Ustawa o zatrudnieniu z 1946 r

Jaka była ustawa o zatrudnieniu z 1946 roku?

Ustawa o zatrudnieniu z 1946 r. Była aktem prawnym uchwalonym przez Kongres Stanów Zjednoczonych, który powierzył rządowi federalnemu odpowiedzialność za utrzymanie wysokiego poziomu zatrudnienia i stabilności cen poprzez niską inflację dla gospodarki USA.

Te dwa cele są ze sobą w bezpośrednim konflikcie zgodnie z teorią ekonomiczną, ponieważ pełne zatrudnienie osiągane jest konsekwentnie w czasie, wystąpi inflacja popytowa i ceny wzrosną.

Zrozumieć ustawę o zatrudnieniu z 1946 r

Ustawa o zatrudnieniu z 1946 r. Została uchwalona przez prezydenta Trumana po zakończeniu II wojny światowej. W tym okresie setki tysięcy amerykańskich żołnierzy wracało z wojny do domu, a większość siły roboczej martwiła się o znalezienie pracy, gdy gospodarka przeszła od produkcji dóbr wojennych.

W  obliczu  wciąż świeżego w świadomości wszystkich Wielkiego Kryzysu Kongres uchwalił ustawę o zatrudnieniu z 1946 r., Nakazującą rządowi federalnemu podjęcie wszelkich działań w celu osiągnięcia stabilności gospodarczej i wysokiego poziomu zatrudnienia. Podstawowym celem ustawy było zapewnienie pracy poszukującym oraz maksymalizacja produkcji i siły nabywczej.

W centrum aktu była „Deklaracja polityki”, w której stwierdzono: „Kongres niniejszym oświadcza, że ​​nadal obowiązującą polityką i obowiązkiem rządu federalnego jest stosowanie wszelkich możliwych do zastosowania środków zgodnych z jego potrzebami i zobowiązaniami oraz innymi istotnymi względami związanymi z polityki krajowej przy wsparciu i współpracy przemysłu, rolnictwa, siły roboczej oraz władz państwowych i lokalnych w celu koordynowania i wykorzystywania wszystkich jej planów, funkcji i zasobów w celu tworzenia i utrzymywania w sposób obliczony na wspieranie i promowanie wolnych i konkurencyjne przedsiębiorstwo i ogólny dobrobyt, warunki, na których będzie zapewnione pożyteczne zatrudnienie dla zdolnych, chętnych i poszukujących pracy, oraz aby promować maksymalne zatrudnienie, produkcję i siłę nabywczą. ”

Ustawa o zatrudnieniu z 1946 r. Utorowała także drogę do powołania Rady Doradców Ekonomicznych, agencji składającej się z trzech ekonomistów, którzy doradzają prezydentowi w sprawach polityki gospodarczej. Rada ma za zadanie pomagać prezydentowi w przygotowywaniu rocznego raportu gospodarczego, doradzać prezydentowi w zakresie określonych polityk oraz zbierać dane ekonomiczne i raporty dotyczące wzrostu gospodarczego i trendów w gospodarce USA.

Historia ustawy o zatrudnieniu z 1946 r

Ustawa została pierwotnie wprowadzona jako ustawa o pełnym zatrudnieniu z 1945 r., Ale była wielokrotnie zmieniana, aż osiągnęła formę, która została podpisana. Przed tymi szeroko zakrojonymi nowelizacjami ustawodawstwo głosiło: „Wszyscy Amerykanie zdolni do pracy i poszukujący pracy mają prawo do pożytecznej, opłacalnej, regularnej i pełnoetatowej pracy, a polityką Stanów Zjednoczonych jest zapewnienie bytu w ogóle wystarczające możliwości zatrudnienia, aby umożliwić wszystkim Amerykanom, którzy ukończyli szkołę i nie zajmują się pełnoetatowymi obowiązkami domowymi, swobodne korzystanie z tego prawa ”.

W ostatecznej wersji ustawy usunięto twierdzenie, że obywatele mają „prawo” do pracy. Usunięto również uznanie wagi utrzymania siły nabywczej, tj. Potrzeby kontrolowania inflacji.

Zmiany te nastąpiły w odpowiedzi na sprzeciw niektórych członków Izby Reprezentantów, którzy uważali pierwotną ustawę za zbyt radykalną i chcieli stworzyć substytut, który „wykluczałby ostatnie pozostałości… niebezpiecznych federalnych zobowiązań i zapewnień (w tym sformułowanie tytuł), ale przewidywałby jakiś mechanizm planowania gospodarczego w organach wykonawczych i ustawodawczych oraz umiarkowany program robót publicznych. ”