Europejski system walutowy (EMS)
Co to jest europejski system walutowy (EMS)?
Europejski System Walutowy (EMS) był regulacją kursu walutowego utworzoną w 1979 r. W celu wspierania bliższej współpracy w zakresie polityki pieniężnej między członkami Wspólnoty Europejskiej (WE). Europejski System Walutowy (EMS) został później zastąpiony przez Europejską Unię Gospodarczą i Walutową (UGW), która ustanowiła wspólną walutę zwaną euro.
Kluczowe wnioski
- Europejski System Walutowy (EMS) był porozumieniem między krajami europejskimi w celu powiązania ich walut.
- Celem było ustabilizowanie inflacji i zatrzymanie dużych wahań kursów wymiany między tymi sąsiednimi krajami, ułatwiając im wymianę towarów między sobą.
- Europejski System Walutowy (EMS) został zastąpiony przez Europejską Unię Gospodarczą i Walutową (UGW), która ustanowiła wspólną walutę zwaną euro.
Zrozumienie Europejskiego Systemu Walutowego (EMS)
Europejski System Walutowy (EMS) powstał w odpowiedzi na upadek porozumienia z Bretton Woods. Uformowane w następstwie II wojny światowej (II wojny światowej) porozumienie z Bretton Woods ustanowiło regulowany stały kurs walutowy w celu ustabilizowania gospodarek. Kiedy został porzucony na początku lat siedemdziesiątych, waluty zaczęły płynąć, co skłoniło członków WE do poszukiwania nowego porozumienia kursowego, które uzupełniłoby ich unię celną.
Głównym celem Europejskiego Systemu Walutowego (EMS) była stabilizacja inflacji i powstrzymanie dużych wahań kursów wymiany między krajami europejskimi. Stanowiło to część szerszego celu, jakim jest wspieranie jedności gospodarczej i politycznej w Europie oraz utorowanie drogi dla przyszłej wspólnej waluty – euro.
Wahania kursów walut były kontrolowane przez mechanizm kursów walutowych (ERM). ERM był odpowiedzialny za ustalanie krajowych kursów wymiany, dopuszczając jedynie niewielkie odchylenia od europejskiej jednostki walutowej (ECU) – złożonej sztucznej waluty opartej na koszyku 12 walut krajów członkowskich UE, ważonych według udziału każdego kraju w produkcji UE. ECU służył jako waluta referencyjna dla polityki kursowej i ustalał kursy wymiany walut krajów uczestniczących za pomocą oficjalnie usankcjonowanych metod księgowych.
Historia Europejskiego Systemu Walutowego (EMS)
Wczesne lata Europejskiego Systemu Walutowego (EMS) charakteryzowały się nierównymi wartościami walut i dostosowaniami, które podniosły wartość mocniejszych walut i obniżyły te słabszych. Po 1986 r. Zmiany krajowych stóp procentowych zostały specjalnie wykorzystane do utrzymania stabilności wszystkich walut.
Wczesne lata 90. przyniosły nowy kryzys w Europejskim Systemie Walutowym (EMS). Różne warunki gospodarcze i polityczne krajów członkowskich, zwłaszcza ponowne zjednoczenie Niemiec, doprowadziły do trwałego wycofania się Wielkiej Brytanii z Europejskiego Systemu Walutowego (EMS) w 1992 r. Wycofanie się Wielkiej Brytanii odzwierciedlało i zapowiadało jej naleganie na niezależność od Europy kontynentalnej, a później odmowę przystąpienia do strefy euro wraz ze Szwecją i Danią.
W międzyczasie zintensyfikowano wysiłki na rzecz stworzenia wspólnej waluty i scementowania większych sojuszy gospodarczych. W 1993 r. Większość członków WE podpisała Traktat z Maastricht ustanawiający Unię Europejską (UE). Rok później UE utworzyła Europejski Instytut Walutowy, który później przekształcił się w Europejski Bank Centralny (EBC).
Ważny
Podstawowym obowiązkiem EBC, który powstał w 1998 r., Było ustanowienie wspólnej polityki pieniężnej i stopy procentowej.
Pod koniec 1998 r. Większość krajów UE jednogłośnie obniżyła stopy procentowe, aby promować wzrost gospodarczy i przygotować się do wprowadzenia euro. W styczniu 1999 r. Narodziła się ujednolicona waluta euro, którą zaczęło używać większość krajów członkowskich UE. Utworzono Europejską Unię Gospodarczą i Walutową (UGW), która zastąpiła Europejski System Walutowy (EMS) jako nowa nazwa wspólnej polityki pieniężnej i gospodarczej UE.
Krytyka Europejskiego Systemu Walutowego (EMS)
W ramach Europejskiego Systemu Walutowego (EMS) kursy walutowe można było zmieniać tylko wtedy, gdy zarówno kraje członkowskie, jak i Komisja Europejska były zgodne. To był bezprecedensowy ruch, który spotkał się z dużą krytyką.
Wraz z globalnym kryzysem gospodarczym w latach 2008-2009 i wynikającymi z niego następstwami gospodarczymi, oczywiste stały się istotne problemy w podstawowej polityce Europejskiego Systemu Walutowego (EMS).
Niektóre państwa członkowskie; W szczególności Grecja, ale także Irlandia, Hiszpania, Portugalia i Cypr doświadczyły wysokiego deficytu krajowego, który przekształcił się w europejski kryzys zadłużenia państwowego. Kraje te nie mogły uciekać się do dewaluacji i nie mogły wydawać pieniędzy, aby zrównoważyć stopy bezrobocia .
Od samego początku polityka Europejskiego Systemu Walutowego (EMS) celowo zabraniała ratowania słabo rozwiniętych gospodarek strefy euro. Z głośną niechęcią ze strony członków UE o silniejszych gospodarkach, UGW ostatecznie ustanowiła środki ratunkowe, aby zapewnić pomoc walczącym członkom peryferyjnym.