Beta
Co to jest beta?
Beta jest miarą zmienności – lub systematycznego ryzyka – papieru wartościowego lub portfela w porównaniu z rynkiem jako całością. Beta jest używana w modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM), który opisuje związek między ryzykiem systemowym a oczekiwanym zwrotem z aktywów (zwykle akcji). CAPM jest szeroko stosowana jako metoda wyceny ryzykownych papierów wartościowych oraz do generowania szacunków oczekiwanych zwrotów z aktywów, biorąc pod uwagę zarówno ryzyko związane z tymi aktywami, jak i koszt kapitału.
Kluczowe wnioski
- Beta, stosowana głównie w modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM), jest miarą zmienności – lub systematycznego ryzyka – papieru wartościowego lub portfela w porównaniu z rynkiem jako całością.
- Dane beta dotyczące pojedynczej akcji mogą dostarczyć inwestorowi jedynie przybliżonego poziomu ryzyka, jakie ta akcja doda do (przypuszczalnie) zdywersyfikowanego portfela.
- Aby wartość beta miała znaczenie, stany powinny być powiązane ze wskaźnikiem referencyjnym stosowanym w obliczeniach.
Jak działa beta
Beta współczynnik może mierzyć zmienności indywidualnej akcji w porównaniu do systematycznego ryzyka całego rynku. W kategoriach statystycznych beta reprezentuje nachylenie linii poprzez regresję punktów danych. W finansach każdy z tych punktów danych przedstawia zwroty z poszczególnych akcji w porównaniu ze zwrotami z rynku jako całości.
Beta skutecznie opisuje aktywność zwrotów z papieru wartościowego w odpowiedzi na wahania na rynku. Wartość beta papieru wartościowego oblicza się, dzieląc iloczyn kowariancji zwrotów z papieru wartościowego i zwrotów rynkowych przez wariancję zwrotów rynkowych w określonym okresie.
Obliczenie dla beta wygląda następująco:
Obliczenie beta pomaga inwestorom zrozumieć, czy akcje poruszają się w tym samym kierunku, co reszta rynku. Zapewnia również wgląd w to, jak zmienna – lub jak ryzykowna – jest akcja w stosunku do reszty rynku. Aby wersja beta zapewniła jakikolwiek użyteczny wgląd, rynek używany jako punkt odniesienia powinien być powiązany z akcjami. Na przykład obliczenie współczynnika beta ETF dla obligacji przy użyciu wskaźnika S&P 500 jako punktu odniesienia nie zapewniłoby inwestorowi zbyt wielu przydatnych informacji, ponieważ obligacje i akcje są zbyt odmienne.
Ostatecznie inwestor używa wersji beta, aby spróbować zmierzyć ryzyko, jakie dana akcja dodaje do swojego portfela. Chociaż akcje, które bardzo niewiele odbiegają od rynku, nie powodują dużego ryzyka dla portfela, nie zwiększają również potencjału większych zwrotów.
Aby mieć pewność, że dany zapas jest porównywany z odpowiednim punktem odniesienia, powinien on mieć wysoką wartość R-kwadrat w stosunku do punktu odniesienia. R-kwadrat to miara statystyczna, która pokazuje procent historycznych ruchów cen papieru wartościowego, które można wyjaśnić zmianami wskaźnika odniesienia. Podczas korzystania z wersji beta do określenia stopnia systematycznego ryzyka papier wartościowy o wysokiej wartości R-kwadrat w stosunku do swojego wskaźnika referencyjnego może wskazywać na bardziej odpowiedni punkt odniesienia.
Na przykład fundusz giełdowy złota (ETF), taki jak SPDR Gold Shares (GLD ), jest powiązany z wynikami złota kruszcowego. W konsekwencji złoty ETF miałby relację niskiego współczynnika beta i R-kwadrat z indeksem S&P 500.
Jednym ze sposobów myślenia inwestora giełdowego o ryzyku jest podzielenie go na dwie kategorie. Pierwsza kategoria to ryzyko systematyczne, czyli ryzyko spadku całego rynku. dywersyfikacja nie mogła zapobiec utracie wartości ich portfeli akcji przez inwestorów. Ryzyko systematyczne jest również znane jako ryzyko niezdywersyfikowalne.
Ryzyko niesystematyczne, znane również jako ryzyko dywersyfikacyjne, to niepewność związana z poszczególnymi akcjami lub branżami. Na przykład niespodziewane ogłoszenie, że firma Lumber Likwidatorzy (LL ) w 2015 roku sprzedawała podłogi z twardego drewna z niebezpiecznymi poziomami formaldehydu, jest przykładem niesystematycznego ryzyka. Było to ryzyko charakterystyczne dla tej firmy. Ryzyko niesystematyczne można częściowo ograniczyć poprzez dywersyfikację.
Rodzaje wartości beta
Wartość beta równa 1,0
Jeśli akcje mają współczynnik beta równy 1,0, oznacza to, że ich aktywność cenowa jest silnie skorelowana z rynkiem. Akcja z wartością beta równą 1,0 wiąże się z systematycznym ryzykiem. Jednak obliczenia beta nie mogą wykryć żadnego niesystematycznego ryzyka. Dodanie akcji do portfela z wartością beta równą 1,0 nie zwiększa ryzyka portfela, ale nie zwiększa również prawdopodobieństwa, że portfel zapewni nadmierny zwrot.
Wartość beta mniejsza niż jeden
Wartość beta poniżej 1,0 oznacza, że papier wartościowy jest teoretycznie mniej zmienny niż rynek. Włączenie tej akcji do portfela sprawia, że jest to mniej ryzykowne niż ten sam portfel bez akcji. Na przykład akcje spółek użyteczności publicznej często mają niskie bety, ponieważ mają tendencję do poruszania się wolniej niż średnie rynkowe.
Wartość beta większa niż jeden
Wartość beta większa niż 1,0 wskazuje, że cena papieru wartościowego jest teoretycznie bardziej zmienna niż cena rynkowa. Na przykład, jeśli współczynnik beta akcji wynosi 1,2, zakłada się, że jest on o 20% bardziej zmienny niż rynek. Akcje spółek technologicznych i spółki o małej kapitalizacji mają zwykle wyższe wersje beta niż rynkowy wzorzec. Oznacza to, że dodanie akcji do portfela zwiększy ryzyko portfela, ale może również zwiększyć oczekiwany zwrot.
Ujemna wartość beta
Niektóre akcje mają ujemne bety. Beta -1,0 oznacza, że akcje są odwrotnie skorelowane z rynkowym benchmarkiem. Akcję tę można by traktować jako odwrotne, lustrzane odbicie trendów wskaźnika referencyjnego. Opcje sprzedaży i odwrotne fundusze ETF są zaprojektowane tak, aby mieć ujemne bety. Istnieje również kilka grup branżowych, takich jak górnicy złota, w których ujemny współczynnik beta jest również powszechny.
Beta w teorii kontra Beta w praktyce
Teoria współczynnika beta zakłada, że zwroty z akcji rozkładają się normalnie z perspektywy statystycznej. Jednak rynki finansowe są podatne na duże niespodzianki. W rzeczywistości zwroty nie zawsze mają rozkład normalny. W związku z tym to, co beta może przewidzieć na temat przyszłych ruchów akcji, nie zawsze jest prawdą.
Akcje z bardzo niską wartością beta mogą mieć mniejsze wahania cen, ale nadal mogą znajdować się w długoterminowym trendzie spadkowym. Tak więc dodanie akcji o tendencji spadkowej z niskim współczynnikiem beta zmniejsza ryzyko w portfelu tylko wtedy, gdy inwestor definiuje ryzyko ściśle w kategoriach zmienności (a nie jako potencjalne straty). Z praktycznego punktu widzenia, niskie akcje beta, które przeżywają trend spadkowy, prawdopodobnie nie poprawią wyników portfela.
Podobnie, akcje o wysokim współczynniku beta, które są niestabilne w kierunku głównie wzrostowym, zwiększą ryzyko portfela, ale mogą również przynieść zyski. Zaleca się, aby inwestorzy korzystający z wersji beta do oceny akcji oceniali ją również z innych perspektyw – takich jak czynniki fundamentalne lub techniczne – przed założeniem, że doda lub usunie ryzyko z portfela.
Wady Beta
Chociaż wersja beta może oferować przydatne informacje podczas oceny akcji, ma pewne ograniczenia. Beta jest przydatna do określania krótkoterminowego ryzyka papieru wartościowego oraz do analizowania zmienności w celu ustalenia kosztów kapitału własnego przy zastosowaniu metody CAPM. Jednak ponieważ beta jest obliczana na podstawie punktów danych historycznych, staje się mniej znacząca dla inwestorów, którzy chcą przewidzieć przyszłe ruchy akcji.
Beta jest również mniej przydatna w przypadku inwestycji długoterminowych, ponieważ zmienność akcji może się znacznie zmieniać z roku na rok, w zależności od etapu wzrostu firmy i innych czynników.