Parytet ryzyka

Co to jest parytet ryzyka?

Parytet ryzyka to strategia alokacji portfela, która wykorzystuje ryzyko do określenia alokacji w różnych składnikach portfela inwestycyjnego. Strategia parytetu ryzyka modyfikuje podejście oparte na nowoczesnej teorii portfela (MPT) do inwestowania z wykorzystaniem dźwigni finansowej.

MPT stara się zdywersyfikować portfel inwestycyjny między określone aktywa, aby zoptymalizować zwroty przy jednoczesnym przestrzeganiu parametrów ryzyka rynkowego, przeglądając ryzyko i zwroty dla całego portfela, ale wykorzystując tylko długie i niezamarginowane pozycje. Dzięki strategiom parytetu ryzyka zarządzający portfelami mogą uzyskać dokładne proporcje wkładu kapitałowego klas aktywów w portfelu, aby osiągnąć zoptymalizowaną dywersyfikację pod kątem szeregu celów i preferencji inwestorów.

Zrozumienie parytetu ryzyka

Parytet ryzyka to zaawansowana technika portfela często stosowana przez fundusze hedgingowe i zaawansowanych inwestorów. Wymaga złożonej metodologii ilościowej, co sprawia, że ​​jego alokacje są bardziej zaawansowane niż uproszczone strategie alokacji. Celem inwestowania według parytetu ryzyka jest uzyskanie optymalnego poziomu zwrotu przy docelowym poziomie ryzyka.

Uproszczone strategie alokacji, takie jak portfel alokacje są zwykle silniej ważone w odniesieniu do akcji w przypadku inwestorów, którzy chcą podejmować większe ryzyko. Zamiast tego inwestorzy niechętni do ryzyka będą mieli większą wagę w obligacjach, jeśli chodzi o ochronę kapitału.

Strategie parytetu ryzyka umożliwiają zarówno lewarowanie, jak i krótką sprzedaż w portfelach i funduszach. Zgodnie z tym podejściem zarządzający portfelem mogą korzystać z dowolnej kombinacji wybranych aktywów. Jednak zamiast generować alokacje dla różnych klas aktywów w celu ustalenia optymalnego celu ryzyka, strategie parytetu ryzyka wykorzystują optymalny docelowy poziom ryzyka jako podstawę do inwestowania. Cel ten jest często osiągany poprzez zastosowanie dźwigni finansowej do równego ważenia ryzyka w różnych klasach aktywów przy użyciu optymalnego docelowego poziomu ryzyka.

Metody parytetu ryzyka

Przy strategii parytetu ryzyka portfel inwestycyjny będzie często obejmował akcje i obligacje. Jednak zamiast stosować z góry określoną proporcję dywersyfikacji aktywów, taką jak 60/40, proporcje klas inwestycyjnych są określane przez docelowy poziom ryzyka i zwrotu. Strategie parytetu ryzyka generalnie ewoluowały i rozwinęły się w wyniku inwestowania MPT. Pozwalają inwestorom określić określone poziomy ryzyka i podzielić ryzyko na cały portfel inwestycyjny w celu osiągnięcia zoptymalizowanej dywersyfikacji portfela.

Linia rynku papierów wartościowych (SML) to kolejna część podejścia opartego na parytecie ryzyka. SML jest graficzną reprezentacją relacji między ryzykiem a zwrotem z aktywów i jest stosowany w modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM). Nachylenie linii zależy od beta rynku. Linia opada w górę. Im większa możliwość zwrotu składnika aktywów, tym wyższe ryzyko związane z tym aktywem.

Istnieje wbudowane założenie, że nachylenie SML jest stałe. Jednak założenie stałego nachylenia może nie być w rzeczywistości realistyczne. W przypadku tradycyjnej alokacji 60/40 inwestorzy muszą podejmować większe ryzyko, aby osiągnąć akceptowalne zwroty, a korzyści z dywersyfikacji są ograniczone, ponieważ do portfela dodaje się więcej i bardziej ryzykownych akcji. Parytet ryzyka rozwiązuje ten problem, wykorzystując dźwignię finansową do wyrównywania wielkości zmienności i ryzyka dla różnych aktywów w portfelu.

Przykłady parytetu ryzyka ze świata rzeczywistego

AQR Ryzyko Parity Fundusz  inwestuje na całym świecie w akcje, obligacje, waluty, i towarów i dąży do osiągnięcia optymalnego zwrotu poprzez zrównoważonego inwestowania parzystości ryzyka.

Horizon Global Risk ETF Parity wykorzystuje również strategię parzystości ryzyka w inwestycji. Przedmiotem obrotu giełdowego funduszu (ETF) zatrudnia równą dystrybucję ważoną ryzykiem zmienności w celu określenia kwoty udziału kapitałowego.