Wyjaśnienie „The Big Short”
Co to jestduży skrót?
The Big Short to nagrodzona Oscarem 2015 filmowa adaptacja bestsellerowej książki autora Michaela Lewisa pod tym samym tytułem. Film wyreżyserowany przez Adama McKaya skupia się na życiu kilku amerykańskich profesjonalistów finansowych, którzy przewidzieli narastającą i późniejszą zapaść bańki mieszkaniowej w 2007 i 2008 roku i skorzystali z niej.
Wydane w 2010 roku The Big Short : Inside the Doomsday Machine było luźną kontynuacją bestsellerowego Liar’s Poker Lewisa , kroniki jego doświadczeń zawodowych w Solomon Brothers w latach 80. Oba dzieła literackie oferują dogłębne zagłębienie się w życie, miejsca pracy i psychologię kilku profesjonalistów z Wall Street i świata finansów.
Kluczowe wnioski
- The Big Short to filmowa adaptacja bestsellerowej książki autora Michaela Lewisa pod tym samym tytułem z 2015 roku.
- Wyreżyserowany przez Adama McKaya, The Big Short przedstawia kroniki lat poprzedzających światowy kryzys gospodarczy w latach 2007-08, koncentrując się na kilku specjalistach finansowych (opartych na rzeczywistych osobach), którzy przewidzieli upadek i skorzystali na nim.
- The Big Short wykorzystuje nowatorskie podejście stylistyczne: często przerywa swoją narrację epizodycznymi występami prawdziwych autorytetów i celebrytów, którzy wyjaśniają złożone instrumenty finansowe i praktyki za pomocą potocznych terminów i przykładów.
- Film Big Short zdobył Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany.
- Pomimo pewnej krytyki, The Big Short jest ogólnie chwalony za energiczne, innowacyjne, a nawet humorystyczne przedstawienie chciwości z Wall Street i skomplikowanych wydarzeń, które doprowadziły do Wielkiej Recesji.
Zrozumieniewielkiego skrótu
The Big Short nie była pierwsza filmowa adaptacja udanej książki non-fiction obejmujące kryzys finansowy. W 2011 roku HBO zaadaptowało kryzysowe opowiadanie Andrew Rossa Sorkina Too Big To Fail, które również miało gwiazdorską obsadę. Ta historia skupiała się bardziej na kilku tygodniach poprzedzających upadek Lehman Brothers i decyzję rządu o ratowaniu największych banków i firm w kraju.
The Big Short jest jednak utworem opartym na postaciach, który koncentruje się nie tylko na wydarzeniach prowadzących do krachu hipotecznego subprime, ale także na sprzecznych uczuciach kilku mężczyzn (prawdziwych lub opartych na prawdziwych ludziach), którzy dobrze przewidzieli kryzys w postęp. W filmie występują Christian Bale, Steve Carell, Ryan Gosling i Brad Pitt.
Jednym z nich jest Michael Burry (Christian Bale), zarządzający funduszem hedgingowym Scion Capital. Jest rok 2005 i Burry zaczyna podejrzewać, że dynamicznie rozwijający się rynek mieszkaniowy w USA to właściwie instrumentu finansowego, zwany krótki obudowa rynku czyli pozycje sprzedawać, przy założeniu, że ceny mieszkań spadną.
Kiedy banki i wierzyciele argumentują, że rynek mieszkaniowy jest stabilny – a ceny w rzeczywistości wciąż rosną – jego klienci stają się źli i przerażeni, gdy Burry kontynuuje swoje krótkie gry. Kiedy domagają się zwrotu pieniędzy, nakłada moratorium na wypłaty z funduszu, co jeszcze bardziej rozzłości swoich klientów.
W międzyczasie dyrektor Deutsche Bank Jared Vennett (Ryan Gosling) nieumyślnie odkrywa tworzenie swapów ryzyka kredytowego przez Burry i – zgadzając się z analizą rynku Burry’ego – decyduje się na ich sprzedaż. Jednym z jego klientów jest menadżer funduszu hedgingowego Mark Baum (Steve Carrell). Baum przyznaje, że słabo skonstruowane pakiety pożyczkowych papierów wartościowych o wysokim ryzyku zwane zabezpieczonymi zobowiązaniami dłużnymi (CDO) otrzymały ratingi AAA od agencji ratingowych – co oznacza stopień bezpieczeństwa, na który nie zasługują – a ponadto są przepakowywane i odsprzedawane w bardzo wątpliwe sposoby. To apetyt instytucji finansowych na te papiery wartościowe napędza znaczną część wzrostu rynku nieruchomości – nieproporcjonalnie do fundamentów branży.
Podobnie jak Burry i Vennett, Baum konkluduje, że bańka mieszkaniowa ostatecznie pęknie i może w rzeczywistości doprowadzić do załamania gospodarki USA. Zaczyna zwierać sektor finansowy. (Baum opierał się na prawdziwym menedżerze funduszy hedgingowych Steve Eismanie. Vennett był oparty na Greg Lippmann, byłym sprzedawcy obligacji w Deutsche Bank.)
Trzeci wątek dotyczy dwóch młodych inwestorów – Charliego Gellera (John Magaro) i Jamiego Shipleya (Finn Wittrock) – którzy odkrywają artykuł napisany przez Vennetta na temat swapów ryzyka kredytowego. Zwracają się o poradę inwestycyjną do emerytowanego bankiera Bena Rickerta (Brad Pitt). Shipley i Geller dokonują serii udanych zakładów na papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką i rynek nieruchomości mieszkaniowych, kiedy w końcu zaczyna się on załamać, zbierając fortunę na ich transakcjach.
Ale Rickert potępia ich za czerpanie korzyści z nędzy, jaką krach kredytów hipotecznych spowodował w Ameryce Środkowej. Duet jest bardzo przygnębiony pokusą nadużycia związaną z CDO, odkrywając, że banki inwestycyjne i agencje ratingowe spiskowały, aby ukryć ryzyko i podnieść ceny inwestycji. Później bezskutecznie próbują pozwać agencje ratingowe za ich wprowadzające w błąd rankingi papierów wartościowych i kredytów hipotecznych zabezpieczonych hipoteką. (Geller był oparty na założycielu Cornwell Capital, Charliem Ledleyu, podczas gdy Jamie Shipley był oparty na partnerze Cornwell, Jamiem Maiu; Rickert był oparty na Benie Hockettie, byłym traderze w Deutsche Bank.)
Tymczasem Burry generuje prawie 500% zwrotów dla inwestorów, którzy pozostają z nim przez cały czas załamania rynku mieszkaniowego.
Wybory stylistyczneThe Big Short
Terminologia finansowa i chronologia kryzysu finansowego są bardzo trudne do zrozumienia dla laika w dwugodzinnym filmie. Big Short wykorzystuje żywe, potoczne, a nawet zabawne sposoby zilustrowania i zdefiniowania złożonych instrumentów i narzędzi finansowych, od zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (CDO) i transz po swapy ryzyka kredytowego i papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, które pomogły zatopić globalną gospodarkę.
Na przykład film wyjaśnia, dlaczego płyty CDO miały taki efekt falowania w scenie, w której aktorka Selena Gomez gra w blackjacka. W towarzystwie ekonomisty Richarda Thalera wyjaśnia, jak coraz większe zakłady poboczne na rękę Gomez w blackjacku są świetne, gdy wygrywa, co jest metaforą rosnącego rynku mieszkaniowego. Jednak gdy Gomez przegrywa – lub ceny mieszkań zaczynają spadać – te zakłady poboczne wywołują efekt domina, który generuje większe straty, odpowiednio, na stole i w gospodarce.
W innej scenie widzowie otrzymują pomoc wizualną, aby zrozumieć transzę. Ryan Gosling wyciąga bloki z wieży Jenga, aby pokazać, jak działają transze w papierach wartościowych zabezpieczonych hipoteką (MBS), takich jak zabezpieczone zobowiązania hipoteczne (CMO). Wyciągając bloki w dolnej części wieży, Gosling wyjaśnia, że papiery o najwyższym ratingu na górnym końcu wieży nie mogą wytrzymać, gdy papiery o niższym ratingu zawiodą i zostaną usunięte z podstawy.
Inne przykłady są celowo lekceważące, używając codziennych metafor i terminów. Jedna z nich przedstawia aktorkę Margot Robbie w kąpieli z bąbelkami pijącą szampana i omawiającą kruchą burzę papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką. Osobowość telewizyjna, specjalizująca się w jedzeniu, Anthony Bourdain wyjaśnia, w jaki sposób wrzucenie dwudniowej ryby do gulaszu jest podobne do kredytów hipotecznych typu subprime wrzucanych do instrumentów CDO, aby ukryć ich ryzykowną naturę przed niczego niepodejrzewającymi klientami.
Wielkie krótkie często zadawane pytania
Czy film Big Short jest oparty na prawdziwej historii?
Film The Big Short, oparty na literaturze faktu Michaela Lewisa, stanowi kronikę prawdziwego życia i działań kilku specjalistów z branży finansowej w połowie 2000 roku – na tle wzrostu, a następnie dramatycznego załamania rynku nieruchomości. Film zmienił imiona i inne dane identyfikacyjne niektórych postaci.
Jaki był wielki film krótkometrażowy?
Tytułowe „duże krótkie” w The Big Short odnosi się do praktyki handlowej / inwestycyjnej polegającej na zwarciu lub sprzedaży krótkiej. Kiedy coś skracasz – zwykle jest to zabezpieczenie finansowe, takie jak akcje – oznacza to, że pożyczasz je i sprzedajesz na wolnym rynku w celu późniejszego odkupienia po niższej cenie i przechowania różnicy jako zysku. Handlowcy i inwestorzy sprzedają krótko, gdy myślą, że wartość papieru wartościowego spadnie. Jest to zakład, że ceny spadną.
W filmie jest tak naprawdę kilka dużych filmów krótkometrażowych: większość głównych bohaterów zajmuje krótkie pozycje w papierach wartościowych zabezpieczonych hipoteką, przekonanych, że ceny spadną, gdy załamie się obecny boom na rynku nieruchomości. Udowodniono, że mają rację i wszyscy zarabiają miliony dolarów. Jest to „duży” krótki ze względu na zaangażowane kwoty i dlatego, że budownictwo mieszkaniowe odgrywa tak dużą rolę w gospodarce.
Co spowodowało kryzys finansowy w 2008 roku?
Kryzys finansowy z lat 2007-2008 powstawał przez lata i był wynikiem złożonego splotu przyczyn. Jej nasiona zostały zasiane na początku dekady, a tanie kredyty i luźne standardy udzielania pożyczek napędzały bańkę mieszkaniową – spiralę wzrostu cen domów, ponieważ pożyczkobiorcy korzystali z niskich oprocentowania kredytów hipotecznych. Wiele z tych pożyczek było subprime – to znaczy pożyczkobiorców naprawdę nie było na nie stać, co narażało je na wysokie ryzyko niespłacenia.
Pożyczkodawcy następnie sprzedali te pożyczki bankom inwestycyjnym z Wall Street, które zapakowały je w papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką i zabezpieczone zobowiązania dłużne. Uchylone przepisy umożliwiły bankom i innym instytucjom możliwość zaciągania dużych pożyczek w celu inwestowania w te papiery wartościowe, które następnie przepakowywały i sprzedawały innym inwestorom.
W połowie dekady stopy procentowe zaczęły rosnąć, a posiadanie domów osiągnęło punkt nasycenia. Ceny nieruchomości zaczęły spadać, a ludzie zaczęli spłacać swoje kredyty hipoteczne. Kiedy bańka pękła w 2007 roku, instytucje finansowe pozostały w posiadaniu wartych biliony dolarów prawie bezwartościowych inwestycji w kredyty hipoteczne typu subprime.
Rynek międzybankowy, na którym pieniądz krąży po całym świecie, zamarł – nikt nie wiedział, jak rozległe były straty ani kto był im winien, więc całkowicie przestali udzielać pożyczek.
Latem 2008 roku rzeź rozprzestrzeniła się w całym sektorze finansowym. Wiele czcigodnych firm, takich jak Bear Stearns i Lehman Brothers, upadło. Upadek Lehmana wystraszył giełdę, która zaczęła swobodnie spadać pod koniec września.
3,8 mln
Według Federal Reserve Bank of Cleveland, liczba Amerykanów, którzy stracili domy z powodu przejęcia nieruchomości w wyniku załamania na rynku mieszkaniowym w latach 2007–2008.
Podsumowanie
Film Big Short otrzymał kilka nominacji do Oscara, w tym jedną za „Najlepszy film” i zdobył za „Najlepszy scenariusz adaptowany”. Niektórzy krytycy, w tym laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii Paul Krugman, powiedzieli, że w filmie nie uwzględniono faktu, że kilka osób, poza postaciami przedstawionymi w filmie, również zgłosiło problemy z kredytami hipotecznymi subprime. Inni zauważyli, że w filmie nie udało się w pełni odnotować roli, jaką Rezerwa Federalna odegrała w umożliwieniu rozkwitu kryzysu.
To powiedziawszy, The Big Short oferuje niezwykle angażującą eksplorację lat poprzedzających załamanie rynku mieszkaniowego, które doprowadziło do Wielkiej Recesji. W końcu, podsumowuje, chciwość Wall Street przez lata pogrążyła światową gospodarkę.