Kangaroo Bond
Co to jest więź kangura?
Obligacja kangurowa to rodzaj obligacji zagranicznych emitowanych na rynku australijskim przez firmy spoza Australii i denominowanych w walucie australijskiej. Obligacja podlega przepisom dotyczącym papierów wartościowych Australii. Więź kangura jest również znana jako „więź matyldy”.
Kluczowe wnioski
- Obligacje Kangaroo są emitowane na rynkach australijskich przez firmy zagraniczne i są denominowane w dolarach australijskich.
- Firmy mogą emitować obligacje w innych walutach, aby skorzystać z ekspozycji na rynek lub stopy procentowe tego kraju lub w celu pozyskania gotówki w obcej walucie.
- Spółki zagraniczne często starają się poszerzyć bazę inwestorów, pozyskując fundusze w innych jurysdykcjach.
- Korzyścią płynącą z obligacji kangura dla inwestorów australijskich jest to, że nie są oni narażeni na ryzyko walutowe, jakie byłyby w przypadku zakupu tych samych obligacji w obcej walucie.
Jak działa Kangaroo Bond
Emitenci obligacji, którzy chcą mieć dostęp do inwestorów i pożyczkodawców na australijskim rynku długu, wyemitowaliby obligację zwaną obligacją kangurową, nazwaną w uznaniu narodowego godła zwierząt tego kraju. Obligacja kangurowa to obligacja zagraniczna wyemitowana w dolarach australijskich przez podmioty zagraniczne, w tym korporacje, instytucje finansowe i rządy.
Mówiąc najprościej, zagraniczna obligacja jest emitowana na rynku krajowym przez zagranicznego emitenta w walucie kraju krajowego. Obligacje zagraniczne są wykorzystywane głównie w celu zapewnienia emitentom dostępu do innego rynku kapitałowego poza ich własnym w celu pozyskania kapitału.
Duże korporacje i / lub firmy inwestycyjne, które chcą zdywersyfikować swoje zasoby i poprawić swoje ogólne zaangażowanie walutowe, mogą wykorzystać obligacje kangura do pozyskania środków w dolarach australijskich. Obligacje Kangaroo są zwykle emitowane, gdy stopy procentowe w Australii są niskie w porównaniu ze stopami krajowymi zagranicznej korporacji, obniżając w ten sposób całkowity koszt odsetek i koszt pożyczki przez zagranicznego emitenta.
Korzyści z więzi kangura
Firma może zdecydować się na wejście na rynek zagraniczny, jeśli uważa, że uzyskałaby atrakcyjne stopy procentowe na tym rynku lub potrzebuje obcej waluty. Gdy firma decyduje się na wejście na rynek zagraniczny, może to zrobić, emitując obligacje zagraniczne, które są obligacjami denominowanymi w walucie docelowego rynku.
Obligacja kangura jest atrakcyjnym przedsięwzięciem inwestycyjnym dla inwestorów krajowych, którzy nie są narażeni na ryzyko walutowe, ponieważ obligacje są denominowane w ich lokalnej walucie. Ponadto inwestorzy, którzy chcą zdywersyfikować swoje portfele poza swoimi granicami lokalnymi, mogą zdecydować się na te obligacje i uzyskać dodatkowy zysk. W efekcie obligacje kangurów dają możliwość inwestowania w zagraniczne spółki bez konieczności radzenia sobie ze skutkami wahań kursów walut.
Wielu emitentów niekoniecznie potrzebuje dolarów australijskich, kiedy emitują obligacje typu kangur. Wpływy ze sprzedaży obligacji są zwykle przeliczane z powrotem na walutę, której emitent wymaga za pomocą instrumentów finansowych, takich jak swapy walutowe.
Te swapy służą do zabezpieczenia ryzyka walutowego związanego ze zobowiązaniem emitenta do spłaty kuponów i spłaty kwoty głównej w dolarach australijskich. Na przykład, poprzez swap międzywalutowy, emitent obligacji kangura może pożyczyć dolary australijskie po stopie wymiany weksla bankowego (BBSW) plus podstawa, płacąc jednocześnie stawkę funduszy federalnych plus pewną marżę za dolary amerykańskie.
Ryzyko związane z pozyskiwaniem kapitału w walucie obcej można często ograniczyć za pomocą technik zarządzania ryzykiem, takich jak swapy walutowe.
Przykład więzi kangura
W styczniu 2018 roku Emirates NBD, największy bank w Dubaju, wycenił 10-letnią obligację o wartości 450 milionów dolarów australijskich (362,03 miliona dolarów), będącą częścią programu obligacji kangurowych o wartości 1,5 miliarda dolarów, z orientacyjnym kuponem rocznym na poziomie 4,75 procent. Powodem emisji obligacji była dywersyfikacja źródła finansowania banku i ułatwienie jego ekspansji na nowe rynki.
Główni emitenci obligacji kangurów pochodzili zazwyczaj ze Stanów Zjednoczonych i Niemiec. Pozostałe obligacje zagraniczne obejmują obligacje Samurai, obligacje klon, obligacje Matador obligacji Yankee oraz obligacji Bulldog.