NADZIEJA dla właścicieli domów

Jaka była nadzieja dla właścicieli domów?

Termin NADZIEJA dla Kupujący odsyła do federalnego programu pomocowego mającego na celu pomóc właścicielom domów w trudnej sytuacji finansowej w wyniku załamania się rynku kredytów hipotecznych subprime w 2008 roku wspierane przez Housing Administration Federalnej (FHA), nadzieja dla właścicieli ustawa była jedną z kroki podjęte przez rząd federalny w celu ustabilizowania rynku mieszkaniowego i ochrony kwalifikujących się właścicieli domów przed niespłacaniem kredytów i przejęciem nieruchomości.

Program był aktywny przez około trzy lata i zakończył się we wrześniu 2011 roku.

Zrozumienie nadziei dla właścicieli domów

Po pęknięciu bańki technologicznej amerykańska gospodarka zaczęła się rozwijać. Stopy procentowe były na historycznie najniższych poziomach, a ceny nieruchomości spadały. Doprowadziło to do wzrostu popytu na domy i kredyty hipoteczne, powodując ożywienie na rynku mieszkaniowym. Kredytodawcy zaczęli łagodzić swoje wymagania kredytowe, umożliwiając konsumentom, którzy w innym przypadku nie kwalifikowaliby się do kredytu hipotecznego, na zaciąganie kredytów wysokiego ryzyka.

Jednak załamanie rynku doprowadziło do jednej z największych recesji w historii. Wzrost stóp procentowych i wartości nieruchomości spowodował, że wielu właścicieli domów nie spłacało miesięcznych rat kredytu hipotecznego. Wtedy z pomocą wkroczył rząd federalny.

Program NADZIEJA dla właścicieli domów był częścią ustawy o nadzwyczajnej stabilizacji gospodarczej z 2008 r., Która weszła w życie, gdy kryzys kredytów hipotecznych subprime osiągnął szczyt w październiku tego roku. Część prawa wymagała od rządu zapewnienia federalnych gwarancji kredytowych i ułatwień kredytowych dla właścicieli domów, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej.Celem programu było umożliwienie właścicielom domów refinansowania w przystępnych, 30-letnich kredytach hipotecznych o stałym oprocentowaniu. FHA obiecała w ramach programu poręczenie nowych kredytów hipotecznych do 300 miliardów dolarów. Trwał od 1 października 2008 r. Do 30 września 2011 r.

Aby zakwalifikować się do programu, właściciele domów musieli spełnić następujące wymagania:

• Nieruchomości musiały być zamieszkane przez właściciela i były głównym miejscem zamieszkania właściciela; drugie domy i nieruchomości wakacyjne się nie liczyły.
• Pierwotna hipoteka musiała być datowana na 1 stycznia 2008 lub wcześniej.
• Nie mogli domyślnie na oryginalnym kredytu celowo.
• Nie można ich było zainwestować w wiele kredytów mieszkaniowych.
• Wszystkie informacje dotyczące pierwotnego kredytu hipotecznego były prawdziwe i zweryfikowane, w tym źródła dochodów i szczegóły dotyczące pracy.
• Nie mogli zostać skazani za oszustwo.

Udział w programie był dobrowolny, więc właściciele domów musieli się zgłosić, aby wziąć w nim udział. Podobnie nie wszyscy pożyczkodawcy wzięli udział w HOPE for Homeowners, ale ci, którzy to zrobili, byli zatwierdzeni przez FHA. W ramach programu uczestniczący pożyczkodawcy byli zobowiązani do obniżeniasalda kapitału niespłaconego kredytu hipotecznego do 90% nowej wartości nieruchomości.

Uwagi specjalne

Jak wspomniano powyżej, uczestnicy programu otrzymali 30-letni kredyt hipoteczny o stałym oprocentowaniu. W niektórych przypadkach ta 30-letnia pożyczka kwalifikowała się do przedłużenia. Wydłużenie do 40 lat było pomocne w przypadkach, gdy właściciel domu musiał ponieść szczególnie duże zadłużenie, co było problemem dla wielu właścicieli domów. W związku z tym opcja 40-letnia pozwoliła na niższą miesięczną spłatę kredytu hipotecznego.