Finansowy udział kwotowy

Co to jest podział kwot finansowych?

Finansowy udział w kwocie to  umowa reasekuracji, w której cedent ponosi odpowiedzialność za część straty związanej z roszczeniem.

Finansowe udziały kwotowe nie wymagają od spółki cedującej uiszczenia odliczenia przed rozpoczęciem pokrycia, ponieważ spółka zawsze będzie odpowiedzialna za część straty. Firmy, w tym ubezpieczyciele, często traktują reasekurację jako formę kapitału. Dzieje się tak, ponieważ umowa reasekuracji pozwala cedentowi przenieść część swojego ryzyka z bilansu na reasekuratora, zmniejszając w ten sposób kwotę kapitału, którą może ona zaangażować w przypadku roszczenia.

Zrozumienie finansowego udziału kwotowego

Istnieją dwa rodzaje reasekuracji: nadwyżka straty i udział w kwocie. Reasekuracja nadwyżki strat jest uważana za nieproporcjonalną, ponieważ wysokość odszkodowania wypłaconego przez reasekuratora i spółkę cedującą zależy od wagi roszczenia. Reasekurację udziału kwotowego uznaje się za proporcjonalną, przy czym cedent i reasekurator pokrywają tę samą kwotę roszczenia niezależnie od jego wagi. Firma dokonująca wyboru między tymi dwoma rodzajami ubezpieczenia musiałaby rozważyć prawdopodobieństwo wystąpienia roszczenia o wysokim stopniu dotkliwości, ponieważ roszczenia o wysokim stopniu ważności z większym prawdopodobieństwem sprawią, że nadwyżka pokrycia strat będzie bardziej ekonomiczna.

Finansowy udział w kwocie pozwala na ulgę w nadwyżce, ponieważ rachunkowość ustawowa wymaga od ubezpieczycieli i reasekuratorów natychmiastowego rozliczenia wszystkich kosztów akwizycji z okresem rozliczeniowym, w którym spisuje się działalność, nawet jeśli składka nie została opłacona na koniec okresu. Nazywa się to opłaconymi z góry kosztami akwizycji w rezerwie składki niezarobionej lub kapitałem własnym w rezerwie składki niezarobionej.

Przykład finansowego udziału kwotowego

Na przykład firma ubezpieczeniowa bada, czy zawrzeć umowę reasekuracji określającą udział w kwocie lub nadwyżkę straty. Współczynnik udziału w przydziale ustalono na 75%, a nadwyżka straty ma 100% pokrycia po odliczeniu 75 000 USD. Roszczenie w wysokości 100 000 USD kosztowałoby spółkę cedującą 75 000 USD w ramach umowy reasekuracji nadwyżki strat, ale 25 000 USD w ramach udziału kwotowego. Roszczenie o wartości 1 000 000 USD kosztowałoby spółkę cedującą 75 000 USD w ramach umowy dotyczącej nadwyżki strat, ale 250 000 USD w ramach udziału w kwocie.

Spółka cedująca wolałaby uzgodnienie dotyczące nadwyżki strat w przypadku roszczenia w wysokości 1 000 000 USD, ponieważ zapłaciłaby 7,5% roszczenia, a nie 25%, które zapłaciłaby w ramach udziału w kwocie. W przypadku roszczenia o wartości 100 000 USD wolałby udział w kwocie, ponieważ pozwoliłby on zapłacić 25% całkowitego roszczenia, a nie 75% w ramach opcji nadwyżki strat.