Umowa i system z Bretton Woods

Jaka była umowa i system z Bretton Woods?

Porozumienie z Bretton Woods zostało wynegocjowane w lipcu 1944 r. Przez delegatów z 44 krajów na Konferencji Monetarno-Finansowej ONZ, która odbyła się w Bretton Woods w stanie New Hampshire. Stąd nazwa „Umowa z Bretton Woods.

W systemie z Bretton Woods złoto było podstawą dolara amerykańskiego, a inne waluty były powiązane z wartością dolara amerykańskiego. System Bretton Woods faktycznie dobiegł końca we wczesnych latach siedemdziesiątych, kiedy prezydent Richard M. Nixon ogłosił, że Stany Zjednoczone nie będą już wymieniać złota na walutę amerykańską.

Wyjaśnienie porozumienia i systemu z Bretton Woods

Około 730 delegatów reprezentujących 44 kraje spotkało się w Bretton Woods w lipcu 1944 r. W celu stworzenia skutecznego  systemu wymiany walut, zapobiegania dewaluacji walut przez konkurencję i promowania międzynarodowego wzrostu gospodarczego. Porozumienie i system z Bretton Woods miały kluczowe znaczenie dla tych celów. Porozumienie z Bretton Woods stworzyło również dwie ważne organizacje- Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) i Bank Światowy.Podczas gdy system Bretton Woods został rozwiązany w latach 70. XX wieku, zarówno MFW, jak i Bank Światowy pozostały silnymi filarami wymiany walut międzynarodowych.

Choć sama konferencja w Bretton Woods trwała zaledwie trzy tygodnie, przygotowania do niej trwały od kilku lat. Głównymi projektantami systemu Bretton Woods byli słynny brytyjski ekonomista  John Maynard Keynes  i amerykański główny ekonomista międzynarodowy Departamentu Skarbu USA Harry Dexter White. Nadzieja Keynesa polegała na utworzeniu potężnego globalnego banku centralnego, który miałby nosić nazwę Clearing Union, i emisji nowej międzynarodowej waluty rezerwowej zwanej bancor. Plan White’a przewidywał skromniejszy fundusz pożyczkowy i większą rolę dla dolara, zamiast stworzenia nowej waluty. Ostatecznie przyjęty plan wziął pomysły od obu, skłaniając się bardziej w kierunku planu White’a.

Dopiero w 1958 roku system Bretton Woods stał się w pełni funkcjonalny. Po wdrożeniu jej przepisy wymagały powiązania dolara amerykańskiego z wartością złota. Ponadto wszystkie inne waluty w systemie zostały następnie powiązane z wartością dolara amerykańskiego. Stosowany wówczas kurs wymiany ustalał cenę złota na 35 dolarów za uncję.

Korzyści z ustalania waluty Bretton Woods

System Bretton Woods obejmował 44 kraje. Kraje te zostały zebrane, aby pomóc regulować i promować międzynarodowy handel ponad granicami. Podobnie jak w przypadku wszystkich reżimów ustalania kursów walut, oczekuje się, że ustalanie kursów walutowych zapewni stabilizację kursu wymiany towarów i usług, a także finansowania.

Wszystkie kraje należące do systemu Bretton Woods zgodziły się na ustalenie kursu względem dolara amerykańskiego z dopuszczalną dywersyfikacją tylko 1%. Kraje były zobowiązane do monitorowania i utrzymywania swoich powiązań walutowych, co osiągały głównie poprzez używanie swojej waluty do kupowania lub sprzedawania dolarów w razie potrzeby. Dlatego system Bretton Woods zminimalizował zmienność międzynarodowych kursów walutowych, co pomogło międzynarodowym stosunkom handlowym. Większa stabilność wymiany walutowej była również czynnikiem wpływającym na pomyślne wsparcie międzynarodowych pożyczek i dotacji z Banku Światowego.

MFW i Bank Światowy

Porozumienie z Bretton Woods stworzyło dwie instytucje z Bretton Woods, MFW  i Bank Światowy. Obie instytucje, wprowadzone formalnie w grudniu 1945 r., Przetrwały próbę czasu, służąc na całym świecie jako ważne filary międzynarodowego finansowania kapitałowego i działalności handlowej.

Celem MFW było monitorowanie  kursów walutowych  i identyfikacja krajów, które potrzebowały globalnego wsparcia monetarnego. Bank Światowy, początkowo nazywany Międzynarodowym Bankiem Odbudowy i Rozwoju, został utworzony w celu zarządzania funduszami dostępnymi na pomoc krajom, które zostały fizycznie i finansowo zdewastowane podczas II wojny światowej. W XXI wieku MFW liczy 189 członków krajów i nadal wspiera globalną współpracę walutową. Jednocześnie Bank Światowy pomaga promować te wysiłki poprzez pożyczki i dotacje dla rządów.

Upadek systemu z Bretton Woods

W 1971 rokuprezydent Richard M. Nixon zdewaluował dolara w stosunku do złota, zaniepokojony tym, żepodaż złota w USA nie wystarcza już na pokrycie liczby dolarów w obiegu. Po przejściu na rezerwę złota zadeklarował tymczasowe zawieszenie wymienialności dolara na złoto Do 1973 roku upadł system z Bretton Woods. Kraje miały wówczas swobodę wyboru dowolnej umowy wymiany swojej waluty, z wyjątkiem powiązania jej wartości z ceną złota. Mogą na przykład powiązać jego wartość z walutą innego kraju lub koszykiem walut lub po prostu pozwolić mu swobodnie płynąć i pozwolić siłom rynkowym na określenie jego wartości w stosunku do walut innych krajów.

Porozumienie z Bretton Woods pozostaje znaczącym wydarzeniem w światowej historii finansów. Dwie instytucje z Bretton Woods, które utworzyła w ramach Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Światowego, odegrały ważną rolę w odbudowie Europy po II wojnie światowej. Następnie obie instytucje nadal utrzymywały swoje cele założycielskie, jednocześnie przechodząc na służbę globalne interesy rządowe w dzisiejszych czasach.