Wykorzystanie kapitału ekonomicznego do określenia ryzyka

Kapitał ekonomiczny (EC) odnosi się do kwoty kapitału podwyższonego ryzyka, której bank szacuje, że będzie potrzebował do utrzymania wypłacalności przy danym poziomie ufności i horyzoncie czasowym. Z drugiej strony kapitał regulacyjny (RC) odzwierciedla ilość kapitału potrzebnego bankowi, biorąc pod uwagę wytyczne i zasady regulacyjne. Ten artykuł, oprócz porównania kapitału ekonomicznego i kapitału regulacyjnego, uwydatni sposób mierzenia EC i zbada jej znaczenie dla banków.

Zarządzanie ryzykiem

Banki i instytucje finansowe muszą uwzględniać długoterminowe niepewności, z jakimi się zmagają. W tym kontekściepowstały Umowy Bazylejskie, mające na celu wzmocnienie funkcji zarządzania ryzykiem w ważnych instytucjach finansowych. Porozumienia są zaleceniami dla sektora bankowego i składają się z trzech zestawów przepisów: Bazylea I, Bazylea II i Bazylea III.

Bazylea II zawiera międzynarodowe dyrektywy dotyczące regulacyjnej minimalnej kwoty kapitału, jaką banki powinny posiadać na pokrycie ryzyka, takiego jak ryzyko kredytowe, ryzyko rynkowe, ryzyko operacyjne, ryzyko kontrahenta, ryzyko emerytalne i inne. Bazylea II określa również wytyczne regulacyjne i zasady dotyczące modelowania kapitału regulacyjnego oraz zachęca firmy do stosowania modeli kapitału ekonomicznego. KE, jako koncepcja i miernik ryzyka, nie jest zjawiskiem nowym, ale szybko stała się ważnym miernikiem wśród banków i instytucji finansowych.

Kapitał regulacyjny

Kiedy banki obliczają swój regulacyjny wymóg kapitałowy i kwalifikowany kapitał, muszą wziąć pod uwagę regulacyjne definicje, zasady i wytyczne. Z punktu widzenia regulacji minimalna kwota kapitału jest częścią uznanego kapitału banku. Całkowity dopuszczalny kapitał zgodnie z wytycznymi regulacyjnymi zawartymi w Bazylei II jest zapewniany przez trzy poziomy kapitału:

• Kapitał Tier 1 (podstawowy) obejmuje zasadniczo takie elementy, jak akcje zwykłe, kwalifikujące się akcje uprzywilejowane oraz nadwyżka i zyski zatrzymane.
• Kapitał Tier 2 (uzupełniający) obejmuje takie elementy, jak ogólne rezerwy na straty kredytowe, niektóre formy akcji uprzywilejowanych, terminowy dług podporządkowany, dług wieczysty oraz inne instrumenty dłużne hybrydowe i kapitałowe.
• Kapitał Tier 3 obejmuje krótkoterminowy dług podporządkowany izyskinetto z portfela handlowego, które nie zostały zweryfikowane zewnętrznie.

Należy zauważyć, że poziomy te mogą być tworzone na różne sposoby, zgodnie z systemami prawnymi i rachunkowymi w krajach członkowskich Banku Rozrachunków Międzynarodowych (BIS). Ponadto poziomy kapitału różnią się pod względem zdolności do absorbowania strat; Kapitał Tier 1 ma najlepsze zdolności do absorbowania strat. Konieczne jest, aby bank obliczył minimalny wymóg kapitałowy banku dla ryzyka kredytowego, operacyjnego, rynkowego i innych rodzajów ryzyka, aby ustalić, ile kapitału Tier 1, Tier 2 i Tier 3 jest dostępne na pokrycie wszystkich rodzajów ryzyka.

Kapitał ekonomiczny

Kapitał ekonomiczny jest miarą ryzyka wyrażoną w kapitale. Bank może na przykład zastanawiać się, jaki poziom kapitału jest potrzebny, aby zachować wypłacalność przy określonym poziomie zaufania i horyzoncie czasowym. Innymi słowy, kapitał ekonomiczny można uznać za kwotę kapitału podwyższonego ryzyka z punktu widzenia banków; w związku z tym różni się od miar wymagań RC. Kapitał ekonomiczny ma przede wszystkim na celu wspieranie decyzji biznesowych, podczas gdy RC ma na celu ustalenie minimalnych wymogów kapitałowych dla wszystkich rodzajów ryzyka w banku zgodnie z szeregiem przepisów i wytycznych.

Jak dotąd, ponieważ kapitał ekonomiczny jest raczej specyficzną dla banku lub wewnętrzną miarą dostępnego kapitału, nie ma wspólnej krajowej lub globalnej definicji WE. Ponadto istnieją pewne elementy, które łączy wiele banków przy definiowaniu kapitału ekonomicznego. Szacunki WE mogą obejmować elementy kategorii 1, kategorii 2, kategorii 3 lub definicje stosowane przez agencje ratingowe i inne rodzaje kapitału, takie jak planowane zyski, niezrealizowany zysk lub dorozumiana gwarancja rządowa.

Znaczenie kapitału ekonomicznego

EC ma duże znaczenie, ponieważ może dostarczyć kluczowych odpowiedzi na konkretne decyzje biznesowe lub do oceny różnych jednostek biznesowych banku. Zapewnia również narzędzie do porównywania RC.

Miara wyników Kierownictwo banku może wykorzystać szacunki EC do alokacji kapitału pomiędzy strumieniami biznesowymi, promując te jednostki, które zapewniają pożądany zysk na jednostkę ryzyka. Przykłady mierników wyników, które obejmują EC, to zwrot z kapitału skorygowanego o ryzyko (RORAC), zwrot z kapitału skorygowany o ryzyko (RAROC) i ekonomiczna wartość dodana (EVA). Rysunek 1 przedstawia przykład obliczenia RORAC i sposób, w jaki można go porównać między jednostkami biznesowymi banku lub instytucji finansowej.

Rysunek 1: RORAC dwóch jednostek biznesowych w ciągu jednego roku

Rysunek 1 pokazuje, że jednostka biznesowa 1 generuje wyższy zwrot w kategoriach WE (tj. RORAC ) w porównaniu z jednostką biznesową 2. Zarządzanie preferowałoby jednostkę biznesową 1, która zużywa mniej EC, ale jednocześnie generuje wyższy zwrot.

Ten rodzaj oceny jest bardziej praktyczny w oddolnego podejścia, co oznacza, że oceny EC są dla każdej jednostki biznesowej, a następnie sumowane do ogólnej sumy WE. Natomiast podejście odgórne jest bardziej arbitralne, ponieważ EC jest kalibrowane na poziomie grupy, a następnie dostarczane do każdego strumienia biznesowego, gdzie kryteria alokacji kapitału mogą być niejasne.

Porównanie z RC Innym zastosowaniem EC jest porównanie go z wymaganiami RC. Rysunek 2 przedstawia przykład niektórych ryzyk, które można ocenić za pomocą ram KE i jak można je porównać z wymaganiami RC.

Rysunek 2: Wymóg RC i oszacowanie WE

Pomiar EC

Podczas gdy wartość kapitału ekonomicznego banku wynika częściowo z jego tolerancji na ryzyko, wymóg RC jest oparty na wskaźnikach nadzorczych określonych w wytycznych regulacyjnych i księgach zasad. Ponadto, w przeciwieństwie do regulacyjnych modeli kapitałowych w ramach Bazylei II, takich jak zaawansowany model ryzyka kredytowego oparty na wewnętrznych ratingach (AIRB), banki mogą samodzielnie wybierać sposób modelowania kapitału ekonomicznego. Na przykład banki mogą wybrać formę funkcjonalną i ustawienia parametrów swojego modelu. Dlatego modelowanie WE może korygować lub ignorować założenia AIRB dotyczące ryzyka kredytowego.

AIRB zakłada, że ​​portfel pożyczek jest duży i jednorodny, aktywa długoterminowe są bardziej ryzykowne, co odzwierciedla tzw. Korekta terminu zapadalności ograniczona do pięciu lat, a ratingi o wyższej jakości mają wyższą korelację, aby odzwierciedlić ryzyko systemowe. Ocenia również ryzyko według klas ratingowych i zakłada doskonałą korelację między klasami ratingowymi a dywersyfikacją w ramach klasy ratingowej.

Modele wartości zagrożonej (VaR) to typowe ramy WE dla ryzyka rynkowego, kredytowego i innych rodzajów ryzyka. Jednak w przypadku ryzyka kredytowego określa się je zwykle jako kredytową wartość narażoną na ryzyko (CVaR). Jako przykład rozważ rozkład strat w portfelu pożyczek dla stosunkowo bezpiecznych pożyczek. Oczekiwana strata to strata wynikająca z codziennej działalności, podczas gdy nieoczekiwana strata to liczba odchyleń standardowych od oczekiwanej straty (koniec rozkładu).

W obecnym przykładzie załóżmy, że nieoczekiwana strata jest skalibrowana na poziomie ufności 99,95%, co odpowiada ratingowi kredytowemu AA. Dlatego banki mogą kalibrować swoje modele kapitału ekonomicznego zgodnie z apetytem kierownictwa na ryzyko, który jest zwykle zgodny z docelowym ratingiem banku.

Niektóre banki mogą korzystać z modeli opracowanych wewnętrznie do obliczania współczynników EC. Jednak banki mogą również korzystać z oprogramowania komercyjnego, aby pomóc im w obliczeniach EC. Przykładami takiego oprogramowania do oceny ryzyka kredytowego są Portfolio Manager firmy Moody’s KMV, Strategic Analytics, Credit Risk + firmy Credit Suisse i CreditMetrics firmy JPMorgan.

Podsumowanie

EC jest miarą kapitału podwyższonego ryzyka banku. Nie jest to nowa koncepcja, ale szybko stała się ważnym miernikiem wśród banków i instytucji finansowych. KE stanowi przydatne narzędzie uzupełniające dla RC w podejmowaniu decyzji biznesowych. Banki w coraz większym stopniu korzystają z ram WE i najprawdopodobniej w przyszłości będą one nadal rosły. Istotnym pytaniem może być, czy kapitał ekonomiczny mógłby pewnego dnia zastąpić regulacyjne wymogi kapitałowe.