Ryzyko kursu walutowego: ekspozycja ekonomiczna
W dobie postępującej globalizacji i zwiększonej zmienności walut zmiany kursów walutowych mają istotny wpływ na działalność i rentowność przedsiębiorstw. Zmienność kursów walut wpływa nie tylko na międzynarodowe koncerny i duże korporacje, ale także na małe i średnie przedsiębiorstwa, w tym te, które działają tylko w swoim kraju. Chociaż zrozumienie ryzyka kursowego i zarządzanie nim jest tematem o oczywistym znaczeniu dla właścicieli firm, inwestorzy powinni być również zaznajomieni z nim ze względu na ogromny wpływ, jaki może ono mieć na ich inwestycje.
Co to jest ekspozycja ekonomiczna?
Spółki narażone są na trzy rodzaje ryzyka wynikającego ze zmienności kursów walut:
- Narażenie transakcyjne wynika z wpływu wahań kursów walutowych na zobowiązania spółki do dokonywania lub otrzymywania płatności denominowanych w walucie obcej. Ten rodzaj ekspozycji ma charakter krótko- lub średnioterminowy.
- Narażenie na przewalutowanie wynika z wpływu wahań kursów walutowych na skonsolidowane sprawozdanie finansowe spółki, w szczególności gdy posiada ona zagraniczne jednostki zależne. Ten rodzaj ekspozycji jest średnio- lub długoterminowy.
- Ekspozycja ekonomiczna (lub operacyjna) jest mniej znana niż poprzednie dwie, niemniej jednak stanowi znaczące ryzyko. Wynika to z wpływu nieoczekiwanych wahań kursów walut na przyszłe przepływy pieniężne przedsiębiorstwa oraz wartość rynkową i ma charakter długoterminowy. Skutek może być znaczący, ponieważ nieprzewidziane zmiany kursu walutowego mogą znacząco wpłynąć na pozycję konkurencyjną firmy, nawet jeśli nie prowadzi ona działalności ani nie sprzedaje za granicą. Na przykład amerykański producent mebli, który sprzedaje tylko lokalnie, nadal musi zmagać się z importem z Azji i Europy, który może stać się tańszy, a tym samym bardziej konkurencyjny, jeśli dolar znacznie się umocni.
Należy zauważyć, że ekspozycja ekonomiczna dotyczy nieoczekiwanych zmian kursów walutowych – których z definicji nie da się przewidzieć – ponieważ kierownictwo firmy opiera swoje budżety i prognozy na pewnych założeniach, które reprezentują oczekiwaną zmianę kursów walut. Ponadto, chociaż ekspozycja na transakcje i konwersję może być dokładnie oszacowana, a tym samym zabezpieczona, ekspozycja ekonomiczna jest trudna do precyzyjnego oszacowania, w wyniku czego zabezpieczenie jest trudne.
Przykład ekspozycji ekonomicznej
Oto hipotetyczny przykład ekspozycji ekonomicznej. Weźmy pod uwagę dużą amerykańską firmę farmaceutyczną, która ma spółki zależne i prowadzi działalność w wielu krajach na całym świecie. Największymi rynkami eksportowymi firmy są Europa i Japonia, które łącznie odpowiadają za 40% jej rocznych przychodów. Zarząd uwzględnił średni spadek o 3% dla dolara w stosunku do euro i jena japońskiego w bieżącym roku i kolejnych dwóch latach.
Ich niedźwiedzi pogląd na dolara opierał się na takich kwestiach, jak powtarzający się impas w budżecie USA, a także rosnące deficyty budżetowe i na rachunku obrotów bieżących kraju, które, jak spodziewali się, odbiją się na dolarach w przyszłości.
Jednak szybko poprawiająca się gospodarka USA wywołała spekulacje, że Rezerwa Federalna może być gotowa do zacieśnienia polityki pieniężnej znacznie wcześniej niż oczekiwano. W rezultacie dolar zyskiwał na wartości iw ciągu ostatnich kilku miesięcy zyskał około 5% w stosunku do euro i jena. Prognozy na najbliższe dwa lata sugerują dalsze zyski dla dolara, ponieważ polityka pieniężna w Japonii pozostaje bardzo stymulująca, a gospodarka europejska właśnie wychodzi z recesji.
Amerykańska firma farmaceutyczna ma do czynienia nie tylko z ekspozycją na transakcje (ze względu na dużą sprzedaż eksportową) i ryzyko związane z tłumaczeniami (tak jak ma spółki zależne na całym świecie), ale także z ekspozycją ekonomiczną. Przypomnijmy, że kierownictwo spodziewało się, że dolar będzie spadał o około 3% rocznie w stosunku do euro i jena w ciągu trzech lat, ale dolar zyskał już 5% w stosunku do tych walut, co stanowi rozbieżność o 8 punktów procentowych i rośnie. Będzie to oczywiście miało negatywny wpływ na sprzedaż firmy i przepływy pieniężne. Doświadczeni inwestorzy już poradzili sobie z wyzwaniami, przed którymi stoi firma z powodu tych wahań kursów walutowych, a cena akcji spadła o 7% w ostatnich miesiącach.
Obliczanie ekspozycji
Wartość zagranicznego aktywa lub zagranicznych przepływów pieniężnych zmienia się wraz ze zmianami kursu wymiany. Z klasy Statistics 101 wiesz, że analiza regresji wartości aktywów (P) w porównaniu z kasowym kursem wymiany (S) powinna dać następujące równanie regresji:
Współczynnik regresji b jest miarą ekspozycji ekonomicznej i mierzy wrażliwość wartości aktywów w dolarach na kurs walutowy.
Współczynnik regresji definiuje się jako stosunek kowariancji między wartością aktywów a kursem walutowym do wariancji kursu kasowego. Matematycznie definiuje się go jako:
b=doov(P., S)Vzar(S)b = \ frac {Cov (P, S)} {Var (S)}b=Var(S)
Przykład liczbowy
Amerykański farmaceutyczny – nazwijmy go USMed – ma 10% udziałów w szybko rozwijającej się firmie europejskiej – nazwijmy to EuroMax. USMed jest zaniepokojony potencjalnym długoterminowym spadkiem euro, a ponieważ chce zmaksymalizować wartość swojego pakietu EuroMax w dolarach, chciałby oszacować swoją ekspozycję ekonomiczną.
USMed uważa, że możliwość mocniejszego lub słabszego euro jest równa, tj. 50-50. W scenariuszu mocnego euro waluta umocniłaby się do 1,50 wobec dolara, co miałoby negatywny wpływ na EuroMax (ponieważ eksportuje większość swoich produktów). W rezultacie EuroMax miałby wartość rynkową 800 milionów euro, wyceniając 10% udział USMed na 80 milionów euro (lub 120 milionów dolarów). W scenariuszu słabego euro waluta spadłaby do 1,25; EuroMax miałby wartość rynkową 1,2 miliarda euro, wyceniając 10% udział USMed na 120 milionów euro (lub 150 milionów dolarów).
Jeśli P reprezentuje wartość 10% udziału USMed w EuroMax w dolarach, a S to kurs kasowy euro, wówczas kowariancja między P i S (tj. Sposób, w jaki poruszają się razem) wynosi:
Cov (P, S) = – 1,875
Var (S) = 0,015625
W związku z tym ekspozycja ekonomiczna USMed wynosi minus 120 mln EUR, co oznacza, że wartość jego udziału w EuroMed spada wraz z umacnianiem się euro i rośnie wraz z osłabieniem euro.
W tym przykładzie dla uproszczenia wykorzystaliśmy możliwość 50-50 (mocniejsze lub słabsze euro). Jednak można również zastosować różne prawdopodobieństwa, w którym to przypadku obliczenia byłyby średnią ważoną tych prawdopodobieństw.
Co to jest ekspozycja podczas pracy?
Ekspozycja operacyjna przedsiębiorstwa jest determinowana przede wszystkim przez dwa czynniki:
- Czy rynki, na których firma pozyskuje swoje materiały i sprzedają swoje produkty, są konkurencyjne czy monopolistyczne? Ekspozycja operacyjna jest wyższa, jeśli koszty nakładów firmy lub ceny produktów są wrażliwe na wahania kursów walut. Jeżeli zarówno koszty, jak i ceny są wrażliwe lub niewrażliwe na wahania kursów walut, efekty te wzajemnie się równoważą i zmniejszają ekspozycję operacyjną.
- Czy firma może dostosować swoje rynki, asortyment produktów i źródła nakładów w odpowiedzi na wahania kursów walut? Elastyczność w tym przypadku wskazywałaby na mniejsze narażenie operacyjne, podczas gdy brak elastyczności sugerowałby większe narażenie operacyjne.
Zarządzanie ekspozycją operacyjną
Ryzyko związane z ekspozycją operacyjną lub ekonomiczną można złagodzić poprzez strategie operacyjne lub strategie ograniczania ryzyka walutowego.
Strategie operacyjne
- Dywersyfikacja zakładów produkcyjnych i rynków produktów: dywersyfikacja zmniejszyłaby ryzyko nieodłącznie związane z posiadaniem zakładów produkcyjnych lub sprzedaży skoncentrowanych na jednym lub dwóch rynkach. Jednak wadą jest to, że firma może być zmuszona do rezygnacji z korzyści skali.
- Elastyczność w pozyskiwaniu: posiadanie alternatywnych źródeł kluczowych danych wejściowych ma strategiczny sens w przypadku, gdy ruchy kursu walutowego powodują, że nakłady z jednego regionu są zbyt drogie.
- Dywersyfikacja finansowania: dostęp do rynków kapitałowych w kilku dużych krajach zapewnia firmie elastyczność w pozyskiwaniu kapitału na rynku przy najniższych kosztach funduszy.
Strategie ograniczania ryzyka walutowego
Poniżej wymieniono najczęstsze strategie w tym zakresie.
- Dopasowywanie przepływów walutowych: jest to prosta koncepcja, która wymaga dopasowania wpływów i wypływów walut obcych. Na przykład, jeśli amerykańska firma ma znaczące wpływy w euro i chce zwiększyć zadłużenie, powinna rozważyć pożyczkę w euro.
- Umowy dotyczące podziału ryzyka walutowego: jest to uzgodnienie umowne, w ramach którego obie strony umowy kupna lub sprzedaży zgadzają się dzielić ryzyko wynikające z wahań kursów walutowych. Obejmuje klauzulę korekty ceny, zgodnie z którą cena bazowa transakcji jest korygowana, jeśli kurs waha się poza określonym neutralnym pasmem.
- Pożyczki typu back-to-back : zwane również swapem kredytowym, w tym układzie dwie firmy zlokalizowane w różnych krajach postanawiają pożyczać sobie walutę na określony okres, po czym pożyczone kwoty są spłacane. Ponieważ każda firma udziela pożyczki w swojej walucie krajowej i otrzymuje równoważne zabezpieczenie w walucie obcej, pożyczka typu back-to-back pojawia sięw jej bilansach zarówno jako składnik aktywów, jak i zobowiązanie.
- Swapy walutowe : Jest to popularna strategia, która jest podobna do pożyczki typu back-to-back, ale nie pojawia się w bilansie. W przypadku swapu walutowego dwie firmy pożyczają pieniądze na rynkach i w walutach, gdzie każda z nich może uzyskać najlepsze stawki, a następnie dokonują wymiany wpływów.
Podsumowanie
Świadomość potencjalnego wpływu ekspozycji ekonomicznej może pomóc właścicielom firm w podjęciu kroków w celu ograniczenia tego ryzyka. Chociaż ekspozycja ekonomiczna jest ryzykiem, które nie jest od razu widoczne dla inwestorów, identyfikacja spółek i akcji, które mają największą taką ekspozycję, może pomóc im w dokonywaniu lepszych wyborów inwestycyjnych w okresach zwiększonej zmienności kursu walutowego.