Dyrektor
Co to jest podstawa?
„Kapitał” to termin, który ma kilka znaczeń finansowych. Najczęściej używane odnosi się do pierwotnej kwoty pieniędzy pożyczonej w ramach pożyczki lub zainwestowanej. Podobny do poprzedniego, może również odnosić się do wartości nominalnej z wiązaniem. Zleceniodawca może również odnosić się do pojedynczej strony lub stron, właściciela prywatnej firmy lub głównego uczestnika transakcji.
Kluczowe wnioski
- Termin „zleceniodawca” ma kilka znaczeń w świecie finansów i biznesu.
- W kontekście pożyczki, kapitał to początkowa wielkość pożyczki lub obligacji (kwota, którą emitent obligacji musi spłacić).
- W kontekście inwestowania kapitał jest pierwotną kwotą przeznaczoną na zakup aktywów – niezależną od jakichkolwiek zysków lub odsetek.
- W biznesie zleceniodawcy to ci, którzy posiadają większościowy pakiet udziałów w firmie i / lub odgrywają znaczącą rolę w jej prowadzeniu.
- W kontraktach i przedsięwzięciach kontraktowych zleceniodawcy to główne strony zaangażowane w transakcję, które mają prawa, obowiązki i zobowiązania z nią związane.
Zrozumienie głównego: pożyczki
W kontekście pożyczki, kapitał jest początkową wielkością pożyczki; może to być również kwota nadal zadłużona z tytułu pożyczki. Na przykład, jeśli zaciągniesz kredyt hipoteczny w wysokości 50 000 USD, kwota główna wynosi 50 000 USD. Jeśli spłacisz 30 000 USD, saldo główne składa się teraz z pozostałych 20 000 USD.
Wysokość odsetek od pożyczki zależy od kwoty głównej. Na przykład, jeśli Twoja pożyczka ma kwotę główną w wysokości 10 000 USD i roczną stopę procentową w wysokości 5%, będziesz musiał zapłacić 500 USD odsetek za każdy rok spłaty pożyczki.
Kiedy dokonujesz comiesięcznych spłat pożyczki, kwota płatności jest w pierwszej kolejności przeznaczona na pokrycie narosłych odsetek ;tylko wtedy pozostała część jest naliczana na rzecz Państwa mocodawcy. Spłata kapitału pożyczki to jedyny sposób na zmniejszenie kwoty odsetek narastających co miesiąc.
Zerokuponowe hipoteczny to rodzaj finansowania, w których regularne płatności kredytobiorcy obejmować jedynie odsetki od kredytu, w przeciwieństwie do zarówno odsetek i kapitału. W rezultacie pożyczkobiorca nie czyni żadnych postępów w zmniejszaniu salda kapitału pożyczki ani w budowaniu kapitału w nieruchomości obciążonej hipoteką.
Zrozumienie głównego: inwestowanie
Kwota główna to również pierwotna kwota inwestycji dokonanej w składnik aktywów, oddzielona od wszelkich zysków lub narosłych odsetek. Na przykład załóżmy, że wpłacasz 5000 USD na oprocentowane konto oszczędnościowe. Pod koniec 10 lat saldo Twojego konta wzrośnie do 6500 USD. Początkowo zdeponowana kwota 5000 USD stanowi kapitał, a pozostałe 1500 USD jest przypisane do zarobków.
Zrozumienie głównego: obligacje
W kontekście instrumentów dłużnych, kapitał to kwota, którą pożycza emitent obligacji i zwróci ją w całości posiadaczowi obligacji po wygaśnięciu obligacji. Kapitał obligacji jest również znany jako „ wartość nominalna ” lub „wartość nominalna” (ponieważ w czasach, gdy obligacje były fizycznymi kawałkami papieru, kwota ta była drukowana na pierwszej stronie obligacji). Kapitał obligacji nie obejmuje kuponów, powtarzających się płatności odsetek ani narosłych odsetek (chociaż emitent jest również zobowiązany do ich zapłaty). Na przykład 10-letnia obligacja może zostać wyemitowana o wartości nominalnej 10 000 USD i mieć 50 USD cyklicznych płatności kuponowych co pół roku. Kwota główna wynosi 10 000 USD, niezależnie od płatności kuponowych o wartości 1000 USD w okresie obowiązywania obligacji.
Z wyjątkiem sytuacji, gdy jest ona wyemitowana po raz pierwszy, kwota główna obligacji niekoniecznie jest taka sama, jak jej cena rynkowa. W zależności od stanu rynku obligacji, obligację można nabyć za mniej lub więcej niż kwota główna. Na przykład w październiku 2016 r. Netflix wyemitował ofertę obligacji korporacyjnych. Wartość nominalna lub kapitał każdej obligacji wynosiła 1000 USD, a w chwili emisji była to również cena każdej obligacji. Od tego czasu cena obligacji wahała się między 1040 a 1070 USD, ale kwota główna pozostała niezmieniona: 1000 USD.
Jak inflacja wpływa na inwestora
Inflacja nie wpływa na wartość nominalną kapitału pożyczki, obligacji ani innych instrumentów finansowych. Jednak inflacja obniża rzeczywistą wartość kapitału.
Załóżmy, że rząd USA wyemituje 10-letnie obligacje skarbowe USA o wartości 10 milionów dolarów. Każdy skarbiec ma wartość nominalną lub kapitał w wysokości 10 000 USD. Jeśli średnia roczna stopa inflacji w ciągu następnych 10 lat wynosi 4%, to rzeczywista wartość tych obligacji w momencie wykupu wynosi tylko 6 755 641,69 USD. Tak, saldo kwoty głównej pozostaje 10 000 USD i jest to nominalna suma, jaką otrzymują posiadacze obligacji. Jednak wartość tych 10 000 USD (czyli tego, co można kupić), faktycznie spadła do 6 755,64 USD. Innymi słowy, zleceniodawca ma tylko 67% swojej pierwotnej siły nabywczej.
Posiadacze obligacji nadal mogą odzyskać swoje pierwotne koszty, jeżeli wartość dochodu z odsetek, które wygenerowała obligacja, jest większa niż utracona wartość kapitału. Mogą śledzić wysokość zwrotu lub zysku, otrzymują obligację. Istnieje nominalna rentowność obligacji, czyli zapłacone odsetki podzielone przez kwotę główną obligacji i jej bieżący dochód, który jest równy rocznemu odsetkowi wygenerowanemu przez obligację podzielonemu przez jej bieżącą cenę rynkową.
Zrozumienie głównego: firmy prywatne
Właściciel prywatnej firmy, spółki osobowej lub innego rodzaju firmy jest również nazywany „mocodawcą”. To niekoniecznie to samo, co dyrektor generalny. Dyrektorem może być urzędnik, akcjonariusz, członek zarządu, a nawet kluczowy sprzedawca – w zasadzie jest to główny inwestor lub osoba, która posiada największy udział w firmie.
Spółka może również mieć kilku zleceniodawców, z których wszyscy mają taki sam udział w kapitale koncernu. Każdy, kto rozważa inwestycję w prywatne przedsięwzięcie, będzie chciał poznać jego zleceniodawców, aby ocenić zdolność kredytową firmy i potencjał wzrostu.
Zrozumienie głównego: strony odpowiedzialne
Termin „zleceniodawca” odnosi się również do strony, która ma uprawnienia do dokonywania transakcji w imieniu organizacji lub na rachunek i przejmuje związane z tym ryzyko. Mocodawcą może być osoba fizyczna, korporacja, spółka, agencja rządowa lub organizacja non-profit. Dyrektorzy mogą wyznaczyć agentów do działania w ich imieniu.
Transakcja, w którą zaangażowany jest zleceniodawca, może obejmować wszystko, od nabycia przedsiębiorstwa po kredyt hipoteczny. Termin jest zwykle zdefiniowany w dokumentach prawnych transakcji. W tych dokumentach mocodawcą jest każdy, kto podpisał umowę i tym samym ma prawa, obowiązki i obowiązki związane z transakcją.
Kiedy osoba zatrudnia doradcę finansowego, jest uważana za mocodawcę, podczas gdy doradca jest agentem. Agent postępuje zgodnie z instrukcjami zleceniodawcy i może działać w jego imieniu w ramach określonych parametrów. Podczas gdy doradca jest często zobowiązany do powierniczego działania w najlepszym interesie mocodawcy, mocodawca zachowuje ryzyko jakiegokolwiek działania lub bezczynności ze strony agenta.3 Jeśli agent dokona złej inwestycji, pieniądze nadal tracą mocodawca.