FDI i FPI: Zrozumieć to wszystko

Kapitał jest istotnym składnikiem wzrostu gospodarczego, ale ponieważ większość krajów nie jest w stanie zaspokoić swoich całkowitych potrzeb kapitałowych wyłącznie z zasobów wewnętrznych, zwracają się do inwestorów zagranicznych. Bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ) i zagraniczne inwestycje portfelowe (FPI) to dwie najczęstsze ścieżki inwestowania przez inwestorów w gospodarkę zagraniczną. BIZ pociągają za sobą inwestycje inwestorów zagranicznych bezpośrednio w aktywa produkcyjne innego kraju.

FPI oznacza inwestowanie w aktywa finansowe, takie jak akcje i obligacje podmiotów zlokalizowanych w innym kraju. BIZ i FPI są pod pewnymi względami podobne, ale pod innymi bardzo różnią się. Ponieważ inwestorzy detaliczni coraz częściej inwestują za granicą, powinni być wyraźnie świadomi różnic między BIZ a FPI, ponieważ kraje o wysokim poziomie FPI mogą napotkać zwiększoną zmienność rynku i zawirowania walutowe w okresach niepewności.

Przykłady BIZ i FPI

Wyobraź sobie, że jesteś multimilionerem z siedzibą w USA i szukasz kolejnej okazji inwestycyjnej. Próbujesz zdecydować między (a) nabyciem firmy produkującej maszyny przemysłowe, a (b) zakupem dużego udziału w firmie, która produkuje takie maszyny. Pierwsza to przykład inwestycji bezpośredniej, druga to inwestycja portfelowa.

Teraz, gdyby producent maszyn znajdował się w obcej jurysdykcji, powiedzmy w Meksyku, i gdybyś w nią zainwestował, Twoja inwestycja byłaby uznana za BIZ. Gdyby firmy, których akcje rozważałeś kupić, również znajdowały się w Meksyku, zakup takich akcji lub ich amerykańskich kwitów depozytowych (ADR) byłby traktowany jako FPI.

Chociaż BIZ są generalnie ograniczone do dużych graczy, których stać na bezpośrednie inwestycje zagraniczne, przeciętny inwestor jest prawdopodobnie zaangażowany w FPI, świadomie lub nieświadomie. Za każdym razem, gdy kupujesz zagraniczne akcje lub obligacje, bezpośrednio lub za pośrednictwem ADR, funduszy inwestycyjnych lub funduszy giełdowych, angażujesz się w FPI. Skumulowane dane dotyczące FPI są ogromne. Według Investment Company Institute na początku stycznia 2018 r. Krajowe fundusze inwestycyjne z akcjami napłynęły w wysokości 3,8 mld USD, podczas gdy zagraniczne fundusze kapitałowe przyciągnęły ponad trzykrotnie tę kwotę, czyli 13,7 mld USD.

Ocena atrakcyjności

Ponieważ kapitału zawsze brakuje i jest wysoce mobilny, inwestorzy zagraniczni mają standardowe kryteria przy ocenie atrakcyjności zagranicznego miejsca docelowego dla BIZ i FPI, które obejmują:

• Czynniki ekonomiczne: siła gospodarki, trendy wzrostu PKB, infrastruktura, inflacja, ryzyko walutowe, kontrola kursu walutowego
• Czynniki polityczne: stabilność polityczna, filozofia biznesowa rządu, osiągnięcia
• Zachęty dla inwestorów zagranicznych: poziomy opodatkowania, zachęty podatkowe, prawa majątkowe
• Inne czynniki: wykształcenie i umiejętności siły roboczej, możliwości biznesowe, lokalna konkurencja

BIZ a FPI

Chociaż BIZ i FPI są podobne pod tym względem, że oba obejmują inwestycje zagraniczne, istnieją między nimi bardzo fundamentalne różnice.

Pierwsza różnica polega na stopniu kontroli sprawowanej przez inwestora zagranicznego. Inwestorzy FDI zazwyczaj zajmują kontrolne pozycje w firmach krajowych lub wspólnych przedsięwzięciach  i są aktywnie zaangażowani w zarządzanie nimi. Z drugiej strony inwestorzy FPI są na ogół inwestorami pasywnymi, którzy nie są aktywnie zaangażowani w codzienną działalność i plany strategiczne spółek krajowych, nawet jeśli mają w nich pakiet kontrolny.

Druga różnica polega na tym, że inwestorzy FDI z konieczności muszą przyjąć długoterminowe podejście do swoich inwestycji, ponieważ od etapu planowania do realizacji projektu może upłynąć wiele lat. Z drugiej strony inwestorzy FPI mogą twierdzić, że są na dłuższą metę, ale często mają znacznie krótszy horyzont inwestycyjny, zwłaszcza gdy lokalna gospodarka napotyka pewne zawirowania.

Co prowadzi nas do ostatniego punktu. niepłynne. Inwestorzy FPI mogą opuścić kraj dosłownie za pomocą kilku kliknięć myszą, ponieważ aktywa finansowe są wysoce płynne i znajdują się w szerokim obrocie.

FDI i FPI – wady i zalety

BIZ i FPI są ważnymi źródłami finansowania dla większości gospodarek. Kapitał zagraniczny można wykorzystać do rozwoju infrastruktury, tworzenia zakładów produkcyjnych i centrów usługowych oraz inwestowania w inne aktywa produkcyjne, takie jak maszyny i urządzenia, co przyczynia się do wzrostu gospodarczego i stymuluje zatrudnienie.

Jednak BIZ są oczywiście preferowaną przez większość krajów drogą przyciągania inwestycji zagranicznych, ponieważ są one znacznie bardziej stabilne niż FPI i sygnalizują długotrwałe zaangażowanie. Ale dla gospodarki, która dopiero się otwiera, znaczące ilości BIZ mogą powstać tylko wtedy, gdy zagraniczni inwestorzy mają zaufanie do jej długoterminowych perspektyw i zdolności samorządu lokalnego.

Chociaż FPI jest pożądane jako źródło kapitału inwestycyjnego, zwykle charakteryzuje się znacznie wyższym stopniem zmienności niż FPI. W rzeczywistości FPI jest często określane jako „gorący pieniądz” ze względu na jego tendencję do ucieczki przy pierwszych oznakach kłopotów w gospodarce. Te ogromne przepływy portfelowe mogą zaostrzyć problemy gospodarcze w okresach niepewności.

Najnowsze trendy

Od 2019 roku największymi odbiorcami BIZ na świecie były Stany Zjednoczone i Wielka Brytania. Stany Zjednoczone miały napływ netto z bezpośrednich inwestycji zagranicznych w wysokości 479 miliardów dolarów, podczas gdy Wielka Brytania otrzymała 299,7 miliarda dolarów, według Banku Światowego. Chiny pozostają daleko w tyle, z wynikiem 170,6 miliardów dolarów, ale inwestycje zagraniczne są tam najwyższe w historii, z blisko 2500 nowych przedsiębiorstw zatwierdzanych każdego miesiąca. (Powiązane informacje można znaleźć w artykule „ Jakie kraje aktywnie rekrutują BIZ (bezpośrednie inwestycje zagraniczne)? ”)

BIZ jako procent produktu krajowego brutto (PKB) są dobrym wskaźnikiem atrakcyjności kraju jako miejsca inwestycji długoterminowych. Gospodarka chińska jest obecnie mniejsza niż gospodarka USA, ale DI jako procent PKB wynosił 1,5% w Chinach w 2016 r., W porównaniu z 2,6% w USA. W przypadku mniejszych, dynamicznych gospodarek, takich jak Singapur i Luksemburg, BIZ jako procent PKB są znacznie wyższy – 20,7% w Singapurze i aż 45,8% w Luksemburgu.

Ostrzeżenia dla inwestorów

Inwestorzy powinni zachować ostrożność, jeśli chodzi o intensywne inwestowanie w krajach o wysokim poziomie FPI i pogarszających się podstawach gospodarczych. Niepewność finansowa może spowodować, że zagraniczni inwestorzy zmierzą się w kierunku wyjścia, a ucieczka kapitału wywiera presję na krajową walutę i prowadzi do niestabilności gospodarczej.

Podręcznikowym przykładem takiej sytuacji pozostaje kryzys azjatycki z 1997 r. Spadek walut takich jak rupia indyjska i rupia indonezyjska latem 2013 r. To kolejny niedawny przykład spustoszenia spowodowanego odpływem „gorących pieniędzy”. W maju 2013 r., Po tym, jak prezes Rezerwy Federalnej Ben Bernanke zasugerował możliwość zakończenia masowego programu skupu obligacji przez Fed, zagraniczni inwestorzy zaczęli zamykać swoje prawie zerowych stóp procentowych (źródło taniego pieniędzy ) wydawało się dobiegać końca.

Zagraniczni zarządzający portfelami początkowo koncentrowali się na krajach takich jak Indie i Indonezja, które były postrzegane jako bardziej wrażliwe ze względu na ich rosnący deficyt na rachunku obrotów bieżących i wysoką inflację. Gdy te gorące pieniądze wypłynęły, rupia spadła do rekordowo niskiego poziomu w stosunku do dolara amerykańskiego, zmuszając Bank Rezerw Indii do wkroczenia i obrony waluty. Chociaż rupia w pewnym stopniu odreagowała do końca roku, jej gwałtowna deprecjacja w 2013 r. Znacznie zmniejszyła zwroty dla inwestorów zagranicznych, którzy zainwestowali w indyjskie aktywa finansowe.

Podsumowanie

Podczas gdy BIZ i FPI mogą być źródłami bardzo potrzebnego dla gospodarki kapitału, FPI jest znacznie bardziej zmienne, a zmienność ta może pogłębiać problemy gospodarcze w niepewnych czasach. Ponieważ zmienność ta może mieć znaczący negatywny wpływ na ich portfele inwestycyjne, inwestorzy indywidualni powinni zapoznać się z różnicami między tymi dwoma kluczowymi źródłami inwestycji zagranicznych.