Zły bank
Co to jest zły bank?
Bank likwidujący złe aktywa to bank utworzony w celu kupowania złych kredytów i innych niepłynnych udziałów innej instytucji finansowej. Podmiot posiadający znaczące aktywa nierentowne będzie sprzedawał te udziały złemu bankowi po cenie rynkowej. Przenosząc takie aktywa do złego banku, pierwotna instytucja może wyczyścić swój bilans – chociaż nadal będzie zmuszona do dokonywania odpisów.
Struktura złego banku może również obejmować ryzykowne aktywa grupy instytucji finansowych zamiast jednego banku.
Kluczowe wnioski
- Złe banki są zakładane, aby kupować złe pożyczki i inne niepłynne udziały innej instytucji finansowej.
- Krytycy złych banków twierdzą, że opcja ta zachęca banki do podejmowania nadmiernego ryzyka, prowadząc do pokusy nadużycia, wiedząc, że złe decyzje mogą doprowadzić do ratowania złych banków.
- Przykłady złych banków obejmują Grant Street National Bank. Złe banki były również rozważane w czasie kryzysu finansowego w 2008 r. Jako sposób na wzmocnienie prywatnych instytucji wysokim poziomem problematycznych aktywów.
Zrozumienie złych banków
Złe banki są zwykle zakładane w czasach kryzysu, kiedy instytucje finansowe o długiej tradycji próbują odzyskać swoją reputację i portfele. Podczas gdy akcjonariusze i posiadacze obligacji generalnie mogą stracić pieniądze na tym rozwiązaniu, deponenci zwykle tego nie robią. Banki, które w wyniku tego procesu staną się niewypłacalne, mogą zostać dokapitalizowane, znacjonalizowane lub zlikwidowane. Jeśli nie staną się niewypłacalni, menedżerowie złego banku mogą skupić się wyłącznie na maksymalizacji wartości nowo nabytych aktywów wysokiego ryzyka.
Niektórzy krytykują tworzenie złych banków, podkreślając, że jeśli państwa przejmują zagrożone kredyty, zachęca to banki do podejmowania nadmiernego ryzyka, co prowadzi do pokusy nadużycia.
McKinsey przedstawił cztery podstawowe modele dla złych banków. Obejmowały one:
- Gwarancja bilansowa (często gwarancja rządowa), z której bank korzysta w celu zabezpieczenia części swojego portfela przed stratami
- Jednostka specjalnego przeznaczenia (SPE), w której bank przekazuje swoje złe aktywa innej organizacji (zwykle wspieranej przez rząd)
- Bardziej przejrzysta restrukturyzacja wewnętrzna, w ramach której bank tworzy odrębną jednostkę do przechowywania złych aktywów (rozwiązanie nie jest w stanie w pełni odizolować banku od ryzyka)
- Spinoff złego banku, w którym bank tworzy nowy, niezależny bank do przechowywania złych aktywów, w pełni izolując pierwotny podmiot od określonego ryzyka
Przykłady struktur złego banku
Dobrze znanym przykładem złego banku był Grant Street National Bank. Instytucja ta została utworzona w 1988 roku, aby pomieścić złe aktywa Mellon Bank.
Kryzys finansowy z 2008 ożywił zainteresowanie w złym rozwiązaniem Bank jako menedżerów na niektóre z największych światowych instytucji rozważane segregacji swoje aktywa zagrożonymi.
Prezes Federal Reserve Bank, Ben Bernanke, zaproponował pomysł wykorzystania banku zarządzanego przez rząd w czasie recesji, po krachu kredytów hipotecznych subprime. Ma to na celu oczyszczenie banków prywatnych z wysokim poziomem problematycznych aktywów i umożliwienie im ponownego rozpoczęcia udzielania kredytów. Alternatywną strategią, którą rozważał Fed, był plan ubezpieczeń gwarantowanych. Pozwoliłoby to zachować toksyczne aktywa w księgach banków, ale wyeliminować ryzyko banków, zamiast przerzucać je na podatników.
Poza Stanami Zjednoczonymi w 2009 roku Republika Irlandii utworzyła bank likwidujący złe aktywa, National Asset Management Agency, w odpowiedzi na kryzys finansowy kraju.