Klauzula strat

Kluczowe wnioski

• Klauzula dotycząca pokrycia szkody to poręczenie umowy ubezpieczeniowej, w ramach której ubezpieczyciel płaci stronie trzeciej za szkodę zamiast wskazanemu ubezpieczonemu lub uposażonemu.
• Odbiorca straty jest zwykle rejestrowany jako odbiorca, ponieważ ma cesję udziałów w ubezpieczonym majątku.
• Klauzule dotyczące strat są często używane do ochrony pożyczkodawców, którzy wydzierżawili nieruchomość lub przedłużyli kredyt.
• Są powszechnie spotykane w umowach ubezpieczenia mienia komercyjnego, samochodowego i morskiego.

Ważny

Odbiorcą strat może być pożyczkodawca, leasingodawca, kupujący, właściciel nieruchomości lub jakakolwiek inna strona mająca udział w ubezpieczonej nieruchomości.

Klauzule dotyczące strat są również powszechnie spotykane w osobistych i komercyjnych polisach samochodowych oraz umowach ubezpieczenia morskiego.

Przykład klauzuli stratnej

Kiedy finansowania zakupu samochodu, nabywca musi wyrazić zgodę na przeprowadzenie ubezpieczenia na nieruchomości zabezpieczonej. Zazwyczaj instytucja finansowa (FI) udzielająca pożyczki wymaga weryfikacji ochrony ubezpieczeniowej i nalega, aby była zarejestrowana jako odbiorca szkody na polisie. Niezastosowanie się do tego może spowodować, że pożyczkodawca wdroży wymuszone ubezpieczenie.

Wymienienie pożyczkodawcy jako odbiorcy strat gwarantuje, że otrzyma on rekompensatę niezależnie od potencjalnych strat. Krótko mówiąc, zasadniczo działa jako siatka bezpieczeństwa dla pożyczkodawcy w celu zmniejszenia niespłaconych pożyczek.

Ponieważ nabywca pojazdu nie jest jedynym właścicielem zabezpieczenia, czeki reklamacyjne będą płatne zarówno kierowcy, jak i pożyczkodawcy – lub bezpośrednio do warsztatu naprawczego. W przypadku  całkowitej straty pożyczkodawca zostanie spłacony jako pierwszy.

Wymogi dotyczące klauzuli stratnej

Umowy ubezpieczeniowe często ograniczają czas, jaki może upłynąć między wystąpieniem szkody a zgłoszeniem roszczenia. Ograniczenia czasowe mogą się różnić w zależności od rodzaju objętego ubezpieczeniem ryzyka, ponieważ powstanie niektórych strat trwa dłużej.

W przypadku wystąpienia szkody ubezpieczony jest często zobowiązany do złożenia reklamacji. W przypadku braku dowodu uszkodzenia lub utraty w wyznaczonym terminie, odbiorca straty staje się odpowiedzialny za zgłoszenie roszczenia.

Ubezpieczyciel może dokonać oddzielnych płatności na rzecz ubezpieczonego i odbiorcy szkody. W przypadku płatności na rzecz odbiorcy szkody, ubezpieczyciel uzyskuje prawo do dochodzenia i odzyskania środków od osób trzecich, które spowodowały szkodę. Innymi słowy, odbiorca szkody zrzeka się prawa do dochodzenia odszkodowania od strony trzeciej, gdy tylko zostanie ono zapłacone przez ubezpieczyciela.

Jeżeli ubezpieczający anuluje polisę po przekazaniu środków płatnikowi szkody, odbiorca szkody musi przenieść zastaw na ubezpieczyciela w równej wysokości zapłaconych strat.

Uwagi specjalne

Sformułowanie klauzuli należnej za stratę często wyszczególnia wyjątki, kiedy sprawa odbiorcy straty nie jest chroniona. Przypadki te obejmują oszustwo, wprowadzenie w błąd lub celowe działania ubezpieczającego, takie jak celowe uszkodzenie lub zniszczenie mienia.

Odbiorca strat może również utracić ochronę, jeśli jest świadomy, że nieruchomość, na przykład pojazd, zmienia właściciela lub jest narażona na zwiększone ryzyko uszkodzenia lub utraty. Jeżeli istnieje powód, dla którego ubezpieczyciel odmawia wypłaty ubezpieczającemu, wówczas ubezpieczyciel nie jest zobowiązany do przekazania płatności odbiorcy szkody.