Reasekuracja nadwyżki strat

Co to jest reasekuracja nadwyżki strat?

Reasekuracja nadwyżki strat to rodzaj reasekuracji, w ramach którego reasekurator wypłaca odszkodowanie lub kompensuje spółce cedującej straty przekraczające określony limit. Reasekurator to firma, która zapewnia ochronę finansową firmom ubezpieczeniowym; spółka cedująca to firma ubezpieczeniowa, która przekazuje portfel ubezpieczeń reasekuratorowi.

Reasekuracja nadwyżki strat jest formą reasekuracji nieproporcjonalnej. Reasekuracja nieproporcjonalna opiera się na zatrzymaniu strat. W przypadku reasekuracji nieproporcjonalnej spółka cedująca zgadza się zaakceptować wszystkie straty do z góry określonego poziomu.

W zależności od brzmienia umowy reasekuracja nadwyżki strat może dotyczyć wszystkich strat w okresie obowiązywania polisy lub strat łącznie. W traktatach można również stosować przedziały strat, które są zmniejszane z każdym roszczeniem.

Zrozumienie reasekuracji nadwyżki strat

Traktatowe lub fakultatywne umowy reasekuracji często określają limit strat, za które reasekurator będzie odpowiedzialny. Limit ten jest uzgodniony w umowie reasekuracji; chroni towarzystwo reasekuracyjne przed nieograniczoną odpowiedzialnością. W ten sposób umowy traktatowe i fakultatywne umowy reasekuracji są podobne do standardowej umowy ubezpieczenia, która zapewnia ochronę do określonej kwoty. Chociaż jest to korzystne dla reasekuratora, nakłada na firmę ubezpieczeniową obowiązek ograniczenia strat.

Reasekuracja nadwyżki strat przyjmuje inne podejście niż reasekuracja traktatowa lub fakultatywna. Zakład reasekuracji ponosi odpowiedzialność za łączną kwotę strat powyżej określonego limitu. Na przykład umowa reasekuracji z rezerwą na nadwyżkę strat może wskazywać, że reasekurator jest odpowiedzialny za straty przekraczające 500 000 USD. W takim przypadku, jeśli łączne straty wyniosą 600 000 USD, wówczas reasekurator będzie odpowiadał za 100 000 USD.

Reasekuracja nadwyżki strat może również działać w nieco inny sposób. Zamiast wymagać, aby reasekurator był odpowiedzialny za wszystkie straty powyżej określonej kwoty, umowa może zamiast tego wskazywać, że reasekurator jest odpowiedzialny za odsetek strat przekraczających ten próg. Oznacza to, że cedent i reasekurator podzielą się zagregowanymi stratami.

Na przykład umowa reasekuracji z rezerwą na nadwyżkę strat może wskazywać, że reasekurator jest odpowiedzialny za 50% strat powyżej 500 000 USD. W takim przypadku, jeśli łączne straty wyniosą 600 000 USD, reasekurator będzie odpowiadał za 50 000 USD, a cedent za 50 000 USD.

Zabezpieczając się przed nadmiernymi stratami, polisa reasekuracji nadwyżki strat daje ubezpieczycielowi cedującemu większe zabezpieczenie kapitału własnego i wypłacalności. Może również zapewnić większą stabilność w przypadku wystąpienia nietypowych lub poważnych zdarzeń.

Reasekuracja umożliwia również ubezpieczycielowi ubezpieczanie polis, które obejmują większą liczbę ryzyk bez nadmiernego podnoszenia kosztów pokrycia ich marginesów wypłacalności – kwoty, o jaką aktywa zakładu ubezpieczeń, wyceniane według wartości godziwej, przewyższają jego zobowiązania i inne porównywalne zobowiązania. W rzeczywistości reasekuracja udostępnia ubezpieczycielom znaczne aktywa płynne w przypadku wyjątkowych strat.