Krach na giełdzie
Co to jest krach na giełdzie?
Krach na giełdzie to gwałtowny i często nieoczekiwany spadek cen akcji. Na giełdzie krach może być efektem ubocznym poważnej katastrofy, kryzysu gospodarczego lub upadku długoterminowego bańki spekulacyjnej. Reakcyjna panika publiczna z powodu krachu na giełdzie również może się do niego przyczynić, wywołując paniczną sprzedaż, która jeszcze bardziej obniża ceny.
Czarnego Poniedziałku 1987 r., Pęknięcia bańki internetowej w 2001 r., Kryzysu finansowego w 2008 r. Oraz podczas pandemii COVID-19 w 2020 r.
Kluczowe wnioski
- Krach na giełdzie to gwałtowny spadek cen akcji, który może wywołać przedłużającą się bessę lub sygnalizować nadchodzące kłopoty gospodarcze.
- Krach na rynku może być jeszcze gorszy, jeśli chodzi o strach na rynku i zachowanie stada wśród spanikowanych inwestorów przed sprzedażą.
- Wprowadzono kilka środków, aby zapobiec krachom na giełdzie, w tym wyłączniki i krawężniki handlowe, aby złagodzić skutki nagłego krachu.
Zrozumieć krach na giełdzie
Chociaż nie ma określonego progu dla krachów giełdowych, ogólnie uważa się je za gwałtowny dwucyfrowy spadek procentowy indeksu giełdowego w ciągu kilku dni. Krach na giełdzie często ma znaczący wpływ na gospodarkę. Sprzedawanie akcji po nagłym spadku cen i kupowanie zbyt wielu akcji z marżą przed pierwszą to dwa z najczęstszych sposobów, w jakie inwestorzy mogą stracić pieniądze, gdy rynek się załamie.
Do znanych krachów giełdowych w USA należą krach giełdowy w 1929 r., Który był skutkiem załamania gospodarczego i paniki wyprzedaży i wywołał Wielki Kryzys oraz Czarny Poniedziałek (1987 r.), Który był również w dużej mierze spowodowany paniką inwestorów.
Kolejny poważny krach miał miejsce w 2008 r. Na rynku mieszkaniowym i rynku nieruchomości, skutkując tym, co obecnie nazywamy Wielką Recesją. Ustalono, że przyczyną gwałtownego załamania, do którego doszło w maju 2010 r., Był
W marcu 2020 r. Rynki akcji na całym świecie spadły do poziomu bessy z powodu pojawienia się pandemii koronawirusa COVID-19.
Zapobieganie krachowi na giełdzie
Wyłączniki automatyczne
Od krachów w 1929 i 1987 r. Wprowadzono zabezpieczenia, aby zapobiec awariom spowodowanym przez spanikowanych akcjonariuszy sprzedających swoje aktywa. Takie zabezpieczenia obejmują krawężniki handlowe lub wyłączniki, które uniemożliwiają jakąkolwiek działalność handlową przez pewien czas po gwałtownym spadku cen akcji, w nadziei na ustabilizowanie rynku i zapobieżenie dalszemu spadkowi.
Na przykład nowojorska giełda papierów wartościowych (NYSE) ma zestaw progów chroniących przed awariami. Zapewniają wstrzymanie handlu na wszystkich rynkach akcji i opcji podczas silnego spadku na rynku, mierzonego jednodniowym spadkiem indeksu S&P 500. Według NYSE:
- Zatrzymanie handlu na całym rynku może nastąpić, jeśli cena indeksu S&P 500 spadnie w porównaniu z ceną zamknięcia tego indeksu z poprzedniego dnia.
- Wyzwalacze zostały ustalone przez rynki na trzech progach wyłączników – 7% (poziom 1), 13% (poziom 2) i 20% (poziom 3).
- Spadek rynkowy, który wyzwala wyłącznik poziomu 1 lub 2 po godzinie 9:30 czasu wschodniego i przed 15:25 czasu wschodniego, zatrzyma obrót na całym rynku na 15 minut, podczas gdy podobny spadek na rynku o godzinie 15:25 ET lub później nie zatrzymują handlu na całym rynku.
- Spadek rynkowy, który wyzwala wyłącznik poziomu 3, w dowolnym momencie dnia handlowego, zatrzyma handel na całym rynku na pozostałą część dnia handlowego.
Krach na giełdzie niszczy wartość inwestycji kapitałowych i jest najbardziej szkodliwy dla tych, którzy na emeryturze polegają na zwrotach z inwestycji. Chociaż załamanie cen akcji może nastąpić w ciągu dnia lub roku, po krachach często następuje recesja lub depresja.
Ochrona przed zanurzeniem
Rynki mogą być również stabilizowane przez duże podmioty, które kupują ogromne ilości akcji, co w zasadzie stanowi przykład dla indywidualnych handlowców i ogranicza paniczną sprzedaż. Jednak metody te są nie tylko niesprawdzone, ale mogą nie być skuteczne. W jednym słynnym przykładzie, panice z 1907 roku, 50% spadek akcji w Nowym Jorku wywołał panikę finansową, która groziła upadkiem systemu finansowego. JP Morgan, słynny finansista i inwestor, przekonał nowojorskich bankierów do wkroczenia i wykorzystania kapitału osobistego i instytucjonalnego do wspierania rynków.