Konto kapitałowe

Co to jest rachunek kapitałowy?

Rachunek kapitałowy, w makroekonomii międzynarodowej, jest częścią bilansu płatniczego, która rejestruje wszystkie transakcje dokonane między podmiotami w jednym kraju a podmiotami z reszty świata. Transakcje te obejmują import i eksport towarów, usług, kapitału oraz płatności transferowe, takie jak pomoc zagraniczna i przekazy pieniężne. Bilans płatniczy składa się z rachunku kapitałowego i rachunku bieżącego – chociaż węższa definicja dzieli rachunek kapitałowy na rachunek finansowy i rachunek kapitałowy. Rachunek kapitałowy mierzy zmiany w krajowej własności aktywów, podczas gdy rachunek bieżący mierzy dochód netto kraju.

W rachunkowości konto kapitałowe przedstawia wartość netto firmy w określonym momencie. Jest również znany jako kapitał własny właściciela w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej lub kapitał własny dla korporacji i jest wykazywany w dolnej części bilansu.

Jak działają rachunki kapitałowe

Zmiany w bilansie płatniczym mogą dostarczyć wskazówek dotyczących względnego poziomu kondycji gospodarczej kraju i przyszłej stabilności. Rachunek kapitałowy wskazuje, czy kraj importuje, czy eksportuje kapitał. Duże zmiany na rachunku kapitałowym mogą wskazywać, jak atrakcyjny jest kraj dla inwestorów zagranicznych i mogą mieć istotny wpływ na kursy walutowe.

Ponieważ wszystkie transakcje zarejestrowane w bilansie płatniczym sumują się do zera, kraje, które działają duże deficyty handlowe ( deficytu na rachunku bieżącym ), podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, musi z definicji uruchomić również duże nadwyżki na rachunku kapitałowym. Oznacza to, że więcej kapitału napływa do kraju niż wychodzi, co jest spowodowane wzrostem zagranicznej własności krajowych aktywów. Kraj z dużą nadwyżką handlową eksportuje kapitał i ma deficyt na rachunku kapitałowym, co oznacza, że ​​pieniądze wypływają z kraju w zamian za zwiększoną własność zagranicznych aktywów.

Należy pamiętać, że deficyt handlowy w USA jest konsekwencją tego, że zagraniczni inwestorzy uznali amerykańskie aktywa za szczególnie atrakcyjne i podnieśli wartość dolara. Gdyby względna atrakcyjność Ameryki dla inwestorów zagranicznych osłabłaby, dolar osłabiłby się, a deficyt handlowy zmniejszyłby się.

Rachunek kapitałowy a rachunek finansowy

W ostatnich latach wiele krajów przyjęło węższe znaczenie rachunku kapitałowego używanego przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW). Dzieli rachunek kapitałowy na dwa działy najwyższego poziomu:rachunek finansowy irachunek kapitałowy. Rachunki kapitałowe i finansowe mierzą przepływy netto roszczeń finansowych (tj. Zmiany pozycji aktywów).2

Zasoby aktywów zagranicznych w porównaniu z zobowiązaniami zagranicznymi w gospodarce są określane jako jej międzynarodowa pozycja inwestycyjna netto lub po prostu aktywa zagraniczne netto, które mierzą należności netto kraju wobec reszty świata. Jeśli roszczenia kraju wobec reszty świata przewyższają roszczenia wobec niego, wówczas kraj ten ma dodatnie aktywa zagraniczne netto i mówi się, że jest wierzycielem netto. Jeśli wartość ujemna, to dłużnik netto. Pozycja zmienia się w czasie, na co wskazuje rachunek kapitałowy i finansowy.

Rachunek finansowy mierzy wzrost lub spadek międzynarodowej własności aktywów, niezależnie od tego, czy są to osoby fizyczne, przedsiębiorstwa, rządy czy banki centralne. Aktywa te obejmują bezpośrednie inwestycje zagraniczne, papiery wartościowe, takie jak akcje i obligacje oraz złoto i rezerwy walutowe. Rachunek kapitałowy, zgodnie z tą definicją, mierzy transakcje finansowe, które nie wpływają na dochód, produkcję lub oszczędności, takie jak międzynarodowe transfery praw do wierceń, znaków towarowych i praw autorskich.

Rachunek bieżący a rachunek kapitałowy

Rachunki bieżące i kapitałowe stanowią dwie połowy krajowego bilansu płatniczego.  Obrotów bieżących  oznacza dochód netto danego kraju przez pewien okres czasu, podczas gdy rachunek kapitałowy rejestruje zmianę netto aktywów i zobowiązań w trakcie danego roku.

Z ekonomicznego punktu widzenia rachunek bieżący obejmuje przychody i płatności gotówkowe oraz pozycje niematerialne, podczas gdy rachunek kapitałowy odzwierciedla źródła i wykorzystanie kapitału. Suma rachunku bieżącego i kapitałowego odzwierciedlona w bilansie płatniczym będzie zawsze wynosić zero. Wszelka  nadwyżka  lub  deficyt  na rachunku bieżącym jest równoważona i kompensowana równą nadwyżką lub deficytem na rachunku kapitałowym.

Rachunek bieżący dotyczy krótkoterminowych transakcji danego kraju lub różnicy między jego oszczędnościami a inwestycjami. Nazywa się je również faktycznymi transakcjami (ponieważ mają rzeczywisty wpływ na dochody), produkcję i poziom zatrudnienia poprzez przepływ towarów i usług w gospodarce. Rachunek bieżący obejmuje handel widoczny (eksport i import towarów), handel niewidoczny  (eksport i import usług), jednostronne transfery oraz  dochody z inwestycji  (dochody z takich czynników, jak ziemia lub akcje zagraniczne).

Uzgodnienia i obciążenia  walutowe wynikające  z tych transakcji są również rejestrowane w  salda handlowego.

Rachunki kapitałowe w rachunkowości

W rachunkowości konto kapitałowe to konto księgi głównej, które służy do rejestrowania kapitału wniesionego przez właścicieli i zysków zatrzymanych – skumulowanej kwoty zysków firmy od momentu jej powstania, pomniejszonej o skumulowane dywidendy wypłacone akcjonariuszom. Podawany jest na dole bilansu spółki, w części kapitałowej. W przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej sekcja ta byłaby określana jako kapitał własny właściciela, aw przypadku korporacji – kapitał własny.

W bilansie przedsiębiorstw część kapitałowa jest zwykle podzielona na akcje zwykłe, akcje uprzywilejowane, dodatkowy wpłacony kapitał, zyski zatrzymane i rachunki papierów wartościowych. Wszystkie rachunki mają naturalne saldo kredytowe, z wyjątkiem zasobów skarbowych, które mają naturalne saldo debetowe. Akcje zwykłe i uprzywilejowane są rejestrowane według wartości nominalnej wszystkich akcji posiadanych przez akcjonariuszy. Kapitał wpłacony to kwota, którą akcjonariusz wpłacił do spółki, przekraczająca wartość nominalną akcji. Zyski zatrzymane to skumulowane zyski firmy z nadgodzin, pomniejszone o dywidendy wypłacone akcjonariuszom, które zostały ponownie zainwestowane w bieżącą działalność firmy. Konto akcji własnych jest kontem kontraktu kapitałowego, na którym rejestruje się wykup akcji spółki.