Europejska Unia Celna

Co to jest Europejska Unia Celna?

Unia celna Unii Europejskiej jest sojuszem utworzonym przez członków Unii Europejskiej, który spełnia dwie podstawowe funkcje dla swoich członków: zapewnia bezcłowy przepływ towarów na terytorium, niezależnie od tego, czy towary te są produkowane w Unii, czy importowane, oraz wdraża ujednolicone stawki celne na towary importowane spoza Unii. Unia Celna UE narzuca też kompleksowy system regulacji importu i eksportu w regionie.

Zrozumieć Europejską Unię Celną

Pod administracją Komisji Europejskiej obowiązki Unii Celnej UE realizowane są przez krajowe urzędy celne wszystkich krajów członkowskich – łącznie 28 krajów przed Brexitem. Urzędnicy celni UE obsługują logistykę ogromnej ilości towarów importowanych do UE. Import ten stanowi około 15 procent całego importu na całym świecie. W 2019 roku wartość wymiany handlowej UE z innymi krajami wyniosła 4,09 bln euro.

Służba celna UE jest również odpowiedzialna za egzekwowanie przepisów mających na celu maksymalizację bezpieczeństwa w Unii. Zasady te koncentrują się na następujących obszarach:

• Ochrona zdrowia i bezpieczeństwa w regionie poprzez przepisy regulujące import towarów potencjalnie niebezpiecznych, takich jak skażona żywność lub wadliwe produkty elektryczne.
• Zapewnienie, że eksport technologii, która może zostać wykorzystana do produkcji broni, odbywa się w zgodnych z prawem celach.
• Ochrona środowiska poprzez zapobieganie przemytowi zagrożonych lub chronionych roślin, zwierząt lub produktów zabronionych, takich jak kość słoniowa.
• Współpraca z funkcjonariuszami organów ścigania w celu zwalczania nielegalnej działalności, takiej jak handel narkotykami lub bronią, pranie pieniędzy, uchylanie się od płacenia podatków i handel podrabianymi towarami.

Różnice między europejską unią celną a jednolitym rynkiem

Chociaż zarówno Unia Celna UE, jak i Jednolity Rynek Europejski są tworzone głównie przez państwa członkowskie UE, istnieją pewne zasadnicze różnice między tymi dwoma podmiotami.

Kraj może być członkiem jednolitego rynku, ale nie może być członkiem unii celnej i odwrotnie. Podczas gdy Unia celna reguluje międzynarodowych handlowych promocje i obsługuje importu spoza Unii, jednolity rynek wymaga znacznie większy poziom integracji polityki koncentruje się na swobodnym przepływie pracowników, warunków pracy oraz standardów bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w regionie.

Norwegia jest przykładem kraju, który nie jest częścią Unii Celnej UE, ale jest członkiem Jednolitego Rynku. Norwegia ustanawia własne umowy handlowe dotyczące importu spoza Unii, ale musi przestrzegać przepisów UE w przypadku przemieszczania towarów i osób w ramach jednolitego rynku. Ponieważ Norwegia nie jest członkiem Unii, może jedynie dokonywać obrotu towarami wyprodukowanymi w kraju na jednolitym rynku na zasadach bezcłowych i musi udowodnić pochodzenie tych towarów.

Turcja, Andora i San Marino nie są częścią UE ani jednolitego rynku. Jednak Unia Europejska zawarła umowy o unii celnej z tymi krajami.