Standard Rachunkowości Finansowej 157 (FAS 157)
Co to jest Standard Rachunkowości Finansowej 157 (FAS 157)?
Standard Rachunkowości Finansowej 157 (FAS 157) to kontrowersyjny standard rachunkowości według wartości godziwej Rady Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB), który został wprowadzony w 2006 r. W okresie poprzedzającym światowy kryzys finansowy i jest obecnie znany jako Kodeks Standardów Rachunkowości Temat 820.
Kluczowe wnioski
- W 2006 r. Amerykańska Rada ds. Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) zweryfikowała, w jaki sposób przedsiębiorstwa są zobowiązane do wyceny swoich aktywów do wprowadzenia na rynek za pomocą standardu rachunkowości znanego jako FASB 157 (nr 157, Pomiar wartości godziwej).
- FASB 157, teraz nazwany tematem 820 Kodeksu Standardów Rachunkowości, wprowadził system klasyfikacji, który ma na celu zapewnienie przejrzystości aktywów bilansowych przedsiębiorstw.
- Kategorie wyceny aktywów według FASB 157 otrzymały kody Poziom 1, Poziom 2 i Poziom 3. Każdy poziom wyróżnia się tym, jak łatwo można dokładnie wycenić aktywa, przy czym aktywa na poziomie 1 są najłatwiejsze.
Zrozumienie standardu rachunkowości finansowej 157
Standard Rachunkowości Finansowej 157 (FAS 157) ustanowił jednolite spójne ramy szacowania wartości godziwej przy braku cen notowanych, w oparciu o pojęcie „ceny wyjścia” i trójpoziomową hierarchię, aby odzwierciedlić poziom osądu potrzebny do oszacowania godziwej wartości, począwszy od cen rynkowych po niepłynne aktywa poziomu 3, w przypadku których nie istnieje możliwy do zaobserwowania rynek, a wyceny muszą opierać się na zastrzeżonych informacjach wewnętrznych, takich jak ostatnia runda finansowania.
Wkrótce po wprowadzeniu FAS 157 kryzys subprime wystawił na próbę subiektywne miary wartości godziwej. Zmienność rynków akcji i niepłynne rynki spowodowały spustoszenie w modelach księgowania wartości godziwej i zmusiły firmy private equity do obniżenia wartości aktywów w swoich bilansach – powodując destrukcyjną pętlę zwrotną odpisów aktualizujących wartość aktywów, która zagroziła wypłacalności systemu bankowego. Ponieważ zmienne rynki i rachunkowość według wartości godziwej mogą dać mylący obraz prawdziwego stanu finansów firmy, od tego czasu FASB dała przedsiębiorstwom większą swobodę przy wycenie aktywów niepłynnych.
Inne uwagi
Przed 2008 r. Wyceny opierały się na rynkowych, ponieważ powszechnie uważano, że jest to bardziej konserwatywne i wiarygodne. Jednak branża private equity lobbowała za zmianą, ponieważ wykorzystanie kosztu historycznego nie pozwala na łatwą porównywalność między firmami i chcieli ujednolicić wycenę aktywów niepłynnych w wartości godziwej.
Jednak ograniczenia matematyki wyceny fantasy stały się widoczne w 2016 r., Kiedy wspierany przez VC start- up „jednorożec” Dropbox został z dnia na dzień obniżony o 50% przez fundusz inwestycyjny T. Rowe Price, do 8 USD za akcję, ponieważ uważał, że wycena wynosi 10 miliardów USD. irracjonalny. Kiedy Dropbox zadebiutował w marcu 2018 r., Jego akcje otworzyły się po 29 USD za akcję, a jego wycena rynkowa wzrosła do 13 miliardów USD dzień po debiucie.
Poziomy aktywów FASB
Kategorie wyceny aktywów FASB 157 otrzymały kody Poziom 1, Poziom 2 i Poziom 3. Każdy poziom wyróżnia się tym, jak łatwo można dokładnie wycenić aktywa, przy czym aktywa na poziomie 1 są najłatwiejsze.
Poziom 1
Aktywa poziomu 1 to aktywa wyceniane według łatwo obserwowalnych cen rynkowych. Aktywa te mogą być wyceniane na rynek i obejmują bony skarbowe, zbywalne papiery wartościowe, waluty obce i złoto kruszcowe.
Poziom 2
Te aktywa i pasywa nie podlegają regularnej wycenie rynkowej, ale można im przypisać wartość godziwą na podstawie cen notowanych na nieaktywnych rynkach lub modeli, które mają obserwowalne dane wejściowe, takie jak stopy procentowe, stopy niewykonania zobowiązania i krzywe dochodowości. Swap stopy procentowej jest przykładem Level 2 aktywów.
Poziom 3
Poziom 3 jest najmniej wycenianą rynkowo z kategorii, z wartościami aktywów opartymi na modelach i nieobserwowalnymi danymi wejściowymi – przy wycenie składnika aktywów lub zobowiązania stosuje się założenia uczestników rynku, z uwagi na brak łatwo dostępnych informacji rynkowych na ich temat. Aktywa poziomu 3 nie są przedmiotem aktywnego obrotu, a ich wartość można oszacować jedynie przy użyciu kombinacji złożonych cen rynkowych, modeli matematycznych i subiektywnych założeń.
Przykłady aktywów poziomu 3 obejmują papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS), akcje na niepublicznym rynku kapitałowym , złożone instrumenty pochodne, akcje zagraniczne i zagrożone zadłużenie. Proces szacowania wartości aktywów poziomu 3 jest znany jako wycena dla kierownictwa.