Warren Buffett: Jak on to robi
Kto nie słyszał o strategia inwestycyjna Warrena Buffetta osiągnęła mityczne rozmiary. Bufet jest zgodny z kilkoma ważnymi zasadami i filozofią inwestycyjną, która jest szeroko stosowana na całym świecie. Więc jakie są tajemnice jego sukcesu? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o strategii Buffetta i o tym, jak udało mu się zgromadzić taką fortunę ze swoich inwestycji.
Kluczowe wnioski
- Buffett podąża za szkołą inwestowania wartościowego Benjamina Grahama, która szuka papierów wartościowych, których ceny są nieuzasadnione niskie w oparciu o ich wewnętrzną wartość.
- Zamiast skupiać się na zawiłościach podaży i popytu na giełdzie, Buffett patrzy na firmy jako całość.
- Niektóre z czynników, które Buffett bierze pod uwagę, to wyniki firmy, zadłużenie firmy i marże zysku.
- Inne rozważania dla inwestorów wartościowych, takich jak Buffett, obejmują to, czy firmy są publiczne, jak zależne są od towarów i jak są tanie.
Buffett: Krótka historia
Warren Buffett urodził się w Omaha w 1930 roku. Zainteresował się światem biznesu i inwestował w młodym wieku, w tym na giełdzie. Buffet rozpoczął swoją edukację w Wharton School na University of Pennsylvania, po czym wrócił do University of Nebraska, gdzie uzyskał tytuł licencjata z zarządzania biznesem. Buffett później poszedł do Columbia Business School, gdzie uzyskał tytuł magistra ekonomii.
Buffett rozpoczął swoją karierę jako sprzedawca inwestycyjny we wczesnych latach pięćdziesiątych, ale założył Buffett Associates w 1956 roku. Niecałe 10 lat później, w 1965 roku, kontrolował Berkshire Hathaway. W czerwcu 2006 roku Buffett ogłosił swoje plany przekazania całej swojej fortuny na cele charytatywne. Następnie, w 2010 roku, Buffett iBill Gates ogłosili, że utworzyli kampanię Giving Pledge, aby zachęcić inne zamożne osoby do prowadzenia filantropii.
W 2012 roku Buffett ogłosił, że zdiagnozowano u niego raka prostaty. Od tego czasu pomyślnie zakończył leczenie. Niedawno Buffett rozpoczął współpracę zJeffem Bezosem i Jamiem Dimonem w celu stworzenia nowej firmy zajmującej się opieką zdrowotną, skoncentrowanej na opiece zdrowotnej pracowników. Ta trójka zatrudniła doktora Brighama i kobiet, Atula Gawande, do pełnienia funkcji dyrektora generalnego (CEO).
Filozofia Buffetta
Buffett podąża za szkołą inwestowania wartościowego Benjamina Grahama. Inwestorzy wartościowi poszukują papierów wartościowych o nieuzasadnionych niskich cenach, biorąc pod uwagę ich rzeczywistą wartość. Nie ma powszechnie akceptowanego sposobu określania wewnętrznej wartości, ale najczęściej jest ona szacowana na podstawie analizy podstaw firmy. Podobnie jak łowcy okazji, inwestor wartościowy wyszukuje akcje uważane za niedowartościowane przez rynek lub akcje, które są cenne, ale nie są rozpoznawane przez większość innych kupujących.
Buffett przenosi to podejście do inwestowania w wartość na inny poziom. Wielu inwestorów wartościowych nie popiera hipotezy efektywnego rynku (EMH). Teoria ta sugeruje, że akcje zawsze są sprzedawane po ich wartości godziwej, co utrudnia inwestorom albo kupowanie akcji, które są niedowartościowane, albo ich sprzedaż po zawyżonych cenach. Ufają, że rynek w końcu zacznie faworyzować akcje wysokiej jakości, które przez pewien czas były niedowartościowane.
Inwestorzy tacy jak Buffett ufają, że rynek ostatecznie wybierze akcje wysokiej jakości, które były niedowartościowane przez pewien czas.
Buffett jednak nie przejmuje się zawiłościami podaży i popytu na giełdzie. W rzeczywistości w ogóle nie przejmuje się działalnością giełdy. Taka jest sugestia jego słynnej parafrazy cytatu Benjamina Grahama: „Na krótką metę rynek jest maszyną do głosowania, ale na dłuższą metę jest to maszyna ważąca”.
Patrzy na każdą firmę jako całość, więc wybiera akcje wyłącznie na podstawie ich ogólnego potencjału jako firmy. Utrzymując te akcje jako grę długoterminową, Buffett nie szuka zysków kapitałowych, ale własności w firmach o wysokiej jakości, które są wyjątkowo zdolne do generowania zysków. Kiedy Buffett inwestuje w firmę, nie przejmuje się tym, czy rynek w końcu rozpozna jej wartość. Martwi się, jak dobrze ta firma może zarabiać pieniądze jako firma.
Metodologia Buffetta
Warren Buffett znajduje niską wartość, zadając sobie kilka pytań, gdy ocenia związek między poziomem doskonałości akcji a jej ceną. Należy pamiętać, że nie są to jedyne rzeczy, które analizuje, ale raczej krótkie podsumowanie tego, czego szuka w swoim podejściu inwestycyjnym.
1. Wyniki firmy
Czasami zwrot z kapitału (ROE) jest określany jako zwrot z inwestycji akcjonariusza. Pokazuje tempo, w jakim akcjonariusze uzyskują dochód ze swoich akcji. Buffett zawsze patrzy na ROE, aby sprawdzić, czy firma konsekwentnie radziła sobie dobrze w porównaniu z innymi firmami z tej samej branży. ROE oblicza się w następujący sposób:
ROE = dochód netto ÷ kapitał własny akcjonariusza
Spojrzenie na ROE tylko w ostatnim roku nie wystarczy. Inwestor powinien przyjrzeć się ROE z ostatnich pięciu do dziesięciu lat, aby przeanalizować historyczne wyniki.
2. Zadłużenie firmy
Stosunek zadłużenia do kapitału własnego (D / E) to kolejna kluczowa cecha, którą Buffett rozważa dokładnie. Buffett woli widzieć niewielką kwotę długu, aby wzrost zysków był generowany z kapitału własnego, a nie z pożyczonych pieniędzy. Współczynnik D / E oblicza się w następujący sposób:
Wskaźnik zadłużenia do kapitału własnego = zobowiązania ogółem ÷ kapitał własny
Wskaźnik ten pokazuje udział kapitału własnego i zadłużenia, które firma wykorzystuje do finansowania swoich aktywów, a im wyższy wskaźnik, tym więcej długu – a nie kapitału – finansuje firmę. Wysoki poziom zadłużenia w porównaniu do kapitału własnego może skutkować zmiennymi dochodami i dużymi kosztami odsetek. W przypadku bardziej rygorystycznego testu inwestorzy w powyższych obliczeniach czasami wykorzystują tylko długoterminowe zadłużenie zamiast łącznych zobowiązań.
3. Marże zysku
Rentowność firmy zależy nie tylko od posiadania dobrej marży zysku, ale także od konsekwentnego jej zwiększania. Marża ta jest obliczana poprzez podzielenie dochodu netto przez sprzedaż netto. Aby dobrze określić historyczne marże zysku, inwestorzy powinni spojrzeć wstecz co najmniej pięć lat wstecz. Wysoka marża zysku wskazuje, że firma dobrze realizuje swoją działalność, ale rosnące marże oznaczają, że kierownictwo jest niezwykle wydajne i skutecznie kontroluje wydatki.
4. Czy firma jest publiczna?
Buffett zazwyczaj bierze pod uwagę tylko firmy, które istnieją od co najmniej 10 lat. W rezultacie większość firm technologicznych, które miały swoją pierwszą ofertę publiczną (IPO) w ciągu ostatniej dekady, nie znalazłaby się na radarze Buffetta. Powiedział, że nie rozumie mechanizmów stojących za wieloma dzisiejszymi firmami technologicznymi i inwestuje tylko w biznes, który w pełni rozumie. Inwestowanie w wartość wymaga zidentyfikowania firm, które przetrwały próbę czasu, ale są obecnie niedoszacowane.
Nigdy nie lekceważ wartości historycznych wyników. Świadczy to o zdolności (lub niemożności) firmy do zwiększenia wartości dla akcjonariuszy. Należy jednak pamiętać, że historyczne wyniki akcji nie gwarantują przyszłych wyników. Zadaniem inwestora wartościowego jest określenie, jak dobrze firma może działać tak, jak robiła to w przeszłości. Ustalenie tego jest z natury trudne. Ale najwyraźniej Buffett jest w tym bardzo dobry.
Jedną z ważnych kwestii, o których należy pamiętać w przypadku spółek publicznych, jest to, że Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) wymaga, aby składały one regularne sprawozdania finansowe. Te dokumenty mogą pomóc w analizie ważnych danych firmy – w tym bieżących i przeszłych wyników – dzięki czemu można podejmować ważne decyzje inwestycyjne.
5. Zaufanie towarowe
Na początku możesz pomyśleć o tym pytaniu jako o radykalnym podejściu do zawężenia firmy. Buffett uważa jednak to pytanie za ważne. Ma tendencję do unikania (ale nie zawsze) firm, których produkty są nie do odróżnienia od produktów konkurencji, oraz tych, które opierają się wyłącznie na fosą gospodarczą firmylub przewagą konkurencyjną. Im szersza fosa, tym trudniej konkurentowi zdobyć udział w rynku.
6. Czy to jest tanie?
To jest kicker. Znalezienie spółek spełniających pozostałe pięć kryteriów to jedno, ale ustalenie, czy są one niedowartościowane, jest najtrudniejszą częścią inwestowania w wartość. I to jest najważniejsza umiejętność Buffetta.
Aby to sprawdzić, inwestor musi określić wewnętrzną wartość firmy, analizując szereg podstaw biznesowych, w tym zyski, przychody i aktywa. A wewnętrzna wartość firmy jest zwykle wyższa (i bardziej skomplikowana) niż jej wartość likwidacyjna, czyli tyle, ile warta byłaby firma, gdyby została rozbita i sprzedana dzisiaj. Wartość likwidacyjna nie obejmuje wartości niematerialnych, takich jak wartość marki, która nie jest bezpośrednio wykazana w sprawozdaniu finansowym.
Gdy Buffett ustali wewnętrzną wartość firmy jako całości, porównuje ją z jej aktualną kapitalizacją rynkową – bieżącą całkowitą wartością lub ceną. Brzmi łatwo, prawda? Cóż, sukces Buffetta zależy jednak od jego niezrównanych umiejętności w dokładnym określaniu tej wewnętrznej wartości. Chociaż możemy zarysować niektóre z jego kryteriów, nie możemy dokładnie wiedzieć, w jaki sposób zdobył tak precyzyjne mistrzostwo w obliczaniu wartości.
Podsumowanie
Jak zapewne zauważyłeś, styl inwestowania Buffetta przypomina styl zakupów łowcy okazji. Odzwierciedla praktyczną, przyziemną postawę. Buffett utrzymuje taką postawę w innych dziedzinach swojego życia: nie mieszka w wielkim domu, nie zbiera samochodów, nie jeździ limuzyną do pracy. Styl inwestowania w wartość nie jest pozbawiony krytyków, ale niezależnie od tego, czy wspierasz Buffetta, czy nie, dowód jest w puddingu.