżetem przepływów pieniężnych, co będzie miało znaczący wpływ na przyszłą zdolność operacyjną firmy.
Największe ryzyko związane z wysoką dźwignią finansową występuje, gdy zwrot z ROA firmy nie przekracza odsetek od pożyczki, co znacznie obniża zwrot z kapitału i rentowność firmy.