Zapoznaj się z typami zabezpieczeń obligacji korporacyjnych

Aby zrozumieć obligacje korporacyjne, należy najpierw zrozumieć kluczowe pojęcia dotyczące związku długu korporacyjnego ze strukturą kapitału biznesowego emitenta oraz sposobu, w jaki sam dług jest konstruowany. Te kwestie są kluczowe dla inwestora, który powinien zrozumieć przed zainwestowaniem w jakiekolwiek korporacyjne produkty dłużne.

Wydzielenie obligacji korporacyjnych

Obligacje korporacyjne są zamienne – mogą być inwestowane przez inwestorów – produkty dłużne. Obligacje te są dostępne na różnych poziomach ryzyko-zysk w zależności od wiarygodności kredytowej przedsiębiorstwa. Korporacje wprowadzą na giełdę obligacje w celu finansowania wydatków i bieżącej działalności. Obligacje są często bardziej podatne na wycenę dla przedsiębiorstw niż kredyty bankowe i często przyspieszają opóźnienie w otrzymaniu potrzebnych środków.

Istnieją oddzielne klasyfikacje obligacji, które szczegółowo określają, w jaki sposób obligacja odnosi się do struktury kapitałowej emitenta. Jest to istotne, ponieważ klasyfikacja obligacji w rzeczywistości dyktuje kolejność wypłaty w przypadku, gdy  emitent  nie może wywiązać się ze swoich zobowiązań finansowych – znanych jako niewykonanie zobowiązania.

Porównując  zadłużenie z kapitałem, dług zawsze ma pierwszeństwo w kolejności wypłaty. Porównując niezabezpieczony dług z długiem zabezpieczonym, dług zabezpieczony ma uprzywilejowanie. Na przykład posiadacze akcji uprzywilejowanych otrzymują wypłatę wcześniej niż akcjonariusze zwykli  .

1. Zabezpieczone Obligacje Korporacyjne

Jest to struktura rankingowa, która jest wykorzystywana przez emitentów do ustalania priorytetów w spłacie długu. Na szczycie tej struktury znajdowałby się uprzywilejowany „zabezpieczony” dług, od którego pochodzi nazwa struktury. Kontrastuje to ze strukturami, w których wiek zadłużenia decyduje o stażu pracy. Jeżeli obligacja zostanie zaklasyfikowana jako  obligacja zabezpieczona, emitent zabezpiecza ją zabezpieczeniem. Dzięki temu jest bezpieczniejszy (zwykle ma znacznie wyższy  współczynnik odzysku ) w przypadku niewywiązania się ze zobowiązań przez firmę. Przykładami są firmy, które emitują zabezpieczoną obligację korporacyjną, wspierając ją aktywami, takimi jak sprzęt przemysłowy, magazyn lub fabryka.

2. Zabezpieczone obligacje uprzywilejowane

Każde zabezpieczenie oznaczone jako „senior” w takiej strukturze ma pierwszeństwo przed źródłami kapitału jakiejkolwiek innej firmy. Najbardziej uprzywilejowani posiadacze papierów wartościowych zawsze jako pierwsi otrzymają wypłatę z udziałów spółki w przypadku niewywiązania się z płatności. Potem przyszliby ci posiadacze papierów wartościowych, których papiery wartościowe są uważane za drugie pod względem starszeństwa i tak dalej, aż wyczerpią się aktywa użyte do spłaty takich długów.

3. Niezabezpieczone obligacje uprzywilejowane

Niezabezpieczone uprzywilejowane obligacje korporacyjne są pod wieloma względami takie same jak uprzywilejowane zabezpieczone obligacje z jedną istotną różnicą: nie ma żadnego specjalnego zabezpieczenia, które by je gwarantowało. Poza tym tacy nadrzędni posiadacze obligacji cieszą się uprzywilejowaną pozycją w przypadku niewywiązania się z nakazu wypłaty.

4. Obligacje podporządkowane Junior

Po spłacie uprzywilejowanych papierów wartościowych z pozostałych aktywów zostanie spłacony podporządkowany niezabezpieczony dług. Jest to dług niezabezpieczony, co oznacza, że ​​nie istnieje żadne zabezpieczenie, które gwarantowałoby przynajmniej część. Obligacje z tej kategorii nazywane są często obligacjami.

Takie niezabezpieczone obligacje mają jedynie dobre imię i wiarygodność kredytową emitenta jako zabezpieczenie. Obligacje podporządkowane lub podporządkowane są nazwane specjalnie dla ich pozycji w kolejności wypłaty: ich status podporządkowany oznacza, że ​​są one wypłacane dopiero po obligacjach uprzywilejowanych w przypadku niewykonania zobowiązania.

5. Gwarancje i Gwarancje Ubezpieczone

Obligacje te są gwarantowane w przypadku niewywiązania się z płatności nie poprzez zabezpieczenie, ale przez osobę trzecią. Oznacza to, że w przypadku, gdy emitent nie będzie mógł dalej dokonywać wypłat, osoba trzecia przejmie kontrolę i będzie nadal realizować pierwotne warunki obligacji. Typowymi przykładami tej kategorii obligacji są obligacje komunalne zabezpieczone przez podmiot rządowy lub obligacje korporacyjne zabezpieczone przez podmiot należący do grupy.

Takie ubezpieczone obligacje mają drugi poziom bezpieczeństwa, ponieważ masz rating kredytowy dwóch oddzielnych podmiotów, a nie tylko jednego, na którym można polegać, aby zabezpieczyć obligację. Jednak ten drugi podmiot może zapewnić tylko takie zabezpieczenie, na jakie pozwala jego własny rating kredytowy, więc nie jest ubezpieczony w 100%. Mimo to obligacje gwarantowane lub ubezpieczone są znacznie mniej ryzykowne niż obligacje nieubezpieczone, a zatem zazwyczaj wiążą się z niższą stopą procentową. Ubezpieczone obligacje zawsze będą miały wyższy rating kredytowy, ponieważ są dwie firmy gwarantujące obligację. Jednak ta premia za zabezpieczenie odbywa się kosztem zmniejszonego ostatecznego zysku z obligacji.

6. Obligacje zamienne

Niektórzy emitenci obligacji korporacyjnych mają nadzieję przyciągnąć inwestorów oferując obligacje zamienne. Są to po prostu obligacje, które obligatariusz może zamienić na akcje zwykłe. Akcje te są zwykle od tego samego emitenta i emitowane po ustalonej cenie, nawet jeśli cena rynkowa akcji wzrosła od czasu pierwszej emisji obligacji.

Cena obligacji zamiennych jest nieco bardziej płynna, ponieważ są one oceniane na podstawie ceny akcji spółki i perspektyw w momencie ich emisji. Ponadto, ponieważ te obligacje zamienne dają inwestorom rozszerzone opcje, zwykle dają one niższy zysk niż standardowe obligacje o tej samej wielkości.

Korelacja ze stopami odzysku

Stopa zwrotu w przypadku obligacji korporacyjnych lub innego podobnego rodzaju papieru wartościowego odnosi się do kwoty całkowitej wartości obligacji. Obejmuje to zarówno spłaty odsetek, jak i kwotę główną, która prawdopodobnie zostanie odzyskana w przypadku niewywiązania się przez emitenta z zobowiązań. Ta stopa zwrotu jest zwykle wyrażana jako wartość procentowa, która porównuje jej wartość w okresie niewykonania zobowiązania z wartością nominalną obligacji. Lub, mówiąc prościej: stopa odzysku to wartość spłaty obligacji korporacyjnych w przypadku niewykonania zobowiązania.

Wskaźniki odzysku są szeroko popularne jako sposób pomagania inwestorom w oszacowaniu potencjalnego ryzyka straty, jaką przedstawia obligacja korporacyjna, która jest zwykle wyrażana jako strata w przypadku niewykonania zobowiązania (LGD ). Na przykład, jeśli inwestor rozważałby inwestycję w obligacje (kapitał) o wartości 100 000 USD ze stopą zwrotu 30%, LGD wyniesie 70%. Oznacza to, że w przypadku niewywiązania się z płatności szacuje się, że wypłata wyniosłaby 30% kapitału, czyli 30 000 USD. Zatem LGD w tym przykładzie wynosi 70 000 USD.

Stopy zwrotu mogą się znacznie różnić w zależności od obligacji i emitenta do emitenta. Istotne czynniki obejmują:

• Rodzaj zabezpieczenia obligacji korporacyjnych: Obligacje i papiery wartościowe o wyższym uprzywilejowaniu cieszą się wyższą stopą zwrotu niż instrumenty podporządkowane. W rzeczywistości stopa odzysku obligacji jest wprost proporcjonalna do uprzywilejowania jej spłaty w przypadku niewywiązania się przez emitenta z zobowiązań (chociaż ważne są również takie czynniki, jak branża i zabezpieczenie). Nada Mora, ekonomistka z Banku Rezerw Federalnych w Kansas City, przeprowadziła przykładowe badanie i porównanie wskaźników odzysku różnych instrumentów dłużnych i uzyskała następujące wyniki. Porównując uprzywilejowane obligacje zabezpieczone z uprzywilejowanymi obligacjami niezabezpieczonymi, stopa odzysku zabezpieczonych długów wyniosła 56%, a stopa odzyskania niezabezpieczonych długów 37%. Ogólnie inwestorzy mogą oczekiwać, że uprzywilejowane długi zabezpieczone będą miały najwyższe wskaźniki odzysku. Wskaźniki odzyskania długu podporządkowanego wyniosły 31%, a najniższy poziom odzyskanego długu podporządkowanego, który wyniósł 27%.
• Warunki makroekonomiczne: istnieje kilka warunków makroekonomicznych, które mogą bezpośrednio wpłynąć na stopę odzysku dowolnego papieru wartościowego lub obligacji korporacyjnych. Obejmują one ogólny współczynnik niewypłacalności, bieżący etap dłuższego cyklu gospodarczego i ogólne warunki dotyczące płynności. Na przykład recesja, podczas której wiele firm nie wywiązuje się ze zobowiązań, może negatywnie wpłynąć na stopę odzyskiwania zabezpieczeń (zostało to wyraźnie zaobserwowane podczas kryzysu finansowego w 2008 r.).
• Poszczególne czynniki dotyczące emitenta: W samej spółce istnieją czynniki, które mogą wpływać na stopę zwrotu z obligacji i emitowanych przez nią instrumentów zabezpieczających. Są to między innymi ogólny poziom zadłużenia, poziom kapitału własnego i struktura kapitału. Ogólnie rzecz biorąc, sprowadza się to do tego: im niższy jest wskaźnik zadłużenia spółki do aktywów, tym wyższego wskaźnika odzysku mogą się spodziewać inwestorzy.

Podsumowanie

Każdy inwestor w obligacje korporacyjne lub jakiekolwiek inne instrumenty dłużne powinien zwrócić szczególną uwagę na klasyfikację zabezpieczenia długu. Różne rodzaje zabezpieczeń są bezpośrednio powiązane z potencjalnymi stopami zwrotu w przypadku niewywiązania się ze zobowiązań przez korporację. Ponadto na stopę odzysku wpływają inne czynniki, które na każdym etapie również należy wziąć pod uwagę.