Czarna gospodarka

Co to jest czarna ekonomia?

Szara strefa to segment działalności gospodarczej kraju wywodzący się ze źródeł wykraczających poza krajowe przepisy i regulacje dotyczące handlu. Działania mogą być legalne lub nielegalne, w zależności od tego, jakie towary i / lub usługi dotyczą. Szara strefa związana jest z koncepcją czarnego rynku. W ten sam sposób, w jaki gospodarka składa się z wielu powiązanych rynków, uważanych za zintegrowaną całość, szara strefa składa się z zestawu różnych czarnych rynków w gospodarce.

Zrozumieć czarną gospodarkę

Ludzie działają w czarnych gospodarkach, aby handlować przemytem, ​​unikać podatków i przepisów, unikać kontroli cen lub racjonowania cen. Czarna strefa zazwyczaj pojawia się, gdy rząd ogranicza działalność gospodarczą w zakresie określonych towarów i usług, albo przez uznanie transakcji za nielegalną, albo przez opodatkowanie tej pozycji tak bardzo, że staje się ona zbyt kosztowna. Może powstać czarny rynek w celu udostępnienia nielegalnych towarów i usług lub udostępnienia drogich produktów za mniejsze pieniądze (takich jak piracka muzyka lub oprogramowanie).

Jako przykład szarej strefy, pracownik budowlany, który otrzymuje wynagrodzenie pod stołem, nie będzie miał ani potrącanych podatków, ani pracodawca nie będzie płacił podatków od swoich zarobków. Roboty budowlane są legalne; to niespłacenie podatków klasyfikuje zdarzenie jako część szarej strefy. Inne czysto nielegalne transakcje – coś, co różni się znacznie w zależności od jurysdykcji – są domyślnie częścią szarej strefy. Obejmują one oczywiste rzeczy, takie jak sprzedaż nielegalnych substancji i broni, a także działania w dużym stopniu zależne od lokalnych przepisów, takie jak remont bez pozwolenia lub otrzymywanie zapłaty za akt seksualny.

Jak ukryta jest czarna ekonomia

Ponieważ uchylanie się od płacenia podatków lub uczestnictwo w działalności na czarnym rynku jest nielegalne, osoby, które angażują się w takie zachowanie, często próbują ukryć swoją działalność przed rządami lub organami regulacyjnymi. Uczestnicy szarej strefy tradycyjnie decydowali się na dokonywanie nielegalnych transakcji gotówkowych, ponieważ wykorzystanie gotówki nie pozostawia śladu. Niedawno kryptowaluty otworzyły nowe możliwości płatności, szczególnie w ciemnej sieci. Rozróżnia się różne rodzaje działalności konspiracyjnej zgodnie z regułami instytucjonalnymi, które naruszają. Zazwyczaj takie działania są określane wraz z określonym przedimkiem jako uzupełnienie oficjalnych gospodarek (np. „Czarny rynek mięsa z buszu”).

Szara strefa składa się z wielu zdecentralizowanych, tajnych rynków – czarnych rynków. Te podziemne gospodarki istnieją wszędzie – zarówno w krajach wolnorynkowych, jak i komunistycznych, zarówno rozwiniętych, jak i rozwijających się. Osoby zaangażowane w podziemną działalność gospodarczą omijają, uciekają lub są wykluczeni z instytucjonalnego systemu reguł, praw, przepisów i kar egzekucyjnych, które rządzą stronami pokładowymi zaangażowanymi w produkcję i wymianę.

Koszty i korzyści czarnej gospodarki

Koszty i korzyści ekonomiczne netto działalności w szarej strefie różnią się w zależności od rodzaju działalności i kontekstu. Często działalność na czarnym rynku może przynosić korzyści bezpośrednim uczestnikom w sposób szkodliwy dla innych, np. Kupowanie i sprzedawanie skradzionej własności. Niektóre rodzaje działalności na czarnym rynku mogą wyrządzić społeczeństwu wyraźną i jednoznaczną szkodę, na przykład usługi w zakresie zabójstw do wynajęcia. Inne działania na czarnym rynku mogą nie wyrządzić nikomu bezpośrednich szkód ekonomicznych, ale mogą zmniejszyć skuteczność instytucji społecznych, które przynoszą korzyści całemu społeczeństwu, takie jak kłusownictwo na dzikie zwierzęta, nielegalne składowanie toksycznych odpadów lub uchylanie się od podatków wykorzystywanych do opłacania legalnych dobra publiczne.

Innym razem szara strefa może przynosić społeczeństwu wyraźny zysk ekonomiczny netto, który omija lub kompensuje problemy gospodarcze stworzone przez politykę rządu. Przemytnicy i handlarze czarnym rynkiem mogą być jedynym źródłem pożywienia i lekarstw dla głodujących ludzi w regionach ogarniętych wojną. Nielegalne stacje radiowe i biuletyny mogą omijać represyjne reżimy. Kupujący i sprzedający, którzy naruszają przepisy, takie jak kontrola cen i kwot, mogą cofnąć niektóre straty, które w przeciwnym razie można by powiązać z tego rodzaju politykami.

Ponadto zakazana prywatna działalność gospodarcza i handlowa w gospodarkach centralnie planowanych lub socjalistycznych może zapewnić nieocenione dobra i usługi konsumpcyjne, których w innym przypadku byłoby bardzo niewiele lub nie byłoby ich wcale. Podobnie usługi osobiste, takie jak domowe posiłki i wychowanie dzieci, które mają miejsce w gospodarstwie domowym, są zazwyczaj korzystne dla wszystkich zaangażowanych i całego społeczeństwa, ale są częścią szarej strefy, ponieważ występują całkowicie poza jakąkolwiek formalną umową, regulacjami lub zarejestrowana transakcja rynkowa.

Cztery typy czarnych gospodarek

Istnieją cztery główne klasyfikacje czarnych stref: gospodarka nielegalna, gospodarka nierejestrowana, gospodarka nierejestrowana i gospodarka nieformalna.