Czy wszystkie papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką są zabezpieczonymi zobowiązaniami dłużnymi?
Papiery wartościowe zabezpieczone hipotecznie (MBS) i zabezpieczone papiery dłużne (CDO ) są technicznie dwoma różnymi instrumentami finansowymi, chociaż mają wiele cech wspólnych i często się pokrywają. Zarówno MBS, jak i CDO to papiery wartościowe o stałym dochodzie: składają się one z powiązanej grupy indywidualnych aktywów – głównie różnego rodzaju pożyczek i innego zadłużenia – które, podobnie jak obligacje, generują zainteresowanie inwestorów. Ich kluczowa różnica polega na tym, czym są te aktywa. MBS, jak sama nazwa wskazuje, składają się z kredytów hipotecznych – kredytów mieszkaniowych kupionych od banków, które je wyemitowały. W przeciwieństwie do tego instrumenty CDO mają znacznie szerszy zakres: mogą obejmować kredyty korporacyjne, kredyty samochodowe, pożyczki pod zastaw domu, należności z tytułu kart kredytowych, tantiemy, leasing i tak, hipoteki. Tak więc wiele MBS może być częścią CDO; w zależności od ich struktury mogą również kwalifikować się jako instrumenty CDO.
kluczowe wnioski
- Nie wszystkie papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką są zabezpieczonymi zobowiązaniami dłużnymi.
- Papier wartościowy zabezpieczony hipoteką (MBS) to inwestycja podobna do obligacji, która składa się z pakietu kredytów mieszkaniowych (kredytów hipotecznych), które są oprocentowane dla inwestorów według stałej stopy.
- Zabezpieczone zobowiązanie dłużne (CDO) to również papier wartościowy o stałym dochodzie, z oprocentowaniem opartym na pakiecie zadłużenia bazowego; ale ta pula może obejmować znacznie większą różnorodność pożyczek i rodzajów długów. Instrumenty CDO są dzielone i sprzedawane inwestorom w transzach, co odzwierciedla ich stopień ryzyka.
- Instrument CDO może w rzeczywistości obejmować papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką w swoich portfelach.
- Główne nakładanie się tych dwóch polega na zabezpieczonym zobowiązaniu hipotecznym (CMO) – typie MBS, który jest również rodzajem wyspecjalizowanego CDO. Podobnie jak MBS opiera się na hipotekach; ale podobnie jak CDO jest dzielony i sprzedawany w transzach na podstawie zapadalności kredytów hipotecznych i współczynnika ryzyka.
Co to jest zabezpieczenie hipoteczne – MBS?
Papier wartościowy zabezpieczony hipoteką (MBS) jest tworzony z połączenia kredytów hipotecznych, które posiada instytucja finansowa, na przykład bank lub osoba posiadająca oszczędności. Bank inwestycyjny lub inna instytucja finansowa wykupi te długi i przepakuje je po podzieleniu na kategorie, takie jak mieszkaniowe lub komercyjne. Każdy pakiet staje się MBSem, który inwestorzy mogą nabyć. Nieruchomości hipoteczne pełnią funkcję zabezpieczenia, stanowiąc zabezpieczenie dla zabezpieczenia. Często małe banki regionalne sprzedają swoje kredyty hipoteczne, aby zebrać pieniądze na sfinansowanie innych kredytów hipotecznych lub pożyczek.
MBS notorycznie odegrał kluczową rolę w krachu kredytów hipotecznych subprime i późniejszym kryzysie finansowym w latach 2007-08. Rezultatem były przepisy i zaostrzone standardy. Aby MBS mógł być obecnie sprzedawany na rynkach, musi być wydany przez przedsiębiorstwo sponsorowane przez rząd (GSE), takie jak Ginnie Mae (Rządowe Stowarzyszenie Hipoteczne), Fannie Mae (Federalne Krajowe Stowarzyszenie Hipoteczne) lub Freddie Mac (Federalne Stowarzyszenie Hipoteczne). Home Loan Mortgage Corporation) – które mają wsparcie federalne – lub prywatną spółkę finansową. Hipoteki muszą pochodzić od regulowanej i upoważnionej instytucji finansowej. Ponadto MBS musiał otrzymać jedną z dwóch najwyższych ocen wystawionych przez akredytowaną agencję ratingową.
Co to jest zabezpieczony dług dłużny – CDO?
Zabezpieczone zobowiązania dłużne (CDO) należą do jeszcze większej klasy inwestycji, zwanych papierami wartościowymi zabezpieczonymi aktywami (ABS). Chociaż ABS – a tym samym CDO – wyrósł z MBS, są one bardziej zróżnicowane i mają bardziej złożoną strukturę.
Instrumenty CDO obejmują różnorodne pożyczki i instrumenty dłużne. Aby utworzyć CDO, banki inwestycyjne gromadzą aktywa generujące przepływy pieniężne – takie jak kredyty hipoteczne, obligacje i inne rodzaje długów – i przepakowują je w odrębne klasy lub transze, w zależności od poziomu ryzyka kredytowego. Transze te są sprzedawane w częściach inwestorom z najbardziej ryzykownymi papierami wartościowymi o wyższych stopach zwrotu. Najlepsze transze – tj. Te o najwyższym ratingu – są zazwyczaj finansowane w pierwszej kolejności, ponieważ wiążą się z mniejszym ryzykiem.
Wszystkie instrumenty CDO są instrumentami pochodnymi : ich wartość wynika z innego instrumentu bazowego. Aktywa te stają się zabezpieczeniem w przypadku niespłacenia pożyczki. Jedną z odmian CDO, która może zaoferować inwestorom wyjątkowo wysokie zyski (ale większe ryzyko), jest syntetyczny CDO. W przeciwieństwie do innych instrumentów CDO, które zazwyczaj inwestują w zwykłe produkty dłużne, takie jak obligacje, kredyty hipoteczne i pożyczki, instrumenty syntetyczne generują dochód, inwestując w instrumenty pochodne bezgotówkowe, takie jak swapy ryzyka kredytowego (CDS), opcje i inne kontrakty.
Instrumenty CDO są tworzone przez firmy inwestycyjne i papiery wartościowe. Zwykle są sprzedawane inwestorom instytucjonalnym.
Chociaż inwestorzy w MBS i CDO uzyskują dochód z aktywów bazowych posiadanych przez papier wartościowy, w rzeczywistości nie są właścicielami indywidualnych, sekurytyzowanych aktywów. Dlatego te instrumenty mogą być ryzykowne: jeśli zadłużenie bazowe stanie się niewypłacalne, a strumień dochodu wyschnie, inwestorzy sami nie mają zabezpieczenia, które mogliby wykorzystać, aby je zrekompensować. Podmiot, który stworzył zabezpieczenie, może jednak próbować pozwać.
Jak nakładają się instrumenty CDO i MBS
Jak wspomniano wcześniej, kredyty hipoteczne – a właściwie same MBS – mogą być wykorzystywane, wraz z innymi rodzajami długów, do tworzenia instrumentów CDO. Chociaż zależy to głównie od sekurytyzowanych aktywów bazowych, instrumenty CDO są zwykle bardziej ryzykowne niż MBS. Zabezpieczone zobowiązania dłużne są często tworzone z kredytów hipotecznych o niskim ratingu (czyli takich, które agencje kredytowe oceniają jako bardziej podatne na niespłacanie) jako sposób na rozłożenie ryzyka na wiele produktów i pożyczkobiorców. Instrumenty CDO odegrały również znaczącą rolę w kryzysie finansowym w latach 2007–2008.
Oprócz instrumentów CDO opartych na MBS istnieją pewne typy MBS, które mają strukturę podobną do CDO. MBS występują w dwóch podstawowych odmianach: pass-through i zabezpieczone zobowiązania hipoteczne. Transakcje przeniesione mają strukturę trustów, w których spłaty kredytu hipotecznego są zbierane i przekazywane inwestorom; zazwyczaj mają określony termin zapadalności wynoszący pięć, 15 lub 30 lat. Zabezpieczone zobowiązania hipoteczne (CMO) składają się z wielu pul kredytów hipotecznych podzielonych na części lub transze; każda transza jest uporządkowana według terminu zapadalności i poziomu ryzyka, a czasem nawet według ratingu kredytowego.
Jeśli to brzmi bardzo jak CDO – cóż, tak jest. CMO jest zasadniczo specjalizuje CDO, który inwestuje wyłącznie w kredytach hipotecznych. To właśnie ten rodzaj papieru wartościowego zabezpieczonego hipoteką jest źródłem nieporozumień między tymi dwoma instrumentami, ponieważ nazwa ta jest często używana zamiennie z (nie wspominając o tym, że bardzo przypomina) zabezpieczone zobowiązanie dłużne. I to właśnie ten typ MBS spowodował problemy w czasie krachu hipotecznego subprime.