Przewodnik dla początkujących po opcjach wbudowanych w obligacje

Inwestorzy nieustannie stają przed wyzwaniem, aby dowiedzieć się i być na bieżąco z wieloma kwestiami finansowymi, takimi jak zmienny świat międzynarodowych inwestycji, wahania kursów walut, kreatywna księgowość, bankructwa lub złożony świat instrumentów pochodnych. Jedna konkretna koncepcja inwestowania, która wydaje się skomplikowana, ale po rozbiciu nie jest tak złożona –  opcje osadzone są własnością wielu inwestorów, niezależnie od tego, czy zdają sobie z tego sprawę, czy nie.

Po opanowaniu podstawowych pojęć i kilku prostych zasad inwestor powinien być w stanie zrozumieć nawet najbardziej złożone opcje wbudowane. Najogólniej rzecz ujmując, opcje wbudowane to elementy wbudowane w strukturę zabezpieczenia finansowego, które dają jednej ze stron możliwość wykonania pewnych działań pod pewnymi warunkami.

Jakie opcje rozwiązań wbudowanych zapewniają inwestorom

Każdy inwestor ma unikalny zestaw potrzeb w zakresie dochodów, tolerancji ryzyka, stawek podatkowych, potrzeb w zakresie płynności i horyzontów czasowych – wbudowane opcje zapewniają różnorodne rozwiązania dopasowane do wszystkich uczestników. Opcje wbudowane są częściej spotykane w obligacjach i akcjach uprzywilejowanych, ale można je również znaleźć w akcjach. Istnieje tyle odmian wbudowanych opcji, ile jest potrzeb emitentów i inwestorów, aby zmienić strukturę swoich umów – od wezwań i opcji sprzedaży po skumulowane wypłaty i prawa głosu oraz jedną z najczęstszych konwersji.

Chociaż opcje wbudowane są nierozerwalnie związane z ich emisją, ich wartość można dodać lub odjąć od podstawowej ceny papierów wartościowych, podobnie jak opcje będące przedmiotem obrotu lub OTC. Do wyceny opcji  można wykorzystać tradycyjne narzędzia, takie jak model wyceny opcji Blacka-Scholesa i model Black-Derman-Toy, ale przeciętny inwestor może oszacować wartość obligacji płatnej na żądanie jako różnicę między rentownością transakcji kupna (YTC) a rentowność do terminu zapadalności (YTM).

Opcje wbudowane częściej występują w obligacjach ze względu na sam rozmiar rynku obligacji oraz wyjątkowe potrzeby emitentów i inwestorów. Niektóre z najczęściej używanych form obligacji obejmują:

Obligacje na żądanie

Obligacje płatne na żądanie są narzędziem wykorzystywanym przez emitentów, zwłaszcza w okresach wysokich przeważających stóp procentowych, gdzie taka umowa umożliwia emitentowi odkupienie lub wykup obligacji w pewnym momencie w przyszłości. W tym przypadku posiadacz obligacji zasadniczo sprzedał opcję kupna firmie, która wyemitowała obligację, niezależnie od tego, czy zrealizuje ją, czy nie.

Aby być uczciwym, umowy obligacji (konkretne umowy między emitentami i posiadaczami obligacji) zapewniają okres blokady na pierwsze kilka lat życia obligacji, gdy wezwanie nie jest aktywne, a obligacja jest zazwyczaj sprzedawana w pobliżu ceny podobnej obligacji bez opcja kupna. Z oczywistych powodów emitenci, którzy muszą finansować działalność swojej firmy i emitują obligacje w okresach wysokich stóp procentowych, chcieliby wezwać obligacje z powrotem, gdy oprocentowanie będzie niższe w przyszłości.

Chociaż nie ma gwarancji, stopy procentowe spadną, historycznie stopy procentowe rosną i spadają wraz z cyklami gospodarczymi. Aby zachęcić inwestorów do wyrażenia zgody na warunki wezwania, zazwyczaj oferują oni wyższą stopę kuponu i / lub stawki bifurkacyjne, dzięki czemu inwestorzy każdej wielkości mogą cieszyć się wyższymi stopami, gdy obligacja jest w posiadaniu. Można to również traktować jako zakład dwustronny; emitenci obligacji przewidują, że stopy procentowe spadną lub pozostaną na stałym poziomie, podczas gdy inwestorzy zakładają, że wzrosną, pozostaną takie same lub nie spadną na tyle, aby emitent opłacił czas wykupu obligacji i zwrotu po niższej stopie.

To świetne narzędzie dla obu stron i nie wymaga oddzielnej umowy opcyjnej. Jedna partia będzie miała rację, a druga zła; ktokolwiek podejmie właściwy zakład, otrzyma bardziej atrakcyjne warunki finansowania w perspektywie długoterminowej.

Obligacje z opcją sprzedaży

W przeciwieństwie do obligacji płatnych na żądanie (i nie tak powszechnych), obligacje z opcją sprzedaży zapewniają posiadaczowi obligacji większą kontrolę nad wynikiem. Właściciele obligacji z opcją sprzedaży zasadniczo kupili opcję sprzedaży wbudowaną w obligację. Podobnie jak obligacje płatne na żądanie, umowa obligacji szczegółowo określa okoliczności, które posiadacz obligacji może wykorzystać do przedterminowego wykupu obligacji lub odesłać obligacje do emitenta. Podobnie jak emitent obligacji płatnych na żądanie, nabywcy obligacji z opcją sprzedaży robią pewne ustępstwa w zakresie ceny lub rentowności (wbudowanej ceny sprzedaży), aby umożliwić im zamknięcie umów obligacji, jeśli stopy wzrosną, i zainwestują lub pożyczą swoje wpływy w umowach o wyższej rentowności..

Emitenci obligacji z opcją sprzedaży muszą przygotować się finansowo na ewentualne zdarzenie, w którym inwestorzy zdecydują, że zwrócenie obligacji emitentowi będzie korzystne. Robią to, tworząc oddzielne fundusze zarezerwowane na takie właśnie wydarzenie lub emitując  równoważące się obligacje płatne na żądanie (takie jak strategie sprzedaży / kupna), w przypadku których odpowiednie transakcje mogą zasadniczo finansować się same.

Istnieją również obligacje z możliwością wykupu na wypadek śmierci, które zostały wyemitowane przez Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych, który wyemitował obligacje kwiatowe, które umożliwiają posiadaczowi obligacji i beneficjentom wykupienie obligacji po ich wartości nominalnej w przypadku śmierci. Ta opcja dla ocalałych jest również niedrogim narzędziem do planowania nieruchomości dla inwestorów posiadających mniejsze posiadłości, którzy chcą, aby ich aktywa były natychmiast dostępne dla osób, które przeżyły, i aby uniknąć komplikacji związanych z testamentami i trustami itp.

Ceny obligacji na żądanie i obligacji z możliwością sprzedaży (biorąc pod uwagę podobne terminy zapadalności, ryzyko kredytowe itp.) Mają tendencję do zmieniania się w przeciwnych kierunkach, podobnie jak zmieniałaby się wartość wbudowanej opcji kupna lub sprzedaży. Gdy wartość putable obligacji jest zazwyczaj wyższa niż prosto obligacji jako właściciel płaci premię dla funkcji put.

Obligacje płatne na żądanie zwykle są sprzedawane po niższych cenach (wyższe zyski) porównywalnych obligacji prostych, ponieważ inwestorzy nie są skłonni zapłacić pełnej ceny, ponieważ wbudowane wezwanie stwarza niepewność co do przyszłych przepływów pieniężnych z tytułu płatności odsetek. To dlatego większość obligacji z wbudowanymi opcjami często zapewniają wydajność do najgorszego  (YTW) wraz z ich cenami obligacji notowanych prosto cen, które odzwierciedlają YTM w przypadku więź zostaje wezwany przez którąkolwiek ze stron.

Cena obligacji na żądanie = cena obligacji prostej – cena opcji kupna
Cena obligacji z możliwością
sprzedaży = cena obligacji prostej + cena opcji sprzedaży

Obligacja zamienna

opcji zamiany,  ponieważ cena obligacji może wzrosnąć, gdy wzrośnie wartość akcji bazowej. W przypadku każdego wzrostu zawsze istnieje ryzyko spadku, a w przypadku obligacji zamiennych cena obligacji może również spaść, jeśli akcje bazowe nie osiągają dobrych wyników.

W tym przypadku ryzyko / zysk jest asymetryczny, ponieważ cena obligacji będzie spadać wraz ze spadkiem ceny akcji, ale ostatecznie nadal ma ona wartość jako oprocentowana obligacja – a posiadacze obligacji mogą nadal otrzymywać kapitał w terminie wykupu. Oczywiście te ogólne zasady mają zastosowanie tylko wtedy, gdy firma pozostaje wypłacalna. Dlatego pewne doświadczenie w analizie ryzyka jakości kredytowej jest ważne dla tych, którzy zdecydują się zainwestować w te hybrydowe papiery wartościowe.

W przypadku bankructwa spółki obligacje zamienne znajdują się dalej w łańcuchu roszczeń z tytułu aktywów spółki za posiadaczami obligacji zabezpieczonych. Z drugiej strony, firma emitująca również ma przewagę i umieszcza na obligacjach funkcje na żądanie, dzięki czemu inwestorzy nie mogą mieć nieograniczonego dostępu do aprecjacji akcji zwykłych. Chociaż emitent ma wbudowane nawiasy ograniczające posiadaczy obligacji do zwyżki i windykacji w przypadku bankructwa, istnieje dobry punkt w średnim przedziale.

Na przykład:

1. Inwestor kupuje obligację bliską wartości nominalnej i otrzymuje przez pewien czas konkurencyjną na rynku stopę kuponu.

2. W tym czasie bazowe akcje zwykłe zyskują na wartości powyżej ustalonego wcześniej współczynnika konwersji.

3. Inwestor przekształca obligację w obrót akcjami powyżej premii za konwersję i otrzymuje to, co najlepsze z obu światów.

Preferowane akcje

Nazwa stada preferowanego  jest nieco anomalią, ponieważ zawiera zarówno cechy jakościowe, jak i obligacji i występuje w wielu odmianach. Podobnie jak obligacja płaci określony kupon i podlega podobnym stopom procentowym i ryzyku kredytowemu jak obligacje. Ma również cechy podobne do akcji, ponieważ jej wartość może zmieniać się wraz z akcjami zwykłymi, ale w żadnym wypadku nie jest powiązana z ceną akcji zwykłych lub jest tak zmienna.

Preferencje występują w wielu odmianach, takich jak spekulacja stopami procentowymi, ponieważ są one wrażliwe na stopy. Ale przeciętnemu inwestorowi bardziej interesują ponadprzeciętne zyski. Opcje osadzone w preferencjach są dostępne w wielu odmianach; najbardziej powszechne są opcje kupna, prawa głosu, opcje kumulowane, w przypadku których naliczane są niewypłacone dywidendy, jeśli nie są one wypłacane, konwersje i opcje wymiany.

 Podsumowanie

Pomyśl o tym jako o krótkim przeglądzie typów opcji osadzonych używanych w obligacjach, ponieważ istnieje pełna seria podręczników i zasobów internetowych obejmujących szczegóły i niuanse. Jak wspomniano, większość inwestorów posiada jakąś wbudowaną opcję i może nawet nie być tego świadoma. Mogą posiadać długoterminową obligację płatną na żądanie lub własne fundusze inwestycyjne z ekspozycją na setki takich opcji.

Kluczem do zrozumienia wbudowanych opcji jest to, że są one zbudowane do określonego użytku i nieodłączne od zabezpieczeń hosta, w przeciwieństwie do instrumentów pochodnych, które śledzą podstawowe zabezpieczenia. zwykłą obligacją waniliową a opcją wbudowaną polega na cenie wejścia w objęcie jednej z tych pozycji. Po opanowaniu tego podstawowego narzędzia można zrozumieć każdą wbudowaną opcję.