Jak rządy zmniejszają dług publiczny

Które metody zmniejszania długu publicznego okazały się najbardziej skuteczne w historii? Przekazy pieniężne generalnie tego nie obejmują. Odpowiedzi mogą cię zaskoczyć.

wzajemnie wykluczające, a czasem wręcz sprzeczne.

Emisja długu obligacjami

Weźmy na przykład emisję długu publicznego. Rządy często emitują obligacje, aby pożyczyć pieniądze. Pozwala im to uniknąć podnoszenia podatków i zapewnia pieniądze na pokrycie wydatków, a jednocześnie stymuluje gospodarkę poprzez wydatki publiczne, teoretycznie generując dodatkowe dochody podatkowe od dobrze prosperujących przedsiębiorstw i podatników.

Wydawanie długu wydaje się logicznym podejściem, ale należy pamiętać, że rząd musi spłacać odsetki swoim wierzycielom, aw pewnym momencie pożyczone pieniądze muszą zostać spłacone. Historycznie rzecz biorąc, emisja długu stanowiła ożywienie gospodarcze dla różnych krajów, ale sam w sobie lepszy wzrost gospodarczy nie był szczególnie skuteczny w bezpośredniej redukcji długoterminowego długu publicznego.

Kiedy gospodarka cierpi, jak w okresach wysokiego bezrobocia, rządy mogą również starać się ją stymulować, kupując same obligacje, które wyemitowały. Na przykład Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonychkilkakrotniewprowadzała luzowanie ilościowe od listopada 2008 r., Co było planem zakupu dużych ilości obligacji rządowych i innych finansowych papierów wartościowych w celu pobudzenia wzrostu gospodarczego i pomocy w wyjściu z kryzysu finansowego w latach 2007-2008.2

Wielu ekspertów finansowych opowiada się za taktyką ilościowego luzowania w perspektywie krótkoterminowej. Jednak w dłuższej perspektywie kupowanie własnego długu nie okazało się skuteczniejsze niż pożyczanie sobie drogi do dobrobytu poprzez emisję obligacji.

Manipulacja stopą procentową

Utrzymanie stóp procentowych na niskim poziomie to kolejny sposób, w jaki rządy starają się stymulować gospodarkę, generować dochody z podatków, a ostatecznie zmniejszać dług publiczny. Niższe stopy procentowe ułatwiają osobom fizycznym i firmom pożyczanie pieniędzy. Z kolei ci pożyczkobiorcy wydają te pieniądze na towary i usługi, co tworzy miejsca pracy i przychody z podatków.

Unię Europejską, Wielką Brytanię i inne kraje w czasach napięć gospodarczych, z pewnym sukcesem. W związku z tym stopy procentowe utrzymywane na poziomie zerowym lub bliskim zeru przez dłuższy czas nie okazały się panaceum na zadłużone rządy.

Wprowadzanie cięć w wydatkach

W latach 90. Kanada stanęła w obliczu prawie dwucyfrowego deficytu budżetowego. Wprowadzając głębokie cięcia budżetowe (20% lub więcej w ciągu czterech lat), naród zmniejszył swój deficyt budżetowy do zera w ciągu trzech lat i zmniejszył swój dług publiczny o jedną trzecią w ciągu pięciu lat. Kanada osiągnęła to wszystko bez podnoszenia podatków.

Teoretycznie inne kraje mogłyby naśladować ten przykład. W rzeczywistości beneficjenci podatników napędzanych wydatkami często wzbraniają się przed proponowanymi cięciami. Politycy często tracą urząd, gdy ich wyborcy są niezadowoleni z polityki, więc często brakuje im woli politycznej do dokonania niezbędnych cięć. Doskonałym tego przykładem są dziesięciolecia sporów politycznych o ubezpieczenie społeczne w Stanach Zjednoczonych, gdzie politycy unikają działań, które mogłyby rozgniewać wyborców. W skrajnych przypadkach, takich jak Grecja w 2011 r., Demonstranci wyszli na ulice, kiedy kurek ówczesnego rządu został zakręcony.

Podnoszenie podatków

Rządy często podnoszą podatki, aby opłacić wydatki. Podatki mogą obejmować podatek federalny, stanowy, aw niektórych przypadkach lokalny podatek dochodowy i podatek od działalności gospodarczej. Inne przykłady obejmują alternatywny podatek minimalny, podatki od grzechu (od alkoholu i wyrobów tytoniowych), podatek od osób prawnych, podatek od nieruchomości, federalna ustawa o składkach na ubezpieczenie (FICA) i podatki od nieruchomości.

Chociaż podwyżki podatków są powszechną praktyką, większość narodów boryka się z dużymi i rosnącymi długami. Prawdopodobnie wyższy poziom zadłużenia jest w dużej mierze spowodowany niepowodzeniem w cięciu wydatków. Kiedy przepływy pieniężne rosną, a wydatki nadal rosną, zwiększone dochody mają niewielki wpływ na ogólny poziom zadłużenia.

Sukcesy w obniżaniu zadłużenia

W 1994 r. Szwecja była bliska finansowej ruiny. Jednak pod koniec lat 90. XX wieku kraj ten miał zrównoważony budżet dzięki połączeniu cięć wydatków i podwyżek podatków. Dług Stanów Zjednoczonych został spłacony w 1947, 1948 i 1951 roku za rządów Harry’ego Trumana. Prezydentowi Dwightowi D. Eisenhowerowi udało się zmniejszyć dług publiczny w 1956 i 1957 r. Obniżki wydatków i podwyżki podatków odegrały rolę w obu działaniach.

Podejście pro-biznesowe i handlowe to kolejny sposób, w jaki narody mogą zmniejszyć swoje zadłużenie. Na przykład Arabia Saudyjska zmniejszyła swoje zadłużenie z 80% produktu krajowego brutto w 2003 r. Do zaledwie 10,2% w 2010 r., Sprzedając ropę.

Ratowanie zadłużenia krajowego

Nakłanianie bogatych narodów do umorzenia długów narodowych lub przekazania gotówki to strategia, która była stosowana więcej niż kilka razy. Wiele krajów afrykańskich skorzystało na umorzeniu długów. Niestety, nawet ta strategia ma swoje wady.

Na przykład pod koniec lat 80-tych zadłużenie Ghany zostało znacznie zmniejszone dzięki umorzeniu długów. W 2011 roku kraj ponownie jest głęboko zadłużony. Grecja, która otrzymała miliardy dolarów w ramach środków pomocowych w latach 2010-2011, nie była dużo lepsza po pierwszych rundach zastrzyków gotówki. Akcje ratunkowe w USA sięgają 1792 roku.

Niespłacanie długu publicznego, co może obejmować upadłość i / lub restrukturyzację płatności wierzycieli, jest powszechną i często skuteczną strategią redukcji długu. Korea Północna, Rosja i Argentyna zastosowały tę strategię. Wadą jest to, że w przyszłości krajom będzie trudniej i drożej pożyczać po niewypłacalności.

Kontrowersje z każdą metodą

Cytując Marka Twaina: „Istnieją trzy rodzaje kłamstw: kłamstwa , przeklęte kłamstwa i statystyki”. Nigdzie nie jest to bardziej prawdziwe niż w przypadku długu publicznego i polityki fiskalnej.

Redukcja zadłużenia i polityka rządu niezwykle polaryzują tematy polityczne. Krytycy każdego stanowiska zajmują się prawie wszystkimi roszczeniami dotyczącymi budżetu i redukcji długu, spierając się o błędne dane, niewłaściwe metodologie, rachunkowość dymną i lustrzaną oraz niezliczone inne kwestie. Na przykład, podczas gdy niektórzy autorzy twierdzą, że dług Stanów Zjednoczonych nigdy nie spadł od 1961 r., Inni twierdzą, że od tego czasu spadał wielokrotnie. Podobne sprzeczne argumenty i dane na ich poparcie można znaleźć w prawie każdym aspekcie każdej dyskusji na temat federalnej redukcji długu.