Capital Flight

Co to jest Capital Flight?

Ucieczka kapitału to exodus aktywów finansowych i kapitału na dużą skalę z kraju w wyniku wydarzeń, takich jak niestabilność polityczna lub gospodarcza, dewaluacja waluty lub nałożenie kontroli kapitału. Ucieczka kapitału może być legalna, jak ma to miejsce w przypadku, gdy inwestorzy zagraniczni repatriują kapitał z powrotem do swojego kraju, lub nielegalna, co ma miejsce w gospodarkach z kontrolą kapitału, która ogranicza transfer aktywów z kraju. Ucieczka kapitału może stanowić poważne obciążenie dla biedniejszych krajów, ponieważ brak kapitału hamuje wzrost gospodarczy i może prowadzić do obniżenia standardów życia. Paradoksalnie, najbardziej otwarte gospodarki są najmniej narażone na ucieczkę kapitału, ponieważ przejrzystość i otwartość zwiększają zaufanie inwestorów do długoterminowych perspektyw takich gospodarek.

Zrozumieć ucieczkę kapitału

Termin „ucieczka kapitału” obejmuje szereg sytuacji. Może odnosić się do exodusu kapitału z jednego narodu, z całego regionu lub grupy krajów o podobnych fundamentach. Może to zostać wywołane przez wydarzenie specyficzne dla danego kraju lub przez rozwój makroekonomiczny, który powoduje zmianę preferencji inwestorów na dużą skalę. Może być również krótkotrwały lub trwać przez dziesięciolecia.

Dewaluacja waluty jest często przyczyną ucieczki kapitału na dużą skalę i legalną, ponieważ zagraniczni inwestorzy uciekają z takich krajów, zanim ich aktywa stracą zbyt dużą wartość. Zjawisko to było ewidentne podczas kryzysu azjatyckiego w 1997 r., Chociaż inwestorzy zagraniczni wrócili do tych krajów wkrótce po ustabilizowaniu się ich walut i wznowieniu wzrostu gospodarczego.

Ze względu na widmo ucieczki kapitału większość krajów preferuje bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ) niż zagraniczne inwestycje portfelowe (FPI). W końcu BIZ wiążą się z długoterminowymi inwestycjami w fabryki i przedsiębiorstwa w kraju i mogą być niezmiernie trudne do zlikwidowania w krótkim czasie. Z drugiej strony, inwestycje portfelowe mogą zostać zlikwidowane, a wpływy repatriowane w ciągu kilku minut, co prowadzi do tego, że to źródło kapitału jest często uważane za „gorący pieniądz”.

Ucieczka kapitału może być również zainicjowana przez inwestorów-rezydentów, obawiających się polityki rządu, która doprowadzi do upadku gospodarki. Na przykład mogą zacząć inwestować na rynkach zagranicznych, jeśli zostanie wybrany populistyczny przywódca z wysłużoną retoryką dotyczącą protekcjonizmu lub jeśli waluta lokalna jest zagrożona nagłą dewaluacją. W przeciwieństwie do poprzedniego przypadku, w którym kapitał zagraniczny wraca po ponownym otwarciu gospodarki, tego typu ucieczka może spowodować, że kapitał pozostanie za granicą na dłuższe okresy. Wypływy chińskiego juana, kiedy rząd dewaluował swoją walutę, miały miejsce kilkakrotnie po 2015 roku.

W środowisku o niskich stopach procentowych transakcje typu „carry trade” – które obejmują pożyczki w walutach o niskim oprocentowaniu i inwestowanie w aktywa o potencjalnie wyższej stopie zwrotu, takie jak akcje rynków wschodzących i obligacje śmieciowe – mogą również powodować ucieczkę kapitału. Stałoby się tak, gdyby stopy procentowe wyglądały, jakby mogły wzrosnąć, co powoduje, że spekulanci angażują się w sprzedaż na dużą skalę aktywów z rynków wschodzących i innych aktywów spekulacyjnych, jak to miało miejsce późną wiosną 2013 r.

W okresach zmienności rynku nierzadko zdarza się, że wyrażenia „ucieczka kapitału” i „ucieczka do jakości” są używane zamiennie. Podczas gdy ucieczka kapitału może najlepiej oznaczać bezpośrednie wycofanie kapitału, ucieczka w kierunku jakości zwykle przemawia do inwestorów przechodzących z bardziej dochodowych ryzykownych aktywów na bardziej bezpieczne i mniej ryzykowne alternatywy.

Jak rządy radzą sobie z ucieczką kapitału

Skutki ucieczki kapitału mogą się różnić w zależności od poziomu i rodzaju zależności rządów od kapitału zagranicznego. Azjatycki kryzys z 1997 roku jest przykładem bardziej poważny wpływ na skutek odpływu kapitału. W czasie kryzysu gwałtowne dewaluacje walut dokonywane przez azjatyckie tygrysy wywołały ucieczkę kapitału, co z kolei wywołało efekt domina w postaci spadku cen akcji na całym świecie.

Według niektórych relacji, w wyniku kryzysu giełdy zagraniczne spadły aż o 60 procent. MFW interweniował i pod warunkiem, kredyty pomostowe dla gospodarek dotkniętych. Aby wzmocnić swoje gospodarki, kraje te zakupiły także amerykańskie obligacje skarbowe. W przeciwieństwie do azjatyckiego kryzysu finansowego, rzekomy efekt dewaluacji chińskiego juana w 2015 r., Który doprowadził do odpływu kapitału, był relatywnie łagodniejszy, a notowany na giełdzie w Szanghaju spadek o zaledwie 8%.

Rządy stosują wiele strategii radzenia sobie z następstwami ucieczki kapitału. Na przykład ustanawiają kontrolę kapitału ograniczającą przepływ ich waluty poza granice kraju. Jednak nie zawsze może to być optymalne rozwiązanie, gdyż mogłoby to jeszcze bardziej osłabić gospodarkę i wywołać większą panikę co do stanu rzeczy. Poza tym rozwój ponadnarodowych innowacji technologicznych, takich jak bitcoin, może pomóc w obejściu takich kontroli.

Inną powszechnie stosowaną taktyką przez rządy jest podpisywanie umów podatkowych z innymi jurysdykcjami. Jednym z głównych powodów, dla których ucieczka kapitału jest atrakcyjną opcją, jest to, że transfer środków nie skutkuje karami podatkowymi. Zwiększając koszty przesyłania dużych kwot gotówki za granicę, kraje mogą odebrać część korzyści uzyskanych z takich transakcji.

Rządy podnoszą również stopy procentowe, aby lokalna waluta była atrakcyjna dla inwestorów. Ogólnym efektem jest wzrost wyceny waluty. Ale wzrost stóp procentowych powoduje również, że import staje się kosztowny i zwiększa ogólne koszty prowadzenia działalności. Innym efektem domina wyższych stóp procentowych jest wyższa inflacja.

Przykład nielegalnej ucieczki kapitału

Nielegalna ucieczka kapitału ma zazwyczaj miejsce w krajach, które mają ścisłą kontrolę kapitału i waluty. Na przykład ucieczka kapitału Indii wyniosła miliardy dolarów w latach 70. i 80. z powodu rygorystycznej kontroli walut. Kraj zliberalizował swoją gospodarkę w latach 90., odwracając tę ​​ucieczkę kapitału, gdy zagraniczny kapitał napłynął do odradzającej się gospodarki.

Ucieczka kapitału może również wystąpić w mniejszych krajach nękanych przez zawirowania polityczne lub problemy gospodarcze. Na przykład Argentyna od lat znosi ucieczkę kapitału ze względu na wysoką stopę inflacji i słabnącą walutę krajową.