Analiza udziału
Co to jest analiza atrybucji
Analiza atrybucji to zaawansowana metoda oceny wyników portfela lub zarządzającego funduszem. Metoda koncentruje się na trzech czynnikach: stylu inwestowania zarządzającego, jego konkretnych typach akcji oraz czasie podejmowania tych decyzji przez rynek. Podjęto próbę ilościowej analizy aspektów wyboru inwestycji zarządzającego funduszem i filozofii, które prowadzą do wyników tego funduszu.
WYKONANIE Analiza atrybucji
Analiza atrybucji rozpoczyna się od określenia klasy aktywów, w którą zarządzający funduszem zdecyduje się zainwestować. Zapewni to ogólny punkt odniesienia dla porównania wydajności. Klasa aktywów ogólnie opisuje rodzaj papierów wartościowych wybieranych przez zarządzającego oraz rynek, z którego pochodzą. Przykładami mogą być zarówno europejskie instrumenty o stałym dochodzie, jak i amerykańskie akcje technologiczne.
Kolejnym krokiem analizy atrybucji jest określenie stylu inwestowania menedżera. Podobnie jak w przypadku identyfikacji klasy omówionej powyżej, styl będzie stanowić punkt odniesienia dla oceny wyników menedżera. Pierwsza metoda analizy stylu koncentruje się na zasobach menedżera. Czy są to duże czy małe kapelusze? Wartość czy wzrost? Bill Sharpe wprowadził drugi typ analizy stylu 1988. Analiza stylu oparta na zwrotach (RBSA) przedstawia wykresy zwrotów funduszu i poszukuje indeksu o porównywalnej historii wyników. Sharpe udoskonalił tę metodę za pomocą techniki, którą nazwał optymalizacją kwadratową, co pozwoliło mu przypisać zestaw wskaźników, które są najbardziej skorelowane ze zwrotami menedżera.
Gdy analityk atrybucji zidentyfikuje tę mieszankę, może sformułować dostosowany wzorzec zwrotów, na podstawie którego może ocenić wydajność menedżera. Taka analiza powinna rzucić światło na nadmierne zwroty lub alfa, którymi cieszy się menedżer w porównaniu z tymi punktami odniesienia. Kolejnym krokiem w analizie atrybucji jest próba wyjaśnienia tej alfa. Czy wynika to z selekcji akcji menedżera, wyboru sektorów lub wyczucia rynkowego? Aby określić wartość alfa generowaną przez ich selekcje akcji, analityk musi zidentyfikować i odjąć część alfa przypisywaną sektorowi i czasowi. Ponownie, można to zrobić, opracowując wzorce dostosowywania w oparciu o wybraną przez menedżera kombinację sektorów i harmonogram ich transakcji. Jeśli alfa funduszu wynosi 13 procent, można przypisać określony wycinek z tych 13 procent do wyboru sektora oraz czasu wejścia i wyjścia z tych sektorów. Reszta będzie w stanie alfa.
Czas rynkowy i analiza atrybucji: umiejętności czy szczęście?
Badania akademickie dotyczące znaczenia synchronizacji rynkowej w ocenie menedżerów doprowadziły do szeregu wniosków na temat znaczenia synchronizacji. Ogólnie rzecz biorąc, większość analiz tego tematu zgadza się, że dobór akcji i styl inwestowania mają większy udział w wynikach menedżera niż czas. Niektórzy uczeni zwracają uwagę, że znaczna część wyników menedżera w odniesieniu do timingu jest przypadkowa lub przypadkowa. W zakresie, w jakim można zmierzyć synchronizację rynkową, uczeni zwracają uwagę na znaczenie mierzenia zwrotów menedżera w oparciu o wskaźniki odzwierciedlające wzrosty i spadki koniunktury. Idealnie byłoby, gdyby fundusz zwyżkował w okresach hossy i spadał mniej niż rynek w okresach bessy. Ponieważ jest to najtrudniejsza część analizy atrybutów do ujęcia ilościowego, większość analityków przypisuje mniejsze znaczenie czasowi rynkowemu niż doborowi akcji i stylowi inwestowania.